Wat er mis met me is

Ik krijg echt superlieve reacties op mijn blogs, en er zijn zelfs mensen die daarin benoemen dat ze mij zo’n mooi mens vinden. Dat is nogal een compliment! Ik kan daar niet zo goed mee omgaan en voel de behoefte deze illusie vandaag kapot te maken en mezelf weer met beide benen op de grond te zetten.

Wat er mis met me is

Dat klinkt nogal negatief en dat is het misschien ook wel. Ik vond het gewoon ook eens tijd worden voor een wat minder zoetsappige en positieve blog. En dus ga ik vandaag eens even vertellen wat ik niet helemaal oké vind aan mezelf. Laat ik vooropstellen: ik ben echt blij met al mijn ontwikkelingen, maar er is altijd nog wat te verbeteren. In plaats van ‘wat er mis met me is’ had ik ook kunnen zeggen ‘waar nog winst te behalen valt’. Maar ik had even zin in een dramatische titel.

Verslavingsgevoelig

Een jaar of zeven geleden heb ik ooit een leerling gezegd dat ik later was omdat er iets met mijn wasmachine was. Dat was niet zo. Ik kon niet stoppen met een spelletje op mijn telefoon waarbij ik gekleurde bolletjes weg moest schieten. Er zijn dagen geweest waarbij mijn Hay-Day-Boerderij er geweldig bijlag, en ik ondertussen om 16.00 s’middags nog steeds in mijn pyjama zat, terwijl ik eigenlijk om 09.00 had willen beginnen met het instuderen van nieuwe liedjes.

Inmiddels speel ik dus al jaren geen spelletjes meer want ik weet: ik kan niet stoppen. Dat probleem is nu gelukkig opgelost, maar ook met andere dingen blijft het een uitdaging. Het maken van websites bijvoorbeeld, waarbij ik regelmatig tot diep in de nacht als een soort verhongerde en uitgedroogde Quasimodo naar het scherm zit te turen.

Algemene Kennis

Als je ooit in de gelegenheid komt om een quiz met me te spelen, zorg dat je niet in mijn team zit. Ik weet heel veel dingen niet. Bijvoorbeeld hoeveel gram een pond is. Waar Polen ligt. Hoe het zit met de ozonlaag. Wie de minister van noem-maar-wat is.

Echt, er zijn een aantal dingen blijven hangen van de middelbare school, zoals:

• VOC betekent Verenigde Oost-Indische Compagnie en had te maken met kruiden en specerijen en scheurbuik.
• Mit, nach, bei, zeit, von, zu, aus had te maken met het vervoegen van Duitse Werkwoorden.
• Je kan tandpasta maken van schoolkrijt.
• ‘Renaissance’ betekent ‘wedergeboorte’ en is een periode uit de kunstgeschiedenis.
• H2O is de scheikundige naam voor water.

En verder ben ik denk ik alles vergeten. Zo jammer, want ik heb er ontzettend voor geploeterd om die hele middelbare school fase te overleven.

Wat er nog meer mis met me is? Dat lees je na de reclame:

Gevoelig

Geuren, kleuren, licht, stemming, temperatuur, geluid, noem maar op. Ik kan echt van alles intens genieten, want ik ben er erg gevoelig voor. En dus kan ik er ook enorm over klagen.

In mijn lesruimte in Arnhem hoor ik bijvoorbeeld constant het hoge zoemen van de stroom, bij vrienden kan ik me niet goed op hun gesprekken concentreren als de lamp boven de eettafel lichtjes flikkert. Als er ergens spanning is tussen mensen en er wordt niks mee gedaan dan word ik duizelig. Champignons vind ik niet lekker, niet door de smaak, maar door de textuur. In de bioscoop vind ik vaak dat het volume net niet goed staat ingesteld en in de auto denk ik vaak dat ik iets vreemds ruik.

Nou is het niet zo dat ik uren lang ga lopen zeuren over dit soort dingen. Maar ik vind het wel een beetje gênant dat ik, voordat ik thuis een serie opzet, het licht drie keer aanpas, en weg moet kijken bij het intro van ‘Big Bang Theory’ omdat ik anders draaierig word.

Vermoeiend

Misschien lijkt het hier gezellig, al die uitgebreide verhalen, maar het is soms heel vermoeiend. Een Charmony-collega heeft weleens gezegd dat ze echt even van me moest bijkomen als we 4 dagen achter elkaar samen moesten optreden en urenlang in de auto zaten. (Ze belde daarna wel om te zeggen dat ze me miste en een soort afkickverschijnselen van me had, dat dan weer wel.)

Ook online kan ik me voorstellen dat ik vermoeiend ben. Meerdere keren per week post ik dingen, gewoon omdat ik de enorme drang voel om alles te delen. Elke ervaring, elk gevoel moet omgezet worden in woorden, op het scherm, in een gesprek, of op papier.  Enne, mocht je denken dat het vermoeiend is voor een ander: jij als lezer kan gewoon wegklikken, mijn vrienden kunnen even wat afstand nemen, maar ik zelf kan niet weg bij mijn eigen ratelende hersenen!

Misschien ga ik nog wel eens op stilte retraite. Maar als dat zo is, is de kans vrij groot dat die ervaring alsnog gedeeld wordt in een 5-delige blog.

Het milieu en het verbeteren van de wereld

Ik doe momenteel (eind 2018) niet echt iets om het milieu te redden. Mijn oud papier gaat in de oud-papier-bak en daar stopt het. Bij de aanschaf van mijn auto komt het niet in me op me af te vragen wat voor invloed mijn keuze op het milieu heeft. Het hele veganistisch* worden  – maar dan ook weer niet teveel avocado’s eten i.v.m. iets met waterverspilling – vind ik maar ingewikkeld en ik steek lekker mijn kop in het zand. Toen ik in de dierentuin vissen had gezien kreeg ik zin in kibbeling. Ik zou willen zeggen dat ik nooit bij Primark koop uit principe, maar eigenlijk is het vooral ook omdat de kleding nooit mooi past.

*Ik schreef eerder een blog die hiermee te maken had.

Dat was het

Zo. Nu weten jullie denk ik alles van me.

Ik moet bekennen, tijdens het schrijven hierover werd ik toch best blij. Ik bedacht me dat ik – na het ‘Baas-over-eigen-tijd-Project’ – in het nieuwe jaar wel eens een soort ‘Verbeter-de-Wereld-Project’  zou kunnen ontwikkelen. Bovendien kwam ik óók nog eens tot de vrolijke conclusie dat alle bovenstaande punten me helemaal niet zo extreem belemmeren. Ze kosten misschien moeite, maar ik creëer er geen enorme problemen (meer) mee voor mijzelf of de samenleving.

En zo eindig ik toch weer positief. Vermoeiend he ; )

Liefs,

Anne