Zo, het is ‘Slowvember’ en zo zonder social media had ik dit keer uitgebreid de tijd om je mee te nemen in mijn leven van de afgelopen maand. Oktober was niet per se een fenomenale maand; ik ontsloeg iemand die voor me werkte en zag een mishandeling. Gelukkig waren er ook een hoop lichtpuntjes.
Pak gauw thee en truffelkruidnoten, want daar gaan we.
Begin oktober. Ik rem af richting de stoplichten bij de drukke kruising. Daar bij de Hornbach in Breda.
Het lijkt alsof ze dansen in de auto voor me.
Als mijn auto bijna stilstaat, zie ik hem stompen, slaan, schreeuwen. Naar rechts. Hard. Agressief. Naar haar.
Zij deinst terug. Probeert zich te verweren. Ik toeter.
Het maakt hem niet uit.
Ik zet mijn alarmlichten aan en de motor uit. (Bizar, achteraf, dat je daar dan nog aan denkt, ondanks de adrenaline.)
Ik stap uit. Loop naar hun auto, roep: ‘Wat de fuck doe je?’ en wil de deur aan zijn kant open trekken, zodat… zodat ik misschien iets kan doen?
Blijkbaar is het groen. Hij rijdt weg.
Ik loop trillend naar m’n auto, wetende dat half Breda ongeduldig staat te wachten tot ik doorrij. Het stoplicht staat weer op rood. Het nummerbord ben ik alweer vergeten. Een foto maken kan al niet meer. Hij is te ver weg. Je mag er 70 rijden.
Ik was de geschrokken toeschouwer, niet eens het slachtoffer van de mishandeling.
Toch is mijn zenuwstelstel flink van slag. In de weken na de mishandeling slaap ik veel, maar slecht. Dagelijks denk ik aan hoe het met ‘de vrouw uit de auto’ gaat. Zou ze al bij hem weg zijn? Veilig zijn? Zou ze zich misschien een piepklein beetje gesteund en gesterkt voelen door het feit dat ik iets probeerde te doen?
(Mijn moeder vond dat overigens dom van me, dat ik uitstapte, maar mijn schoonmoeder dapper. Ik weet het zelf nog niet, maar het was geen bewuste keuze op dat moment. Het leek gewoon het enige logische.)
Uiteindelijk heb ik diezelfde avond nog een melding gemaakt bij de politie, met alle info die ik had. Er is een kans dat ze er nog iets mee kunnen.
In maart en april van 2020 gaven 1,2 miljoen Nederlanders van 16 jaar of ouder (8 procent) aan in de voorgaande 12 maanden slachtoffer te zijn geweest van huiselijk geweld (CBS).
Huiselijk geweld melden?
- Veilig Thuis: 0800-2000
- Politie (spoed): 112
- Politie (melding/aangifte): 0900-8844
- Twijfels? Je kan ook een melding maken bij de wijkagent.
Zie je iets gebeuren in een auto?
- Onthoud het nummerbord en/of de kleur en het type auto.
- Maak een foto van de auto, als het veilig is.
- Maak sowieso een melding, ook als je alleen een tijdstip en locatie kunt noemen.
- Breng jezelf en anderen niet in gevaar.
Mijn nichtje van 6 stuurt me voor het eerst een WhatsAppje.
Kom maar door met de tissues, want hoe lief is dit?! ‘Lieve Anne’ ook echt… Aaaahw….
En kittens dus! Alsof het met drie kinderen nog niet druk genoeg is in het gezin van mijn zusje, zijn er sinds oktober ook nog eens twee katten bij. Ze komen uit het asiel, dus heel klein zijn ze niet meer, maar ze zijn reuze gezellig en – in tegenstelling tot mijn Kroepoek – ook erg kindvriendelijk.
Als ik boeken lees – inmiddels op mijn e-reader – markeer ik altijd mooie zinnen die ik wil onthouden. Deze maand lees ik ‘misschien moet je eens met iemand praten’ en markeer onder andere de zin:
‘Ze voelde zich van haar huwelijk beroofd, maar ook van haar herinneringen.’
Mooi. Ik lees ‘em wel 20x over. ‘Ze voelde zich van haar huwelijk beroofd, maar ook van haar herinneringen.’ Ik heb relaties waar ik met liefde naar terugkijk, maar absoluut ook eentje waar de leugens de herinneringen hebben besmeurd. Zo jammer is dat.
