2020, Week 14: Dipjes, Groene Vingers en het Knaluurtje

Maandag 30 maart

Ik glunder van binnen als ik weer een aantal van mijn leerlingen zie.

Nouja. Een aantal.

Een tweetal.

Ja, ik kan het wel mooier maken dan het is, maar ik ben graag eerlijk. (Net als over mijn ebook. ) Het loopt niet bepaald storm.

Alsnog ben ik blij met wat er wél is. En met de derde leerling, die ik geen online lesgeef, maar even door de deur spreek wanneer hij twee zangtechniekboeken (deze en deze) van me komt lenen. Helemaal coronaproof, want ik heb ze al uren voor hem klaarliggen in de gang.

O. speelt in de avond Dungeons & Dragons, online met zijn vrienden. Ik ben stil, zodat ze elkaar goed kunnen verstaan. Na 5 uur – VIJF UUR – wens ik dat zijn personage doodgaat zodat het voorbij is. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit. zo. lang. stil. ben. geweest. Een leermoment, de volgende keer gaat een van ons maar mooi op de slaapkamer zitten.

Maandag komt ook het overzicht van week 13 online.

Dinsdag 31 maart

Mijn nichtje komt weer. Wanneer O. en ik in de middag met haar naar de speeltuin lopen, heb ik het idee dat iedereen denkt dat we een écht gezinnetje zijn. Ik weet niet precies wat ik daar van vind.

De avond verloopt nogal vreemd. Ik rond het eerste administratiekwartaal af en werk ook al mijn andere cijfers bij. Voor een hoop dingen heb ik concrete doelen gesteld, zoals het aantal uur dat ik factuureerbaar (is dat een woord?) wil werken, het aantal bezoekers op mijn blog, het aantal leerlingen, enzovoorts.

De cijfers zijn verwarrend, want hoewel er op veel gebieden groei is, zit er financieel gezien natuurlijk een enorme dip in de afgelopen maand en heb ik mijn omzet en winst doel absoluut niet gehaald.

Gelukkig kan ik het behoorlijk goed loslaten en stop ik mijn energie niet in zelfmedelijden en gepieker, maar in iets nuttigs: ik volg een online training suïcidepreventie. Dat klinkt niet gezellig – zelfmoord* is natuurlijk ook niet perse een gezellig onderwerp – maar het is ‘fijn’ om te doen. De training zit goed in elkaar en geeft me het idee dat ik mensen die met dit thema worstelen, beter zou kunnen ondersteunen.

*Ik schreef overigens eerder over dit onderwerp.

De training van 113 is gratis en je kan ‘m hier in één avond afronden.

Woensdag 1 april

1 april, kikker in je bil. Ik kom vandaag niet verder dan: “Schatje, ik heb er over nagedacht en heb besloten veganist te worden. Haha. Grapje.”

Na mijn niet bijzonder komische – wellicht zelfs pijnlijke – grap, vertrek ik naar mijn werkplek waar ik mezelf op video vastleg voor een filmpje over mijn ebook. De complete pagina daarover is inmiddels af, maar ik wil ook gewoon een soort promofilmpje. Shots bedenken, teksten maken, filmen, het is best een klus in je eentje, maar ik heb het reuze naar mijn zin.

Naast dat het vandaag ‘grapjesdag’ is, heb ik ook 3 maanden verkering. En dat vieren we met een datenight. Lekker rustig eten en daarna naar de film in ‘Chéz Kroepoeque’ (zo heet mijn huis). We kijken ‘Avatar’ en die is bijzonder mooi.

Donderdag 2 april

Ik begin de dag om 07.15 met een online netwerkontbijt. Het is mijn eerste keer en ik doe mijn best wakker en geinteresseerd te ogen, maar kruip zodra het voorbij is weer lekker mijn bed in. (Op zich kan ik het idee van zo’n netwerkontbijt wel waarderen, dus ik hoop het nog eens te doen. Maar dan in het echt en graag vanaf een uur of 10.00. #diva)

S’middags maak ik met mijn vriend een moestuin op mijn balkon. Die plannen zijn er al jaren, maar het komt er nooit van. Ik weet ook waarom:

Ik wil wel de moestuin. Als in: ik wil wel het eten wat een moestuin oplevert.

Maar ik ben niet zo dol op vies worden. Op kleine beestjes. Op het idee van poep in de aarde waar ik met mijn handen in zit.

Mijn vriend is wél mega-enthousiast over al die natuurachtige zaken en dus heb ik hem inmiddels ook omgedoopt tot ‘CEO Natuurbeheer’ van ‘Chéz Kroepoeque’.

Vrijdag 3 april

Hoewel ik lekker wat uren als actrice aan de slag mag voor Prison Escape Online, zit ik de rest van de dag niet lekker in mijn vel. Het is me te veel.

