2020, Week 34: Spanning en indrukwekkende Prestaties

Maandag 17 augustus

Maandag, mijn officiële vrije dag. Maar, aangezien ik twee weken lang vakantie heb gevierd, lijkt het me wel een mooi moment om gewoon weer aan de slag te gaan.

Omdat een goed begin het halve werk is, start ik natuurlijk wel met een heerlijk ontbijt: in het wijnglas zit aanmaaklimonade, op het volkoren broodje gebakken ei met tomaat en avocado en op de iPad staat een rustgevende vlog van de Zweedse Jonna Jinton klaar. Frisse lucht en Kroepoek erbij en…

Toch ben ik niet blij. Er zitten me wat dingen dwars en ik voel me gewoon een beetje klote.

Gelukkig kan je ook met een rotgevoel nog best wel wat voor elkaar krijgen: ik doe wat voorbereidingen voor de online workshop morgen (zoals het kopen van de betaalde versie van Zoom, anders mag mijn workshop maar 40 minuten duren en we weten allemaal dat ik niet zo kort van stof ben) en ik schrijf deze blog.

Dinsdag 18 augustus

Ik grijns bij het zien van de notitie die een leerling bij haar nieuwe afspraak heeft getypt:

‘Nu al weer zin in! Bedankt voor deze eerste, ben heel erg blij! Lalalalala 😉 ‘

Het berichtje komt op het goede moment, want een beetje extra zelfvertrouwen is wel welkom vandaag: het is de dag van mijn eerste online workshop!

Ik verheug me erop, natuurlijk, anders was ik er niet aan begonnen.

Maar tegelijkertijd doe ik het toch een beetje in m’n broek. Terwijl ik mijn lesruimte ombouw tot een soort studio waar RTL Boulevard nog een puntje aan kan zuigen, begint ‘Evil Anne’ mijn gedachten over te nemen:

‘Waarom moet je nou weer risico nemen? Waarom weer ergens mee beginnen waar misschien niemand op zit te wachten? Echt Anne, waarom zoveel tijd, energie en geld in iets steken wat misschien alleen maar teleurstelling oplevert? Niet alleen voor jezelf, maar nog erger, voor de deelnemers!’

Zodra alles klaar staat, ik nog een borstel door m’n haar heb gehaald en de deelnemers in mijn online kamer binnen zie druppelen, denk ik: f*ck, wat vet! Deze tien mensen ga ik blij maken! Met mijn kennis, met mijn grappige fragmenten, mijn originele uitleg. Dit is uniek en ik zou willen dat ik zelf zo’n workshop had kunnen volgen! Het is geweldig!

Ja. Ik mood-swing de pan uit hoor, als ik uit mijn comfort zone ga.

En het is het waard. Na 1,5 uur zet ik compleet bezweet, met een grote grijns en voldaan gevoel de laptop uit. Dit ga ik vaker doen!

Woensdag 19 augustus

Ik word nogal euforisch wakker en vind dat ik mezelf na gisterenavond mag belonen met chocolade-kruidnoten.

Helaas pindakaas. Bij het Kruidvat liggen alleen kruidnoten zonder chocola en ik doe het toch echt niet voor minder dan de ‘real deal’. Enigszins teleurgesteld zet ik mijn rode mandje terug en loop de winkel uit.

Naar de Rituals. Want ik wil mezelf alsnog belonen.

Ik geef mezelf een body mist cadeau (want die is lekker én in de aanbieding) én ik krijg als trouwe member (ik ben member van zo ongeveer elke winkel die bij de Kamer van Koophandel staat ingeschreven ) óók nog eens een gratis shower oil cadeau. Omdat ik jarig was. Wat een geluk.

De dag blijft fijn: ik speel lekker wat muziek en mijn leerlingen zijn heerlijk afwisselend. Zo komt de een met een lied van Django Wagner, heeft de ander zelf een lied geschreven, en weer een ander überhaupt nog nooit gezongen, behalve in de badkamer. Topdag!

Donderdag 20 augustus

Voordat ik ga repeteren (binnenkort spelen mijn gitarist op de ceremonie van een bruiloft) doe ik rustig aan en kijk ik eindelijk de documentaire ‘Pete en de bananen’, over daten als je tussen twee culturen instaat. Interessant en heftiger dan ik dacht helaas.

Na mijn repetitie, waarin we waanzinnig productief zijn, is er ook nog een avondprogramma: ik ga naar een pubquiz.

Helaas wint mijn team, team ‘Catwoman’ niet, maar eerlijk gezegd denk ik dat er teams hebben vals gespeeld. Dat weet ik vrij zeker eigenlijk. (Nu ik het typ word ik er ook weer pissig van. Ik kan goed tegen mijn verlies, maar ik wil wel eerlijk verliezen. Anders vind ik het stom. Puh.)

Vrijdag 21 augustus

Deze prachtige bengaalse kat zit in de tuin bij mijn lesruimte en hij is misschien wel het hoogtepunt van mijn dag. Wat een plaatje. Een paar weken geleden rende hij nog weg, nu blijft-ie gewoon zitten. Ik hoop dat hij steeds tammer wordt en uiteindelijk gewoon bij mij naast de piano komt zitten als ik zangles geef. Dat zou ik geweldig vinden. (Net als een aapje op mijn schouder, zoals Justin Bieber dat ooit had, en dat dat het aapje dan ook mijn bladmuziek voor me omslaat enzo.)

Oké.

Ik geef les, worstel me onder andere door het ellendige lied ‘Ring of Fire’ (tof lied hoor, maar die timing met die stomme 2/2 maat is echt niet te doen voor mij), maak tussen de lessen door deze nieuwe pagina voor mijn website en hou op Instagram een verhaal over hard werken:

Zaterdag 22 augustus

Ik volg een les Bodypump en de instructrice doet het geweldig. Voor mensen die zelf les geven op de sportschool, let op, want ik ga vertellen wat ze precies goed doet:

• Ze geeft goede correcties en zorgt dat ik me gezien voel, waardoor mijn behoefte om te smokkelen geminimaliseerd wordt.
• Haar muziek staat wel hard genoeg om de les te ondersteunen, maar niet zo hard dat je haar stem niet meer hoort. Dat is fijn, want daardoor krijst ze niet, maar klinkt ze ‘in control’.
• Ze luistert naar de muziek, beweegt in de maat en spoort de groep ook aan daarop te letten.
• Haar voorbereiding is top: ze weet wat ze doet en heeft haar telefoon zelfs op een houder staan, zodat ze er makkelijk bij kan.

Alsjeblieft. Dit was mijn miniles ‘zo geef je goed les’. Misschien wist je het niet, maar ik heb van 2015 tot 2019 les gegeven op een dansopleiding, waar ik me onder ander bemoeide met de didactische vaardigheden van de studenten. Supertof, maar het maakt wel dat ik extreem veeleisend ben in de cheap-ass sportschool waar ik train.

Goed. Terug naar mijn zaterdag.

Thuisgekomen van de sportschool, zie ik een berichtje van m’n gitarist. Of ik vanavond kan invallen bij een optreden. Hoewel ik een soort natuurlijke reactie heb die zegt: ‘nee, niet doen, gevaar, alarm, het is te last-minute’, weet ik dat die reactie niet mijn intuïtie is, maar gewoon menselijke angst.

En dus zeg ik: ‘oké, leuk, doen we!’

Het zou top zijn als ik nu een leuke foto of – nog beter – een filmpje had van die avond. Maar ik was aan het zingen dus ik had daar geen tijd voor. Dus je moet me maar gewoon geloven als ik zeg dat het tof was, lekker ging en het – wanneer het 10 graden warmer was geweest – een perfecte zwoele zomeravond was geweest.

Oh. Na afloop was er ook een man die me om mijn nummer vroeg, dus ook daar kunnen we uit opmaken dat het een succesvolle avond was! Niet gegeven trouwens, mijn nummer, want ik heb O. en daar kan niemand tegen op.

Zondag 23 augustus

Op zondag lever ik vijf prestaties. Ik werk mijn planning bij, hang een was op, doe boodschappen en ik kook.

Mijn vijfde prestatie is het meest indrukwekkend. Ik binge-watch het hele seizoen van ‘Indian Matchmaking’ op Netflix. Dat is bijna vijf-en-een-half uur Netflixen. Het was het waard zullen we maar zeggen.

Liefs,

Anne

P.S. Wat ik zag bij anderen deze week:

• Een van m’n favoriete mensen op YouTube heeft een online programma gelanceerd. Ik ben een beetje zelf-ontwikkelings-moe en dat vind ik bijna jammer, want als ik in iemand vertrouwen heb dan is het Matt. Bekijk hier zijn video, waarin hij ook heel eerlijk zegt: “als je niet zo veel geld hebt, koop mijn cursus dan alsjeblieft niet”. Zo tof. Typisch Matt.
• Als je lastig zwanger wordt, is dat al klote, maar het is extra klote als je het idee krijgt dat er misbruik wordt gemaakt van het verlangen naar een kindje. Extra fijn dus, dat de makers van programma ‘BOOS’ langsgingen bij de vrouwen achter het platform ‘mamaworden.nl’. De aflevering kan je hier bekijken.
• Naar aanleiding van mijn verhaal over ‘hard werken’ en ‘het nooit goed kunnen doen’, stuurde een volger me een link naar dit verhaal over een vader, een zoon en een ezel.