Ik kom in een ‘rabbithole’. (Pap, mam, een ‘rabbithole’ is de term die mensen gebruiken als ze iets opzoeken op internet, of voorgeschoteld krijgen via social media, en dan door blijven klikken en voor ze het weten 36 tabbladen open hebben staan met allerlei extra info. Een beetje zoals Alice in Wonderland die het konijnenhol in dook en ineens verdwaalde in een wereld vol onverwachte ontdekkingen.)
Goed. Soms kom ik in nare rabbitholes, zoals eerder over vrouwenhater Andrew Tate, maar dit keer kom ik in een rabbithole van Andrew – weer een Andrew – Garfield terecht. En ik word er zielsgelukkig van. Wat een sympathieke vent. Zijn ‘chicken shop date’ met een Engelse journaliste ging viral en daar heb ik ook echt van gesmuld, maar voor nu wilde ik deze graag laten zien:
Voor de eerste keer in mijn leven ontsla ik iemand.
Dat klinkt alsof ik in een Ralp Lauren polo, met mijn benen op een bureau, lurkend aan een sigaar, iemand toeschreeuwde ‘pak je spullen en verdwijn’, maar zo ging het niet.
Ik hing gewoon met een beetje buikpijn aan de telefoon. Want ik werk alleen maar met fijne mensen en die wil ik geen vervelend gevoel geven.
Maar uiteindelijk heb ik wel een bedrijf te runnen. En moet ik de keuzes maken die goed zijn voor mijn bedrijf. Zorgen dat de juiste mensen de juiste dingen doen.
En dat was nu niet – meer – zo.
Daar ga ik verder niet inhoudelijk op in, dat voelt te privé. Maar wat mij uiteindelijk wel hielp, is dat ik me tijdens het piekeren bedacht: wat zouden mijn (denkbeeldige) aandeelhouders vinden van deze situatie.
En die zouden unaniem zeggen ‘Anne, er is niet genoeg vertrouwen in deze manier van werken. Dat is geen ramp, dat is informatie. En het maakt haar geen slecht mens, maar het maakt jou wel een slechte ondernemer als je op deze manier doorgaat. ‘
Wat een wijze aandeelhouders he?! Haha.
(Uiteindelijk is het heel prettig afgerond en leek het voor de ander ook beter zo. Fijn.)
Elk kwartaal heb ik een gesprek met mijn ‘geldmevrouw’.
Ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik haar moet noemen want boekhouder of accountant klinkt te saai en ingewikkeld. Zij, Garcia heet ze, maakt geld en cijfers juist levendig en toegankelijk. ‘Sparkle your business’ heet haar bedrijf dan ook en ze ondersteunt me dus in de financiële kant van het ondernemen, zoals belastingaangiftes, hoe en wat ik moet regelen met mijn pensioen en ga zo maar door.
Eerder wees ze me al op mijn gat in mijn zakelijke hand. Privé ben ik behoorlijk zuinig; ik heb 4 paar schoenen, heb maar 1 douchegel staan en ga vrijwel nooit op vakantie. Maar zakelijk gezien gun ik mijn klanten en bedrijf gewoon het beste en voelt het goed om te investeren in bijvoorbeeld….
Ehm.
Ja.
Nou. Deze opvouwbare piano bijvoorbeeld. Zodat leerlingen die zeggen ‘het lijkt me zo leuk om mezelf op piano te kunnen begeleiden’ ‘em kunnen lenen.
De grote les van dit kwartaal is: ik moet me voorbereiden op tegenvallers.
Want ik denk elk jaar ‘ja, maar dit jaar was er opeens een teleurstelling met financiële gevolgen.’ Zoals corona, overspannen zijn, en dit jaar de miskraam… Maar een slimme meid is op haar toekomst voorbereid en dus ga ik er vanaf nu voor zorgen dat de buffer groter wordt zodat áls er weer een onverwachte gebeurtenis is, dat geen financiële onrust oplevert.
(Maar het ziet er vrij positief uit en dus doneerde ik deze maand aan de kinderboerderij, een collectant en een crowdfunding voor een zieke kat. Voelt zo fijn om te doen!)
Vriend O. is maanden geleden opgelicht op marktpla… ik bedoel, vriend O. sleutelt al een poosje aan een extra mountainbike voor mij.
