Geband van het Viva Forum : Ik deed iets wat niet mag

Ik ben echt enorm geschrokken. Toen ik in wilde loggen op het Viva-forum (mocht je het niet kennen, een forum vanuit vrouwentijdschrift ‘Viva’), zag ik een bericht. Ik was geband.

Bannen

Volgens het internet woordenboek ook wel:

1) Belezen van een duivel 2) Betoveren 3) Bezweren 4) Boeien 5) De betovering verdrijven 6) De betoveringen verdrijven 7) Niet toelaten 8) Uitbannen 9) Uitdrijven 10) Uitsluiten van deelname 11) Uitstoten 12) Uitwijzen 13) Uitzetten 14) Vasthouden 15) Verbannen 16) Verdrijven 17) Verjagen 18) Wegjagen

Dat is geen kattenpis! In dit geval betekent ‘Geband van het Viva-Forum’, dat ik geen toegang meer heb tot het Digitale Walhalla van elkaar steunende en adviserende vrouwen. En dat vind ik eigenlijk best erg.

Mijn Criminele Verleden

Nog nooit heb ik iets gedaan wat niet mag. Ik hou me altijd in om niet voor de lol op rode knoppen te drukken die alleen voor noodgevallen zijn. Toen mijn moeder een snoepje uit een schep-snoep-bak pakte bij het Kruidvat was ik diep geschokt. Als ik filmpjes zie waarop mensen zich filmen terwijl ze autorijden, geef ik ze steevast commentaar.

Ok, ik heb wel eens een kauwgumpje op straat uitgespuugd. En oud papier in de prullenbak gegooid. Per ongeluk te hard gereden. Maar daar blijft het bij. Ik ben echt een keurig mens.

Wat ging er mis

Ik trapte in wat ik zelf noem ‘De Volgers-Verleiding’. De verleiding om je meer te laten leiden door het aantal volgers en lezers dan goed voor je is. Over het algemeen kan ik deze verleiding goed weerstaan, maar op deze bewuste avond niet:

Ik had bij toeval gezien hoe meiden van 15 met wazige en onduidelijke selfies meer dan 500 volgers hadden op Instagram. Hoe ze op elke foto minstens 60 reacties kregen, gevuld met hartjes-en-kusjes-smiley’s. En dat vond ik stom en oneerlijk. Ik doe zo mijn best op mijn blogs, en – ook al heb ik geen talent voor fotografie – op mijn Instagramfoto’s kan je wél altijd zien wat ik heb gefotofgrafeerd. Waarom krijg ik dan niet eens de helft van de hysterisch liefdevolle reacties die zij krijgen?

Het zat me echt even dwars en ik vind dat best gênant om te vertellen. Misschien wel genanter dan het WC-verhaal van laatst. Want ik wéét dat een Succesvol Social Media Leven niks te maken heeft met gelukkig zijn. Dat die likes alleen maar stomme shotjes dopamine zijn waar je uiteindelijk geen zak aan hebt. Ik ben zelf ook juist altijd degene die daar wijze woorden over zegt, en ik haat het des te meer dat ik er alsnog gevoelig voor ben. Dat ik me – ondanks groeiende bezoekersaantallen en leuke reacties – alsnog gedraag als een ontevreden Rupsje Nooitgenoeg,

De Keuze’s

Wat ik op dat moment had kunnen doen:

1. Accepteren dat ik even baalde, en dat dat ook gewoon menselijk is. Een kop thee zetten, een boek lezen en me uiteindelijk realiseren dat het hebben van een groot aantal lezers ook heel veel druk kan geven, en ik daar helemaal niet op zit te wachten.
2.  Aanpakken wat me stoorde en dus zorgen voor meer lezers op mijn blog.

Ik koos voor het tweede.

De dag daarvoor had een vriendin me toevallig getipt dat ik misschien wel op het Viva-forum mee kon posten, zodat meer mensen mijn blogs konden leren kennen. Dat leek me een strak plan, en dus maakte ik een account aan. Met als gebruikersnaam ‘anneoverpuntnl’ (destijds de naam van mijn blog).

Tijdens het aanmaken gniffelde ik; wat een zakelijk inzicht, wat een slimme zet. Wie weet zouden redacteuren van de Viva mijn blog ook gaan lezen, misschien zou ik op een dag wel een VIVA400-Award kunnen winnen.

De VIVA400-Award gaat naar…

Nou. Niet naar mij dus. Toen ik later in wilde loggen kreeg ik een melding. Ik had mijn blog niet mogen promoten via mijn gebruikersnaam. En dus had ik een ban. Niet zomaar een ban. Nee, een permanente. En dat doen ze alleen bij ernstige misdragingen en spam. Dat is niet misselijk. De eerste stap naar een Strafblad was gezet.

Ok. Ik overdrijf. Het is ook niet alsof ik een ‘Dotannetje‘ had gedaan. Maar toch. Ik was geschrokken. En ik deed het enige wat ik nog kon doen. Een excuusmail sturen.

Hoopte ik dat ik door mijn mail alsnog zou worden toegelaten op het forum? Nee. Ik wilde het al niet meer. Ik wil niet iemand worden die accounts aanmaakt met als hoofddoel het krijgen van meer bezoekers op haar website. En ik ben blij dat Viva me heeft geholpen dat in te zien.

Liefs,

Anne

P.S. Waarom ik dit, ondanks mijn schaamte, online zet? Omdat ik zelf een paar maanden terug heb genoten van het eerlijke verhaal van Tom over het kopen van volgers op Instagram, en toen besloot dat ik net zo eerlijk en open wilde zijn op mijn eigen blog.