Ik schrijf er het volgende over. Het is eigenlijk meer voor mezelf, maar ik dacht: dan zien jullie hoe het in mijn hoofd gaat wanneer het niet helemaal soepel loopt. Mocht je hier alleen positieve dingen willen lezen, scroll dan lekker even verder.

“Het is te veel. Het gevoel dat ik een ebook heb wat ik moet blijven updaten omdat ik echt veel waarde wil leveren voor de lezers. Terwijl er nog geen 10 boeken zijn besteld. De angst dat mensen die het kopen, het gewoon doorsturen naar andere mensen en ik daardoor die extra inkomsten misloop die ik eigenlijk juist nu zo nodig heb. Het idee dat ik mijn sociale leven nog wel minstens zo fanatiek moet bijhouden, want ‘we kunnen toch wel even facetimen?’

Het schuldgevoel dat ik toch ga werken en daarbij mensen zie. Natuurlijk houden we ons aan de regels, maar toch. De regels zijn niet altijd even duidelijk. De spanning van het feit dat mijn vriend tijdelijk bij me woont en ik graag wil dat hij dat geweldig vindt. Het rotgevoel omdat er, ondanks mijn overtuiging van de waarde van online zanglessen, niet zoveel aanmeldingen zijn als dat ik zou willen.

En dan heb ik het nog gehad over het gekke idee dat ik misschien geld ‘krijg’ van de overheid omdat ik ZZP’er ben. Supergaaf en tegelijkertijd maakt het dat ik heel verantwoordelijk met geld om wil gaan. Omdat het anders niet netjes zou zijn. En dus koop ik niet die ene yogamat waar ik al een paar dagen naar zit te loeren. En heb ik al weken een gevuld mandje bij de Rituals, maar reken ik het niet af.”

Ik weet natuurlijk dat mijn problemen geen echt grote problemen zijn, maar ook wanneer je niet dakloos en verslaafd bent, kan je piekeren natuurlijk,

Op dit soort dagen ben ik extra blij met Kroepoek, die altijd in het hier en nu leeft en niet piekert over dingen. Als ze maar brokjes heeft, dan is het goed.

Zaterdag 4 april

Om 09.00 sta ik naast mijn bed en trek ik mijn sportkleding aan. Het gaat een productieve, gezonde en sportieve dag worden, besluit ik.

Het loopt een beetje anders. Ik ga achter de laptop zitten om ‘even iets te doen’. En om 16.30 zit ik er nog. Ik heb niet geluncht, mijn tanden nog niet gepoetst en nog niks gedaan van wat ik wilde doen.

Ik los het op met een ‘knaluurtje’.

knal·uur·tje (het; m; meervoud: knaluurtjes)

1. Uurtje waarin je zoveel mogelijk nuttige dingen doet.

Wat mij betreft nu al ‘woord van het jaar’.

Een uurtje later is dit de situatie. En omdat ik weer in de flow zit, besluit ik ook te gaan skaten.

Omdat ik deze week een online cursus volg over Instagram, geef ik mezelf meteen een uitdaging: filmen in het openbaar. Dat deed ik al eerder tijdens mijn eerste (en enige) vlog, maar het blijft een beetje akward. Tijd om daar eens wat mee te doen.

… ja, zo gaat dat eraan toe achter de schermen. Klungelig de camera wegzetten, weer terug skaten, een onhandig rondje draaien, skaten, lachen omdat je denkt: wat ben ik in hemelsnaam aan het doen, willen stoppen, realiseren dat je eigenlijk wel kan skaten maar niet kan remmen, het paaltje vastgrijpen en op je snuit gaan. Top. Lekker glamourous Anne.

Zondag 5 april

Hoewel het zondag is én goddelijk weer, ben ik productief. Ik doe mijn ‘wisseldag‘.

Ik kijk er een beetje beteuterd bij, maar eigenlijk gaat het prima. Het is lekker om de boel weer bijgewerkt te hebben en bovendien: omdat ik vandaag aan de slag ga, kan ik komende dagen wat meer vrij nemen en in de zon zitten. (Enne, ik neem natuurlijk wel gewoon pauzes waarbij ik lekker in mijn bikini op mijn balkon lig te chillen.)

En dat was ‘m

Dit was mijn week! Hoe gaat het bij jullie? Lukt het nog om blij te blijven in deze gekke tijd?

Liefs,

Anne

P.S.

Hebben jullie trouwens door dat dit de allereerste keer ooit is dat ik mijn vriend laat zien op mijn blog en social media? En dan bedoel ik niet specifiek O., ik heb gewoon überhaupt nog nooit een vriend laten zien!

Dat was een bewuste keuze: ik vond het kwetsbaar om iemand ‘echt’ te laten zien, dan zou het extra stom zijn als het mis zou gaan. (En dat ging het tot nu toe.) Maar hey, kwetsbaar zijn we allemaal en het is nu heel fijn dus ik wil het ‘onbevangen verliefde meisje in mij omarmen’ en het tóch lekker aan jullie laten zien. En dat voelt goed.