Ik weet niet wat het is, maar sinds ik vakantie als volwassene vier, is de pret een beetje… Bedorven? Alsof het vroeger allemaal beter was. Alsof zeker de zomervakantie hét hoogtepunt van het jaar was en het nu alleen maar teleur kan stellen. Alsof het bijna niet lukt om dat échte zomergevoel weer te vinden.
Aangezien ik mezelf het hele weekend heb op lopen vreten over het (ontbreken van) het ‘vakantiegevoel’, dacht ik: ik neem je mee in mijn gepieker en analyses. Gedeelde smart is halve smart, misschien vind je er herkenning in en – en dat hoop ik – hopelijk ben je er ook een beetje mee geholpen.
Vakantie als Volwassene
1. Rouw om gebrek aan Zorgeloosheid
Ja joh, dit is gewoon hartstikke zuur. Ik realiseerde me dat ik als kind gewoon weken achter elkaar amper besef van tijd had. Niet op een horloge keek en ook niet in mijn agenda. Omdat vrij echt vrij was. Tijdens de zomervakantie was er geen huiswerk en op magische wijze was er elke avond eten, werd mijn kleding gewassen, de tuin gesnoeid en was de auto APK-gekeurd.
(Ik wist toen niet eens wat APK was. Nu wel, want er is een kans dat ik mijn auto vandaag goedgekeurd had moeten zijn en ik moet dus echt even de brief van het RDW zoeken om te kijken hoe dat zit. Maar wil de confrontatie niet aan.)
Het suffe is: ergens verlang ik zó extreem naar dat level van zorgeloosheid, dat ik – onterecht, realiseer ik me nu – de aanname had: als ik goed genoeg presteer als volwassene, dan voel ik me net als toen. Ik moet gewoon beter mijn best doen om mijn todo-lijstje af te vinken.
Alsof het zorgeloze zomergevoel de gegarandeerde beloning is voor hard werken.
Spoiler: zo werkt het niet.
En het is ook geen helpende overtuiging, want dagen die niet zorgeloos zijn, voelen dan bijna als een soort straf. Als bewijs dat je een ‘falende volwassene’ bent.
Tip: zo zorgeloos als vroeger wordt het waarschijnlijk echt niet meer, maarrrr ik kies er bijvoorbeeld wel voor om op zaterdag drie wassen te draaien en vooruit te koken, zodat de zondag echt ‘vrij’ voelt.
2. Romantiseren van Vroeger
Dit doe ik enorm. Alsof die vakanties een aaneenschakeling waren van geluksmomenten. Terwijl ik – ik heb het gisteren nagevraagd bij ‘ons mam’ – ook genoeg momenten had waarop ik piekerde over mijn – in mijn ogen – te dikke benen , me verveelde of ik mopperde omdat ik geen zin had om met mijn ouders en zusje een veel te warme wandeling naar een of andere waterval te maken.
3. Contrast Inflatie
Dit vond ik een beetje een shock, maar: ik realiseerde me ineens dat de zomervaktantie vroeger óók zo tof was, omdat het dagelijks leven níet zo tof was. Ik vond school niet leuk en dus was het contrast met vakantie dan heel groot. De zomervakantie leek en was éxtra leuk, juist omdat zo’n verademing was ten opzichte van het dagelijks leven.
Nu heb ik werk waarvan ik intens geniet en haal ik zo veel pret en voldoening uit het dagelijks leven dat een week vrij er ineens niet meer zo bovenuit steekt. Dus eigenlijk ben ik niet zo heel erg zielig.
Het feit dat ik een Efteling abonnement heb, maakt dat – arme ik – alleen maar erger, want met af en toe een paar uurtjes Efteling tijdens een ‘gewone’ werkweek, heb ik ook een soort mini-vakanties. (Hier vind je mijn Eftelingtips trouwens.)
4. Zelfliefde die doorslaat in Perfectionisme
Ik hou van mij. En ik heb veel om dankbaar voor te zijn, maar de laatste 1,5 jaar komt er ook veel shit op mijn bordje. (Brand, miskraam en ook dingen waar ik niet over kan of mag schrijven.) En dus gun ik mezelf meer dan ooit een ideale vakantie waarbij ik 24/7 gelukkig ben.
Toen het leek dat het deze week – mijn enige week vrij en dus ‘vakantie’ – geen extreem lekker weer zou worden, overwoog ik dus ook ‘dan maar gewoon te werken’. Want ik verdien een écht goeie vakantie en niet een ‘net niet vakantie’.
Hoewel het ergens komt vanuit ‘mezelf het beste gunnen’, is het ook gewoon zo dat ik ernaar neig een beetje krampachtig te worden rondom mijn tijd, geld en energie. Alsof gewoon een weekje lummelen bij 21 graden niet óók gewoon hartstikke waardevol kan zijn. (Heeft overigens ook weer te maken met punt 1, alsof ik strategisch moet omgaan met mijn vakantie. Ik probeer mijn ADHD soms zo goed te managen dat ik doorsla in krampachtig controle willen houden.)
Tip: misschien is vakantie of vrij nemen net zoiets als sporten. Je kan heus niet direct een marathon rennen, maar dat betekent niet dat het niet waardevol is om een rondje te lopen. Op zo’n zelfde manier is vrij nemen, ook al ben je heus niet ineens helemaal herboren en zen, óók waardevol.
