Oh mijn god. Ik typ dit met trillende handen en een bonkend hart. Ik voel een exotische combinatie aan gevoelens. Het alsof zowel geluk, schaamte, blijdschap en schuld strijden om een plekje in mijn lichaam. Ik heb weer wat gewonnen.
‘Weer’ ja. Want afgelopen maanden is het raak.
De 6 fases van mijn win-actie-gedrag
Als ik een winactie zie gaat het meestal in 6 fases:
- Ik wil meedoen want mijn brein denkt nog steeds dat alles wat gratis is, leuk is.
- Impulsief voer ik mijn gegevens in en begin ik aan een reactie waarin ik schrijf waarom ik een horloge/kookboek/etcetera wil winnen.
- Mijn hartslag daalt.
- Ik heb een moment van emotionele bezinning en dankbaarheid. Ik hoef eigenlijk niks te winnen want ik heb alles al.
- Mijn nuchtere en volwassen brein bemoeit zich er ook nog eens tegen aan en zegt: “Je vind het toch zo fijn om weinig spullen te hebben? Weet je nog, hoe rustig het voelde toen je in een minimalistische fase zat, en maar 1 soort shampoo en 1 soort douchegel had? Hoe je zelfs een stuff-list* maakte? En je draagt trouwens nooit een horloge behalve je Apple Watch. En recepten zoek je op op internet.”
- Ik verwijder mijn reactie en ga door met mijn leven.
*Hierover komt misschien nog wel eens een blog.
Toch ging het mis
Een paar maanden terug. Coolblue deed een winactie waarbij je een dagje achter de schermen kon kijken bij hun Vloggers. Eerlijk gezegd denk ik – heel bescheiden – dat ze door mij op dat idee waren gekomen: op hun IFA-Vlog reageerde ik:
Voor wie het niet weet, ik hou namelijk van gadgets. En van Coolblue. Sterker nog, ik overwoog vorig jaar bijna te solliciteren voor een baan als Apple-Vlogger bij Coolblue. Maar, mijn eigen werk is te leuk en dus deed ik het toch maar niet.
Hoe dan ook. Deze win-actie kon ik niet los laten. Ik deed mee. En ik won. Even twijfelde ik of ik moest gaan: was het niet een beetje treurig om als volwassen vrouw zo enthousiast te doen?! Maar Coolblue overtuigde me dat het geen fan-girl-Tina-dag-achtige taferelen zouden worden en dus ging ik. En had ik een geweldige dag op het hoofdkantoor in Rotterdam.
Kerstpakket
Er was nog een actie waar ik aan meedeed. Bij een andere blogger zou je een kerstpakket kunnen winnen. Nu moet je weten, bij het woord ‘kerstpakket’ begint er van alles te juichen in mijn hoofd, want:
- Ik hou van pakketjes. (Daarom schreef ik bijvoorbeeld eerder over de GoodieBag van Pathé.)
- Ik ben ZZP’er en krijg nooit een kerstpakket.
En dus ging het mis in fase 6. Ik haalde mijn reactie niet weg. En ik won. Gisteren kreeg ik mijn pakket en het uitpakken was een groot feest. De hele bank was bezaaid met douchegel, chocola, handcreme en noem maar op, en Kroepoek leek gelukkiger dan ooit in de doos waar ‘Merry Christmas’ op stond.
Vrijdagmiddag 13.18
Ik heb een berichtverzoek op Instagram. Het blijkt van de Glamour te zijn. Ineens realiseer ik me dat ik een tijdje terug mee heb gedaan aan een win-actie waarbij je een styling advies kon winnen:
En je voelt ‘em al aankomen… Ik heb wéér gewonnen. En dat vind ik geweldig, want ik heb niet overdreven. Elke ochtend is het ellende. Ik hou niet van shoppen, mijn broek zakt altijd van m’n kont maar zit tegelijkertijd te strak om mijn benen. Wit schijnt altijd door en als een blouse mooi zit bij m’n taille kan ik mijn armen er weer niet in bewegen. Stylingadvies is dus meer dan welkom.
Maar jeetje. Alweer gewonnen. Terwijl ik dit jaar dus al twee keer iets heb gewonnen. En terwijl ik wel lid ben van de Glamour, maar eigenlijk vooral omdat ik een ‘Suprise-Box’ kreeg toen ik me abonneerde. Soms ben ik bang dat het universum een foutje heeft gemaakt, en er binnenkort een heleboel jaren van ellende gaan komen, om al het geluk recht te zetten.
Wat ik nu ga doen
Ik ga komende tijd mijn visite de ‘Weg-Geef-Bak’* voor hun neus zetten. Ik ga mezelf soort van beloven dat ik nu niet meer mee mag doen aan winacties zodat anderen meer kans maken.
En verder ga ik mijn Google Home – die ik ontdekte op mijn Coolblue dag – vragen Michael Bublé kerstmuziek af te spelen terwijl ik me insmeer met mijn nieuwe bodybutter – uit mijn gewonnen kerstpakket – en nieuwe lippenstift. Vervolgens trek ik mijn joggingbroek aan en ga ik me verheugen op de periode die aanbreekt waarin ik – dankzij het Glamour styling-advies – zowel stijlvol als comfortabel door het leven zal kunnen gaan. En dan zal ik mijn nieuwe Glamour lezen, want misschien moet ik ‘em gewoon nog een kans geven.
*Uitleg is eigenlijk niet nodig, maar voor de zekerheid: de ‘Weg-Geef-Bak’ is een bak waar ik alles in stop wat ik niet gebruik, maar wat ik ook niet weg wil gooien. Zoals een dure parfum die toch niet zo lekker ruikt op mijn huid, de stapel tijdschriften die ik uit heb en de cartridges die niet in mijn nieuwe printer passen.
Liefs,
Anne
