Het is donderdagavond en na veelbewogen weken – mijn leslocatie brandde af en er was meer – sta ik op het punt om ‘With Love’ op te starten.
(Dat is iets anders dan ‘Second Love’. ‘Second Love’ is voor stiekem vreemdgaan. ‘With Love’ is een streamingdienst voor zoetsappige films waarin alles goed komt. Aanrader hoor!)
Voor de zekerheid check ik nog even mijn mail. Mijn oog valt op een mailtje van een ‘concullega’. Ik ben op een of andere manier ooit op haar lijst beland.
‘Zangmiddag in Stad X’ staat er.
(Niet echt Stad X, maar gewoon de naam van een stad hier niet ver vandaan. Ik hou het even anoniem, want ben geen juicekanaal.)
Haar mail: ‘Geen talent, voorbereiding en ervaring nodig’
Mijn brein: ‘Hey, leuk, dat is net als bij mijn Zangavonden in Breda!’
Haar mail: ‘Het is geen koor, geen auditie, geen optreden, geen prestatie. Het is gewoon lekker samen zingen.’
Mijn brein: ‘Huh… Is dat niet… Dat is… Wat gaan we nou toch krijgen?!”
Haar mail: ‘Natuurlijk zijn er bijwerkingen, zoals het leren kennen van leuke nieuwe mensen en het ontwikkelen van je muzikaliteit. Maar, de focus ligt op ‘met heul veul plezier zingen’.’
Mijn brein: ‘WHAT THE FUCK!!!’
Ik ga naar mijn eigen site. Knipper met mijn ogen. Open haar mail. Kijk nog eens naar mijn site. Scroll. Vergelijk. Het is mijn concept, mijn tekst – niet een kort fragment, maar echt van intro tot ‘zo ziet het eruit’ tot ‘hoe werkt het met bestellen’ – en mijn Frozen-grapjes.
Het is exact hetzelfde.
(En dan óók nog voor het dubbele tarief.)
Het is niet de eerste keer: een paar jaar terug keek ik op de site van een oud-leerling van me en zag óók mijn eigen tekst. Lichtelijk aangepast, dat wel. Maar toch wel overduidelijk gejat. Het meisje was jong en net afgestudeerd. Ze had al eerder bij me lopen vissen om een ‘shortcut’ naar een succesvol bedrijf en ik legde haar uit dat er geen shortcut was, ik ‘ook maar wat deed’ en een groot deel gewoon groei en experimenteren en ervaring en geduld is. Blijkbaar keek ze naar me op. Ik voelde me ergens een beetje vereerd. Ik sprak haar aan, zij paste haar tekst aan en daarmee was de kous af. Ik kon het vrij snel naast me neer leggen met het idee dat het een onsympathieke beginnersfout was.
De vrouw van vandaag is absoluut geen onwetende beginner.
Ik bel haar
Ik tril van de spanning. Als zij mijn naam hoort, weet ze genoeg. Zij staat te zweten van de spanning, zegt ze.
Ze vond mijn concept gewoon tof en mijn teksten zo goed. Zegt ze. En ze had het niet moeten doen. Het was niet haar intentie.
Maar ik zeg tegen mijn vriend ook altijd ‘als jij de intentie hebt om de vaatwasser uit te ruimen, maar dat niet doet, dan heb ik niks aan jouw intentie’.
Ze voegt toe dat ze komende maand ook naar mijn zangavond zou komen. Haar compagnon had 2 kaartjes gekocht.
(Tussendoor: deze blog is geen verkapte reclame voor mijn zangavonden. Ze zijn zo goed als uitverkocht en vanwege de brand – en het feit dat ik dus nog een nieuwe locatie aan het regelen ben – weet ik niet wanneer ik weer meer avonden inplan. Je kan je wel op de wachtlijst zetten, als je wil.)
Ik slaap er een nachtje over…
Als ik wakker word ben ik minstens zo teleurgesteld, verdrietig en boos. Misschien zelfs meer.
Het is alsof ik pizzabakker ben. Alsof een andere pizzabakker niet alleen mijn recept na probeert te maken, maar óók mijn teksten erover jat én dan óók nog eens besluit stiekem op mijn werk langs te komen om te gluren naar hoe ik het deeg kneed en welke oven ik gebruik.
Het is verkeerd. Het is verboden. En het voelt extreem oneerlijk dat iemand zo wil profiteren van waar je zelf zo hard voor hebt gewerkt.
En toen…
Toen heb ik gemediteerd. En mijn hardloopschoenen aangetrokken om de adrenaline eruit te rennen.
