Zo, waar waren we gebleven? Het vorige deel van de terugblik eindigde in 2014, dus vandaag gaan we vrolijk verder bij het jaar 2015.
2015
In 2015 begon ik met een baan die ik – net als de baan op de sportschool – niet helemaal aan zag komen. Ik werd uitgenodigd voor een sollicitatie bij de Aventus opleiding voor Moderne Dans en uiteindelijk overgehaald om de studenten een stuk of zes verschillende vakken te geven. Zang en acteren, maar ook muziektheorie, muziek mixen en ‘jezelf presenteren’. (Dat laatste vond ik nogal vaag, maar bleek later mijn favoriete vak te zijn om te geven.)
Omdat ik vond dat mijn studenten, en ook mijn leerlingen op de musical-opleiding, recht hadden op hele goede lessen besloot ook ik verder te studeren. Ik ‘kocht’ privélessen methodiek en onderwijskunde in bij Fontys en vond het geweldig.
Naast het lesgeven (en het ‘standaard’ uitvoerende werk, zoals met Charmony), gebeurde er in 2015 nog iets interessants: ik startte mijn blog. Geen officieel onderdeel van mijn bedrijf, maar wel iets waar veel mensen me inmiddels van kennen.
2016
Het was niet allemaal rozengeur en maneschijn. De manier waarop een musicalopleiding waar ik lesgaf, wilde werken, sloot niet aan op mijn manier van werken. Dat was enorm rot en ik heb meerdere auto-ritten van en naar die opleiding snikkend en piekerend doorgebracht. Uiteindelijk voelde ik heel sterk: ‘ik wil lesgeven op mijn manier, ik kan anderen niet veranderen en dus is de enige optie: weggaan’. Met pijn in mijn hart nam ik afscheid. (Daar was ik toen heel slecht in, inmiddels gaat het beter.)
Optreden met Otis (ik ben ‘die witte’ in het roze jurkje). 
Optreden met ‘The Firm’ (ik ben die met die hysterische gouden broek).
Verder gebeurde er in 2016 een hoop op het podium: ik zong backings bij Otis Redding de 3e, creëerde een ‘Musical-Huiskamer-Concert’ met een pianist en zong op de Nijmeegse Vierdaagse met Coverband ‘The Firm’ (die helaas niet lang daarna stopte.)
Ook gaf ik nog steeds zangles bij Popcentrum de Jacobiberg en verder begon ik bij een nieuwe middelbare school, waar ik ook al vrij snel, in de zomer van 2017, vertrok. Niet omdat het niet leuk was, wel omdat er andere dingen waren waar ik meer aandacht aan wilde geven.
2017
Mijn lesruimte in Arnhem. 
Lesgeven bij musicalgroep ‘Jabber’
In 2017 nam ik namelijk een grote stap: ik startte een eigen praktijk voor zangles in Arnhem. Nu kon ik alles zelf bepalen: de inrichting van de ruimte, de lesduur, de manier van plannen (ik maakte een online reserveringssysteem)… Wanneer ik een dag niet kon, bijvoorbeeld omdat er een generale repetitie was van Jabber (de musicalgroep die ik dat jaar begon te ‘vocal coachen’), hoefde ik geen vrij te vragen, ik gaf het mezelf gewoon.
De band waar ik het over heb. 
Het koor waar ik het over heb.
Wat was er aan uitvoerend werk? Charmony, uiteraard. Daarnaast startte ik als backing vocalist bij een band met geweldige muziek. Buiten de muziek liep de samenwerking helaas niet zo geweldig, en was-ie binnen een jaar ook alweer uit elkaar. Helaas pindakaas. (Nouja, helaas pindakaas. Dat is uiteraard enorm frustrerend. Hoewel ik nu denk ‘ik heb er veel van geleerd’, dacht ik toen ook gewoon ‘wat een teringooi, wat zonde van alle tijd en moeite die ik hier weer in heb gestoken’. Datzelfde geldt overigens voor een niet-nader-te-noemen TV-programma waar we met Charmony voor werden gevraagd in 2017. Na een hoop investeringen probeerde de producent twee dagen voor de opnames ons concept te veranderen. Dat wilden we niet. En dus ging het feest niet door.)
Daarnaast was er een bijzonder optreden wat ik zeker even wil noemen. Ik was gastzangeres bij het jubileumconcert van ‘KoRije’. Het koor uit Rijen, waar ik zelf mijn eerste zangstapjes zette en daarnaast het koor waar mijn ouders destijds zongen. Ook mijn zusje verzorgde een optreden (op accordeon) en zo stonden we met het hele gezin op het podium. Bijzonder toch?!
2018
Haha. Blijkbaar rust er een vloek op mij en bands. Ook in 2018 starte ik in een band waar ik niet veel later mee stopte. Binnen een maand of 3 al zelfs. Daar ben ik niet trots op. Maar tegelijkertijd ook wel. Voorheen had ik met andere samenwerkingen veel te lang doorgezet en ‘getrokken aan – achteraf gezien – dode – of in ieder geval stervende – paarden’. Dus in die zin heb ik een hoop geleerd.
Toen ik nog vol goede moed zat voor het optreden van de band. 
Deze ken je wel: Guilty Treasure!
Gelukkig waren er nog andere dingen: ik werd gevraagd als ‘Zingende Zeemeermin‘ en startte ‘Guilty Treasure’. In beide acts zing ik nog steeds en hoewel er niet wekelijks wordt opgetreden, ben ik nog steeds razend enthousiast.
Lesgeven deed ik nog steeds, niet alleen bij ‘Jabber’, dansopleiding ‘Aventus’ en in mijn eigen lespraktijk, maar ook tijdens losse klussen. Zo gaf ik koorcoaching, workshops ‘Heartbeat & Voice (i.s.m. percussionst Alex de Meij en gericht op communicatie en samenwerking) én een aantal workshops op maat.
Daarnaast maakte ik in 2018 bekend bij mijn leerlingen en studenten: dit was mijn laatste jaar. Ik ga ’terug naar waar ik vandaan kom’: in 2019 wil ik terug naar Brabant.
En zo geschiedde. Maar dat lees je eind december nog wel, als ik een terugblik maak van heel 2019.
En dat was ‘em, de terugblik op ’10 jaar Anne Ermens Muziek-Theater’
We zijn aan het einde gekomen. Ik hoop dat je het leuk vond om te lezen! In beide blogs heb ik geprobeerd een eerlijk beeld te geven van alle jaren, niet alleen de mooie buitenkant, maar ook de dingen die minder leuk waren. Die horen er namelijk ook gewoon bij.
Voor mij was het in ieder geval bijzonder om terug te zien. Ik durf te zeggen dat ik trots ben op de weg die ik heb afgelegd om te komen waar ik nu sta. Maar, dat wil niet zeggen dat ik ‘blijf staan waar ik nu sta’. Ik kijk ernaar uit om te groeien, als zangeres, als docent en als ondernemer en hoop je over 10 jaar te verassen met alle avonturen die nog gaan komen.
Ohja, je kan nog een paar dagen meedoen met de win-actie!
Liefs,
Anne
Dankjewel!