Wat attent.
Blijkbaar is de mountainbike, na gerepareerde remmen en nieuwe band en trappers bijna klaar voor gebruik, want O. neemt me mee naar de Decathlon om een helm te kopen.
In de winkel geeft hij me een soort papieren meetlint om mijn hoofd te meten.
‘Doe jij het maar’, zeg ik. ‘Dat vind ik wel romantisch’
De Decathlonmedewerker naast ons, grinnikt hoorbaar.
‘Ja’, vervolg ik, blij met mijn publiek, ‘ik kan niet wachten tot hij met een ring en een huwelijksaanzoek komt, dus nou, gekroond worden met een mountainbike-helm lijkt me voorlopig wel het minste wat hij kan doen.’
O. is gewend aan dit soort opmerkingen – hij snapt ook dat het een grandioos compliment is – en loopt verder.
‘Wat goed dat je dat gewoon uitspreekt’, zegt de jongen van de Decathlon vol bewondering.
Hij draait zich om en fluistert er vertrouwelijk achter aan:
‘Als hij je niet vraagt, dan doe ik het wel’.
Ik ontdek dat al het medische gedoe rondom mijn miskraam niet is vergoed door de zorgverzekering. Wat ongelooflijk stom. Bijna € 300,- heeft het gekost. En dat terwijl ik juist een passende verzekering had gekozen omdat ik wist dat ik misschien zwanger zou worden dit jaar.
Ook deze maand word ik weer ongesteld, trouwens. En dat is alweer de 3e keer sinds de miskraam.
Veel mensen hebben me toch hoop hebben gegeven met ‘oh maar na een miskraam ben je vaak binnen 3 maanden weer zwanger’ en ‘ik kende iemand die na haar miskraam meteen weer zwanger raakte’.
Doet dat maar niet meer. Hoop geven. Zeg liever gewoon ‘wat spannend Anne’.
Overigens heb ik het er nog vrij vaak over. De miskraam. Zwanger worden. Dat ik over ovulatietesten plas en mijn temperatuur bijhoud.
Soms ben ik bang dat dat stom is. Ik weet ook dat sommige mensen vinden dat ik het los moet laten of denken dat ik te krampachtig doe.
Maar eerlijk? Ik vind dat ik gewoon logisch nadenk. Ik ben 36, mijn eitjes zijn op een gegeven moment op en je bent niet elke dag van je cyclus vruchtbaar. Kortom, het is verstandig om er mee bezig te zijn. Het beheerst mijn leven verder ook niet 24/7, maar het houdt me wel bezig.
Zangleerlingen komen weer met parels van liedjes, zoals deze. Wat een verrukkelijk, Disney-musical-achtige situatie dit. Love it.
‘Hey Anne’, hoor ik als ik naar de Appie loop.
Ik zie een lief gezicht, maar het doet geen belletje rinkelen.
‘Help me even, ik kan je zo 123 niet plaatsen’, zeg ik met een schuldige blik. Wat genant.
‘Maar je kent me ook niet, ik volg jou op Instagram!’
OMG. Ik ben beroemd. Hoe cool.
Ik overweeg een 2e bedrijf te starten waarin ik commenta – ik bedoel advies – geef over communicatie, want echt: wat wordt er toch een hoop geklungeld. Het zit zo:
Mijn fijne mengpaneel was kapot. Teruggestuurd. Kreeg een nieuwe. Deze maand kreeg ik opeens nóg een nieuwe. Geen idee waarom.
Mijn omgeving zei : ‘Lekker houden Anne, die webshop maakt er vaker een potje van, geniet ervan dat het een keer in jouw voordeel uitpakt.’
Ik mailde toch het bedrijf. Niet alleen omdat dat in mijn ogen het juiste is, ook omdat ik mezelf dan op de borst kon kloppen. Haha.
Toen kreeg ik een bericht terug. De samenvatting: print formulieren uit en doe moeite om het pakket terug te sturen.
Geen bedankje. Geen grapje. Geen ‘sorry dat jij nu allerlei fratsen uit moet halen voor onze fout’. Niks.
Weet je wat nou slim was geweest? Als ze me hadden teruggestuurd:
“Ha Anne, karma punten voor jou dat je zo eerlijk bent. Onhandige fout van ons, maar we zouden het te gek vinden als je het mengpaneel terug wil sturen. Om te zorgen dat het zo min mogelijk tijd en gedoe kost, leggen we hieronder in 3 stappen uit hoe je dat makkelijk kan doen. En om je te bedanken, kan je met kortingscode ‘karmapunten’ € 10,- korting krijgen op je volgende bestelling.”
Dan was het gevolg namelijk geweest dat ik me gewaardeerd zou voelen, een goed gevoel zou hebben bij het bedrijf én de kans er dik in zat dat ik mijn volgende bestelling weer bij hen zou plaatsen.
In plaats daarvan kreeg ik trouwens nog een betaallink ook, om te betalen voor de retourzending van het pakketje wat ik niet had besteld. Bah.
Ik rij naar Den Haag om een ukeleleworkshop te geven voor personeel van een zorginstelling én naar een beeldschoon klooster in ‘Biezenmortel’ om een zangworkshop voor een koor te geven.
Met die laatste groep werk ik aan zangtechniek en liedinterpretatie en zetten we ook de puntjes op de i van dit nummer. PRACH-TIG.
Zoals je hoort een Christelijke tekst. Op een of andere manier weten de Goden mij altijd te vinden, alsof ‘ze’ toch willen dat ik ga geloven.
Maar ik doe rustig aan, haha. Ik sluit niks uit, maar ben voorzichtig en heb een beetje bindingsangst. (Dat gaat overigens alleen op voor geloof, want mijn lijst met exen is vrij lang.)
En ook dít was oktober 2024…
- Ik schreeuw voor de duizendste keer de meest gebruikte zin in dit huis. ‘SCHAT, SCHAAAAAAT!!! Je móet echt komen kijken!!!’ Kroepoek zit zo lief in de doos. (Serieus, als we een euro kregen voor elke keer dat we elkaar roepen om naar de poes te komen kijken, dan konden we de badkamer verbouwen.)
- Over de badkamer gesproken, ik ga in bad. Dat doe ik niet vaak, maar áls ik ga, wordt het meteen een heel evenement. Met kaarsjes, een mandje op de wc zodat Kroepoek erbij kan komen zitten – doet ze nooit – wat drinken, de Philips Hue lamp, lekkere muziek aan of een aflevering van een serie op mijn iPad. En dit keer badschuim. Lekker veel, dacht ik, want ik ben altijd teleurgesteld in het schuim van een bruisbal. Dit badschuim – Etos eigen merk – stelde niet teleur. (De badkamer kan zoals je ziet wel een opknapbeurt gebruiken. Maar als mensen dan zeggen dat ons huis een ‘opknapperdje’ is, dan ben ik zwaar beledigd. Alsof we in een bouwval wonen! Het is gewoon een beetje… oud.)
- Ik win het ‘hoofd van Paulien’ bij een creatieve opdracht van de ‘Verwondernemers’ en we bedenken een plannetje wat ik spannend vind en misschien later deel. (Paulien is overigens een aanrader om in de gaten te houden, echt een fijne, eerlijke, creatieve en inspirerende ondernemer met geweldige ideeën en een aanstekelijk enthousiasme.)
- Tijdens een (uitverkochte!!!) zangavond, ontdek ik dat de Bangles hun hit ‘Eternal Flame’ naakt hebben ingezongen.
- Op mijn zakelijke website schrijf ik ‘Hoe kan je overtuigend presenteren? (En wat moet je vooral niet doen)‘ en ‘Last van een hoge ademhaling tijdens presentaties? Doe dit!‘.
- Mijn favoriete lipstain klettert op de grond (inmiddels al 3 nieuwe potjes besteld) en het ziet eruit alsof er een moord is gepleegd. ‘Overal Oranje bloed’, roep ik, ‘alsof ik het Koningshuis heb omgelegd’. Dat vind ik zelf hilarisch, maar het klopt niet want dan zou het blauw bloed moeten zijn.
- Ik wandel. In mijn fantasie zit iedereen nu te applaudisseren voor zijn computer, want wandelen is een goede gewoonte die ik vrijwel nooit doe. Maar eigenlijk is het best lekker. Zou ik best wat vaker kunnen doen. Voor de goede orde, ik wandel hooguit 15 minuten. (Maar juist daarom, wat is die 15 minuten nou? Dit kan ik echt vaker doen.)