Haha, nee natuurlijk niet.
Ik ben stories gaan maken op Instagram om het te verwerken en heb daarna in een Facebookgroep voor ondernemers om hulp gevraagd. Want wat nu?
De adviezen die ik kreeg, kwamen neer op:
- Huur een jurist in die gespecialiseerd is in auteursrecht.
- Stuur een sommatie.
- Ontzeg haar toegang van je zangavond en betaal haar het geld niet terug.
- Laat haar wél naar je zangavond komen, als soort krachtig statement dat je je niet bedreigd voelt.
- Vraag om een rectificatie.
- Kijk er positief naar: er zijn dus meer mensen die dit willen en het is fijn als meer mensen meer muziek maken.
- Werk met haar samen waarbij je bijvoorbeeld 10% commissie krijgt over haar zangmiddag.
- Ga jezelf verhuren als tekstschrijver.
- Vertrouw erop dat zij nooit je persoonlijkheid kan stelen: ze heeft alleen zichzelf ermee als ze jouw energie en teksten gebruikt en die ‘vibe’ niet waar kan maken.
- Laat een pop-up zien op je website waarin je laat zien dat je copycats in de gaten houdt.
- Dwing haar om haar middag te cancelen.
- Zie het als een compliment en vraag je af waarom dit je zo triggert.
- Accepteer dat er altijd copycats zijn.
- Spreek je online uit en noem haar naam openbaar, dit soort dingen stoppen alleen als je heel duidelijk maakt wat de consequenties zijn.
Je merkt het: niet iedereen was het eens. Maar het was wel een enorm behulpzaam buffet aan mogelijkheden.
Sommige dingen vielen snel af: haar naam openbaar maken, voelde echt alsof ik iemand publiekelijk kapot zou willen maken. En betaald werken als tekstschrijver was een leuk idee, maar daar ligt mijn ambitie niet. Samenwerken met haar was misschien een mogelijkheid geweest, maar na deze catastrofe niet.
(OMG. Copycat. Catastrofe. Copycatastrofe. Bedankt, jij dodelijk vermoeiend brein. Ik ga meteen de titel van dit stuk aanpassen.)
Natuurlijk zie ik het ergens wel als compliment, ik bedoel: als iemand liever het risico neemt jouw concepten en teksten te stellen dan gratis te overleggen met ChatGPT, dan doe je blijkbaar toch iets goed.
Maar ik wil benadrukken: dat komt niet aanwaaien. Zowel in mijn teksten als in mijn werk zelf zit zo veel liefde, tijd en aandacht. En nachten doorhalen met hyperfocus en uitdroging en rugpijn en huilbuien. Ik heb met afgrijselijk veel geduld moeten wachten om het te laten rijpen en groeien tot wat het nu is. Het is niet iets wat ik ‘heb’, het is iets wat ik ‘heb ontwikkeld’.
Uiteindelijk koos ik voor de volgende 3 dingen:
In een mail naar haar heb ik:
- Genoemd dat ik me er niet comfortabel bij voel als zij en haar compagnon naar mijn zangavond komen en hun geld terugstort.
- Benadrukt dat het me een goed idee lijkt als zij en haar compagnon hun eigen concept gaan bedenken en eigen tekst schrijven.
- Gezegd dat ik wil dat ze een rectificatie stuurt naar haar maillijs en daarin benoemt dat ze het van mij heeft gekopieerd. Met daarin ook een link naar mijn zangavond. (Dit heeft ze inmiddels gelukkig ook gedaan, snel en zonder onderhandelen.)
Oké.
Én ik heb in mijn mail genoemd ‘dat ik snap dat dit voor haar ook niet leuk is en ik hoop dat ze vriendinnen heeft die haar thee geven en zeggen dat alles wel goed komt en dit gewoon een leermoment is’.
Maar dat ik wel gewoon moet opkomen voor mijn bedrijf.
En dat was het…
Wees lief, steel niet en hopelijk heb je wat aan mijn verhaal.
Maar Anne, wil je nog één foto van Kroepoek ertussen gooien?
Tuurlijk.
Houdoe en veel groetjes,
Anne
P.S.
- Als je enthousiast bent over mijn teksten en werk kan je hier meer lezen over stem en muziek, en hier over gevoelens en random dingen.
- Als je overweegt teksten te jatten omdat je niet weet waar je moet beginnen, huur dan gewoon een goede tekstschrijver of schrijfcoach in. De volgende vijf vrouwen hou ik al een poosje in de gaten en ik ben altijd erg van ze onder de indruk. Zowel qua skills als persoonlijkheid:
