Ik heb al bijna 4 weken geen muziek gemaakt. Misschien wel zacht geneuried in de auto. Maar verder. Niks.
Vanaf het moment dat er elk moment slecht nieuws over mijn zwangerschap (daar deelde ik eerder over) aan zat te komen, ben ik ermee gestopt. Met muziek. Er was geen ruimte voor in mijn hoofd. En ik wilde het risico niet nemen dat áls ik dan wel even m’n piano aan zou raken, of met al mijn liefde een lied zong, dat het dan lelijk klonk.
Omdat ik er gewoon geen enkele tegenslag bij kon hebben.
En nu durf ik eigenlijk niet zo goed meer. Alsof ik ergens bang ben dat ik het verleerd ben. Dat ik misschien niet helemaal ‘game over’ ben, maar wel wat levels ben teruggezakt.
Vandaag is wel de dag dat ik daar iets aan moet veranderen.
Want door geen muziek te maken, ontneem ik mezelf niet alleen mijn professionele ontwikkeling, maar vooral ook enorm veel pret, groei, troost en dat heerlijke gevoel van flow.
Als ik als Anne in gesprek ben met Anne, dan kom ik toch snel in verwijtende dialogen terecht. Zoals: ‘als je al die uren waarin je Jane the Virgin keek (serie, aanrader) had gestopt in muziek, dan kon je nu wél goed de F-sleutel lezen en scatten zoals Ella Fitzgerald.’ Ik denk dan zelfs; ‘ja, maar op het Conservatorium heb je ook meerdere lessen gespijbeld, dus je loopt enorm achter en dat ga je nooit meer inhalen, het komt sowieso nooit meer goed met je.’
Dus ik moet niet als Anne met Anne praten, als je begrijpt wat ik bedoel.
De slimste strategie is om als ‘juf Anne’ met Anne te praten. (Ik wilde eigenlijk ‘coach Anne’ zeggen, maar dat klinkt óf te sportief, alsof ik honkbaltrainer ben. Of het klinkt te zweverig, alsof ik met wierook om iemand heen dans en zeg dat-ie beter moet manifesteren.)
Juf Anne dus. Die stikt van de lovende reviews omdat mensen zich veilig voelen bij haar. Dus zij is wel een goede.
Dus doe ik maar een soort rollenspel met mezelf. Hardop. Alsof ik niet helemaal goed bij mijn hoofd ben.
Anne: ‘Zullen we dit gesprek anders later hebben? Dan ga ik nu wel, ehm… Mijn website verbeteren!’
(Dat is Annes standaard vluchtgedrag. Aan haar website sleutelen, want dat geeft een gevoel van controle.)
Juf Anne: ‘Ik heb eigenlijk het idee dat we dit gesprek al eerder hadden moeten hebben, want je denkt er al weken over na, is het niet? Weet je wat we doen? We houden het gewoon kort. Zet maar een wekker. Tien minuutjes.’
Anne: ‘Ok, ik zal dan eerst mijn analyse delen over waarom ik denk da…’
Juf Anne: ‘Nou, laten we vooral niet nu die analyse doen. Ik stel voor dat je gewoon eens even je ukelele stemt. Dat is nog geen minuut werk.’
Anne: ‘Ok, maar ik was een poosje terug ook met die app bezig om ukelele te oefenen en ik blijf vastlopen op een lastig stuk en dat is dan frustrerend… Dus daar zie ik tegenop.’
Juf Anne: ‘Dat stuk komt later wel, ga maar even stemmen. Mijn hemel… Dat is geen overbodige luxe. Maar hey! Je bent een stap verder dan afgelopen 4 weken! Nu gaan we een lied spelen en zingen.’
Anne: ‘Ja maar, ik moet eerst stemoefeningen doen zodat alles technisch goed gaat. Gewoon echt even een goede warming-up.’
Juf Anne: ‘Hahaha, alsof jij normaal dagelijks je stemoefeningen deed. Hou jezelf niet zo voor de gek. Hup, pak een lied, dat vind je het leukst.
Anne klemt haar kiezen op elkaar.
Juf Anne: ‘Ga spelen, muziek spélen.’
Anne: ‘Ja, maar ik weet niet welk lied en wil dan wel een goede keuze maken zodat het een succeservaring wo…
Juf Anne: ‘An, ga niet zoeken naar een lied wat een 10 is, speel er maar een die een 6 is. En het hoeft niet uit je hoofd, google maar even.’
Anne tikt wat op haar laptop en slaat het eerste akkoord aan, van het nummer ‘3 Things’, van Jason Mraz. Omdat ze de tekst, waarin Jason zingt dat ’things are looking up’ en de dingen die hij doet wanneer zijn ‘life falls apart’, mooi vindt.
Haar stem klinkt een beetje roestig. Als een oude printer die wat pruttelt en tegenstribbelt.
Juf Anne: ‘Zing maar door Anne, mag ook huilend. Ik ben trots op je. En het is ook niet erg dat je nagels te lang zijn om te spelen, die knip je vanavond maar af.’
Juf Anne: ‘En nu zonder Jason, gewoon jij in je eentje.’
Anne zingt het hele lied. Het is niet slecht, maar zeker niet Grammy-waardig. Ze zucht.
Juf Anne: ‘Fijn he, An…’
Anne: ‘Ja…’
Ze zucht nog eens. De wekker is inmiddels gegaan, maar ze speelt en zingt nog een uur door. Heerlijk.
Mijn eerste stap is weer gezet. Vanaf hier bouw ik weer verder.
Als je het nodig hebt om er een rollenspel van te maken, doe dat dan.
Is het nodig om je doel op te breken in minuscule stukjes, doe dat dan.
Wees lief en zacht en zorg, voor elkaar en jezelf.
Houdoe en liefs,
Anne
P.S.
Dat ‘wat ik doe met mezelf’ is blijkbaar een officiële therapievorm, genaamd ‘Voice Dialogue’. Jammer, ik dacht dat ik echt wat goeds had bedacht. Voor de duidelijkheid: ik ben geen therapeut, ik geef alleen een kijkje in ‘hoe ik het doe’ en hoop dat je er iets aan hebt.
Wat ik wél doe? Ik geef zangles, presentatiecoaching, muziekworkshops en werk als voice-over. Alles rondom stem en muziek dus. Je leest er meer over op www.anne-ermens.com.
Wat goed!!
Dit doe ik ook heel vaak. Even mn beste vriendin zijn in tijden van weerstand, verdriet en veel emoties. ‘Wat zou ik zeggen als dit een vriendin was (of client)’ helpt zo ontzettend vaak om betere keuzes te maken. (Niet makkelijkere)
Chapeau!
Thanks Saskia, blij dat jij dat ook doet!