- We bestellen voor het eerst bij ‘Suri Jawa’ in Breda, roti en saoto soep. We kunnen er met 2 personen 2 dagen van eten en het is goddelijk.
- Op aanraden van ‘Snackspert’ haal ik ook broodjes bij ‘Locale’ in Breda en tering zeg, wat hemels. Maar echt.
- Ding, ding, ding JACKPOT! ‘Ons mam’ trakteert mijn zusje en mij op lunch bij ‘ZOUT’ in Rijen. Verrukkelijk eten en bovendien een beeldschone locatie. (Puntje van kritiek: jammer dat je je eventuele baby alleen in de vrouwenwc kan verschonen, want mannen kunnen toch ook luiers verwisselen?)
- Online ontdek ik Inge Visser, die echt goede stukken schrijft over… het leven. Dit stuk raakte me en gaf de doorslag om van november ‘Slowvember‘ te maken.
- In de herfstvakantie heb ik wat extra vrije dagen. Ik speel samen met vriendin L. voor de lol de muziek van Danse Macabre, bezoek vriendin Hiske en ga naar de Efteling met mijn schoonfamilie. Maar het hoogtepunt? Ik ga langs bij de repetitie van het koor waar mijn vader keyboard speelt. Het is niet helemaal mijn muziek, maar toch ben ik zielsgelukkig. In 2019 verhuisde ik naar Brabant om dichter bij mijn familie te zijn en ik heb nog geen seconde spijt gehad. Dit is thuis.
- Ik ga naar een meeting van netwerkclub ‘Community cafe’ in Breda. Het is vroeg – 09.00, vreselijke tijd vind ik – maar het is wel bijzonder gezellig. Als (met de nadruk op áls) ik behoefte had een meer contact, dan zou ik me hier zeker bij aansluiten. Maar voor nu heb ik even voldoende mensen, sterker nog, bijna te veel.
- We bezoeken de zoveelste uitvaart. Ik begin het echt zat te worden. Het is de vierde persoon in onze omgeving die overlijdt en dan tel ik de miskraam van mij en iemand die me dierbaar is nog niet mee. Bah.
- Door al het gedoe de afgelopen maanden, lijkt het PDS (prikkelbare darm syndroom, had er laatste jaren amper last van) een comeback te maken. Wil er niet veel over kwijt; vind het niet leuk en niet charmant, maar ik wil gewoon niet meewerken aan taboes.
- Een vreemdeling reageert op de trailer van mijn online training over zingen en het maakt me zo ontzettend blij!
Kijk, dit zijn ze, de trailers voor mijn trainingen over zingen en spreken. Voorheen kreeg je iedere dag een nieuwe video, maar het is sinds deze maand ook mogelijk om de ‘binge-editie’ te bestellen, zodat je in een keer alle video’s achter elkaar kan kijken.
Wil je ergens op reageren? Dat kan hieronder! Ik garandeer niet dat ik iets terugstuur, maar vind het wel enorm leuk om te lezen!
Houdoe en liefs,
Anne
Blegh, wat rot, al die verliezen/uitvaarten! En dat het miskraamgedoe niet werd vergoed, echt what the actual F :O
Ik vind het dus echt supergoed dat je zo veel praat over je weg rond zwanger worden. Het is eigenlijk gewoon heel raar dat het voor veel mensen zo’n taboe is, terwijl het een enorm belangrijk onderwerp in je leven is. Ik stuur weer alle goede vibes richting Breda ❤️
Om nog even positief te eindigen: heerlijk, dat bijna-huwelijksaanzoek, en dat jij en jouw O. even enthousiast zijn over wat Kroepoek doet. Als ik mijn vriend een schattige foto van een van de honden laat zien, zegt hij meestal ‘o ja, leuk, die kun je mooi bewaren in je verzameling met die 300 andere foto’s waarop ze precies zo kijkt’. Verder hebben we echt een goede relatie, hoor, haha!
Je bent een schat! En dat bijna-aanzoek was echt een van de hoogtepunten, die ‘knul’ was begin 20 en ik was gewoon trots op z’n pro-activiteit 😂 En hopelijk reageert jouw O. wel enthousiast op de foto’s van jullie kinderen!
Haha ja, dat gelukkig wel! Die zijn ook gewoon echt HEEL schattig, zeker sinds ze volop praten de hele dag.