Daarop aansluitend:
5. Obsessie met de Zon
Dit is misschien raar, maar er zijn momenten waarop ik, na een grijze periode, met de tranen over mijn wangen naar de zon fluister: ‘daar ben je weer, ik heb je zo enorm gemist… Ik ben zo vreselijk blij dat je er weer bent…’
Dat schrijf ik niet om theatraal te doen, dat gebeurt echt omdat… Omdat ik het zo voel? Omdat de zon mijn grote liefde is?
Als de zon schijnt op je blote huid, voelt het alsof de wereld je geruststellend knuffelt.
Dat is mooi en ook heel onhandig want ik heb helaas geen afstandsbediening van die grote gele bol .
Tip: eigenlijk is dit net als ik eerder schreef over ambities en het volgen van je dromen, een van de blogs waar ik het meest trots op ben.
‘Je moet de vorm los durven laten, zodat je kan gaan puzzelen met de elementen.’ Oftewel, op welke ingrediënten van een ‘ideale vakantie’ kan ik controle uitoefenen?
Zwemmen en daarna met natte haren een frietje eten kan ook in een overdekt zwembad. Me omringen met de Franse taal kan ik ook door een playlist van Jacques Brel aan te zetten. Het horen ruisen van de wind door het riet en horen tjirpen van de krekels, kan ik ook opzoeken door een rondje te hardlopen in het park. Het gevoel van snuffelen op een marktje, kan ik ook opzoeken in de Kringloop.
Extra Tips voor een Vakantiegevoel als Volwassene
Heb ook nog gewoon wat losse tips voor je, die je helpen je vakantiegevoel vast te houden. Komen ze:
- Open deur, maar: zet je telefoon uit. Lekker met je e-reader of puzzelboekje in het park of je tuin gaan zitten, al is het maar een kwartiertje, zónder de hele tijd naar die meldingen te turen.
- Luister muziek die je koppelt aan vakantie. Voor mij is het album ‘Umoja’ van Blof een trigger voor vakantie-gevoel, omdat ik die luisterde toen ik een paar maanden in Frankrijk op een camping werkte.
- Bekijk de plek waar je woont alsof je een toerist bent. Soms heb je geen idee wat voor leuke plekken er in je omgeving zijn, omdat het gras altijd groener lijkt aan de overkant. Zo ben ik met mijn vriend vorige maand een middag gaan fietsen en ergens in Prinsenbeek op een terras beland. We hebben alleen bruschetta gegeten, gedeeld zelfs, maar voor nog geen 15,- in totaal voelde het echt alsof we een mini-vakantie hadden gehad.
- Deze kan natuurlijk niet ontbreken: maak muziek! Ik leer je bijvoorbeeld in 40 minuten Kampvuurliedjes op de Ukelele én maakte ook een Handboek voor Luie Muzikanten, waardoor je meteen tientallen liedjes kan spelen. Ik bedoel… Hallo zomergevoel!!!)
- Haal een speciaal drankje. Mijn vriend en ik drinken wel eens Orangina en dat voelt heel vakantie-achtig. (Als je helemaal uit wil pakken: doe een thema-avond waarop je een land uitkiest en in die stijl gaat koken. Mijn schoonzusje doet zoiets iedere maand met vrienden en zij passen dan zelfs hun outfits aan op het land van die avond. Superleuk!)
- Ga logeren. Een nachtje weg – ik ben toevallig net zelf 24 uur op pad geweest met de VerwOndernemers – kan al zo lekker zijn! Sterker nog: ik ben vrijdag jarig en heb als cadeau aan mijn vriendinnen gevraagd dat ik bij ze wil logeren.
Hier hou ik het bij. Ik kruip nog even met een boek in de hangtmat in de tuin.
Houdoe en veel liefs,
Anne
Heel interessant om je overpeinzingen te lezen! Punt 3 vond ik echt een eyeopener, zo had ik er zelf nog nooit naar gekeken! Ik vind het logeren echt een briljant plan. Waarom doen we dat als volwassenen bijna nooit meer, joh? Ik hoop dat je het fijn hebt en dat je dit weekend dubbel kunt genieten van het weer na die 21 graden van eerder deze week.
Ik weet zelf nog dat ik, toen ik begin 20 was en me suf solliciteerde naar mijn eerste echt fulltime baan, ik ergens twee dagen per week werk in mijn vakgebied werkte. Ik dacht toen een paar jaar op rij dat ik verder geen zomervakantie hoefde, omdat ik door het jaar heen al zo veel vrij had. Toen die ene baan ophield door de flexwet (blegh) en ik nog niks nieuws had, ging ik wel op de al eerder geplande vakantie en dat was zó’n bevrijdend gevoel opeens, er echt even uit zijn. Al ben ik het helemaal met je eens dat je dat vakantiegevoel ook in je eigen omgeving kunt krijgen, als je je best ervoor doet.
Heb een heerlijke week gehad en bevestigde echt dat het inderdaad zo goed is om af en toe een week (of langer) afstand te nemen van het ‘gewone leven’. Precies wat jij zegt, er echt even uit zijn!