Nouuuu wat lief dat ik gewoon vermeld wordt in je epos <3 en wat fijn om van je te lezen, ik mis je wel hoor online! Zo kan ik toch nog een beetje volgen wat je allemaal bezig houdt, en gelukkig zie ik je volgende week alsnog in de Efteling! Zin innnn xx
Haha, ja, wat een verhaal he. Leestijd was volgens wordpress een kwartier. Maar je hebt nog geen stories om te kijken, dus uiteindelijk bespaar je tijd. Vond het heel fijn om met je te sparren. Tot volgende week 🦢🍄🐸🎢
Haha ja dat scheelt zeker een hoop tijd, en vond ik ook!! Ik vond het zo’n tof plan, ik hoop echt dat je hem ‘gewoon’ gaat doen 😉 Tot schnellll xx
Nouja wat stom zeg van dat bedrijf! Ik heb zelf wel eens iets positiefs gehad met zoiets. Ik heb eens bij die grote gele blauwe winkel gehad dat ze een mand teveel hadden meegegeven in de winkel. Ze zaten in elkaar en zij hadden alles bij elkaar gezocht dus ik had niets nageteld. Thuis kwam ik erachter dat er een teveel was. Ik heb toen toch maar gebeld en ze waren super aardig en ik mocht het terugsturen of houden net wat voor mij handig was. (Ik heb hem gehouden want het is en een eind reizen en ik had nog ruimte in de kast). Maar goed dit is natuurlijk een groot bedrijf dat maakt nog wel eens uit.
En verder was weer leuk om te lezen!
Ah wat goed! Zeker ook omdat het je eigen fout was! Maar op lange termijn heeft een bedrijf er denk ik ook het allermeest aan als jij een positieve ervaring hebt, dus in die zin ook kleine moeite voor hen. (En vermoed dat als je een complete Paxkast teveel mee had genomen, ze anders hadden gereageerd 😂)
Hoi Anne,
zo leuk om te lezen jouw brieven! Ik mis je op Insta maar houd vooral vol, denk dat het goed voor je is.
Tot de volgende X!
Thanks Floor! Het is verrassend fijn inderdaad, benieuwd wat ik na november doe 😅
Ha, net als jij belandde ik ook eens in een Andrew Tate rabbithole én liet ik vorige week het lief mijn hoofd opmeten voor een fietshelm uit de Decathlon! 😀 (het werd een lila exemplaar)
En heel spannend, Anne! Dat meen ik echt! Ik vind het ook verstandig dat je er mee bezig bent, helemaal niet stom. Je moet zelf kiezen en als je je binnenkort bedenkt en het helemaal loslaat, is dat ook goed.
Oh, dan hoop ik dat je ook snel in een Andrew Garfield rabbithole kruipt, die is veel leuker 😁 En dankjewel voor je lieve berichtje!
Super leuk stuk. Je schrijft zoals je praat, dat vind ik altijd erg plezierig lezen. Alsof je tegenover me zit met een goed kop thee en lekker tegen me aan lukt terwijl het mij wel lukt om mijn thee op te drinken terwijl hij nog warm is. 😉
Ah wat leuk, dat is een heel mooi compliment en dat nog wel van iemand die gespecialiseerd is in lezen/schrijven. Dankjewel Sjoske!
Wat spannend Anne. (En wat stom dat dat soort dingen nog steeds niet vergoed worden.) En verder kan ik je een hele brief terug sturen, want holy moly wat een hoop meldingen, meningen en memoires! Geniet van je slowvember, ik doe aan NO-vember en over een maand Slowcember of zoiets. 🙂 Benieuwd wat het je brengt.
Haha, ja, hij was vrij lang dit keer 😂 Misschien plak ik er ook nog een Slowcember achteraan, of gewoon een winterslaap. Tot gauw!
Ik heb de hele blog gedacht.. Hoe bevalt je digitale instgram detoxxxxxxx? Ik doe namelijk mee en ik heb me nog nooit (oke beetje overdrijven mag) zo kalm en relaxed gevoeld.
Oh Renée, wat leuk dat je mee doet! Het bevalt goed, maar ik had verwacht in een zee van rust te belanden en dat is nou ook weer niet het geval 😂 Ik kom er binnenkort nog uitgebreider op terug!