2020, Week 15: Slapend Rijk, Sporen Wissen en Benen

Maandag 6 april

“Wil je alsjeblieft alle sporen van je bestaan wissen?!”

Hoewel ik ooit heb gezegd dat ik met mezelf zou willen trouwen, omdat ik mezelf echt de ideale vriendin vind, begint het langzaam tot me door te dringen dat ook ik niet perfect ben.

“Ik wil wel dat je bestaat, ik wil het alleen niet in mijn huis kunnen zien”, vervolg ik mijn monoloog. .

Door het tijdelijk samenwonen word ik enorm geconfronteerd met mijn neurotische gedrag. Ik hanteer de regel ‘alles heeft een eigen plek’ en verander in een een soort Ursula (de zeeheks van Ariel) wanneer een ander niet óók op die manier leeft.

Als O. later terugkomt met een mooie plant en een superfancy, goddelijke geurkaars, voel ik me nog schuldiger dan daarvoor.

‘Gelukkig’ heb ik afleiding, namelijk: mijn eigen stress. Stress omdat ik de video af wil hebben waar ik al een week lang beelden voor schiet.

Ik ploeter me een slag in de rondte, maar uiteindelijk is-ie af:

Met een exotische combinatie van trots en gene deel ik ‘m online met het volgende bijschrift:

‘Film is het beste medium’, zegt men. En dus waagde ik me eraan zelf een advertentie in elkaar te flansen. Ik heb nog het een en ander te leren: hij is aan de lange kant, de belichting is verre van perfect, ik vergeet te vertellen dat het ebook gericht is op muziekdocenten die voornamelijk individuele les geven in zang/instrument én ik heb ook niet gezegd dat je de updates van het ebook er gratis bij krijgt als je nu bestelt. Maar. Soms is ‘done better than perfect’. En ik heb er veel pret mee gehad. Hopelijk jullie ook.

Dinsdag 7 april

Ik word niet zo heel blij wakker: gisterenavond gaf ik na wat individuele lessen ook een online zangles aan een groep. Ik vond het onvoldoende succesvol en heb ze dus laten weten dat we maar moeten wachten tot corona voorbij is voor we de volgende les plannen. Dat zijn geen leuke keuzes.

Uit gewoonte check ik mijn mail terwijl ik nog niet eens uit bed ben.

IEMAND HEEFT S’NACHTS MIJN EBOOK GEKOCHT!

Ik ben letterlijk slapend rijk geworden!

Oké, €8,- is niet veel en ik heb ook gewoon hard gewerkt voor dat ebook. Maar toch! Ik ben in een nacht €8,- rijker, terwijl ik sliep!

Blijer dan blij kom ik mijn bed uit, trek mijn bikini aan (voelt lekker vakantie-achtig), bak mijn dagelijkse eieren en besluit: ik ga dingen kopen. De €10,- die een lezer van mijn blog doneerde gebruik ik als bijdrage aan de mooie yogamat waar ik het vorige week al over had. En ik bestel ook een jurk. ‘Als ik het geld niet durf te laten stromen, hoe kan geld dan ooit weer naar mij toestromen?’, hou ik mezelf voor.

Het blijft een mooie dag: hoewel ik baal van de beperkte hoeveelheid leerlingen van ‘Zangles in Breda‘ vandaag, lukt het me om volop te genieten.

Niet zo gek eigenlijk als je dit ziet. Ik breng namelijk een deel van de dag door met verse kibbeling. En mijn vriend. Aan het water naast mijn huis. In de zon.

Woensdag 8 april

Ik vind het een risico dat alle coronadagen op elkaar gaan lijken en wil dus elke dag iets bijzonders doen. Daarom gaat de wekker vandaag om 05.45. Zodat we naar het bos kunnen gaan om daar getuige te zijn van de zonsopgang én hopelijk wat herten. (Check!)

Als we terug zijn, gaan we zoals gepland naar mijn werkplek om allebei onze administratie te doen vallen we in slaap.

Eenmaal wakker, vertrek ik alsnog naar mijn werkplek: er staan wat online lessen gepland. Alleen maar bekenden vandaag, waaronder die leerling waar ik over vertelde: die jongen van 10, die aan zijn denkbeeldige baard plukt als hij nadenkt. Vandaag heeft hij een verassing voor me: hij heeft een snor op zijn gezicht getekend. Geweldig vind ik het. Vorige keer liet hij ook al even zijn hond zien.

De dag heeft een heerlijke afsluiting want ik bouw mijn balkon om tot een sfeervolle yogaruimte.

Inmiddels volg ik al een paar weken af en toe een online les bij Hannah en ik ben erg enthousiast. Natuurlijk, YouTube staat vol met yoga, maar een livestream is toch wat echter dan een vooraf opgenomen filmpje én bovendien is Hannah een van mijn favoriete mensen. Wil je het ook eens meedoen, bekijk dan even haar website!

We zijn ongeveer op de helft van de week, tijd voor de reclame!

Donderdag 9 april

Op donderdag verzet ik niet zoveel werk: ik pas – net als vorige week – op mijn nichtje en zie s’avonds eindelijk mijn ouders weer terwijl we barbecuen. (Hoewel we allemaal op mijn nichtje passen en haar aanraken, houden we toch 1,5 meter afstand. Voor de zekerheid.)

Vrijdag 10 april

Als ik deze mail ontvang, zie ik dat als hét bewijs dat ik echt nog wel wat zichtbaarder mag worden met wat ik doe.

Ik ga dus maar meteen in mijn ‘online-modus’. Dat is tevens deze modus:

De enige onderbreking is rond een uur of 14.30, wanneer ik met vriendin L. door het bos wandel. (Daar heb ik geen foto’s van want er zijn inmiddels zoveel natuur foto’s hier, dat ik mezelf bijna niet meer herken.)

De rest van de dag hyperfocus ik als een waardige ADHD’er op online dingen. Tot ik om 21.30 besluit dat ik eigenlijk dom bezig ben en had moeten koken. Ik wil een pizza bestellen maar herpak mezelf en kook!

Zaterdag 11 april

Zodra ik wakker ben, start ik met schoonmaken. Dat doe ik eigenlijk standaard op vrijdag, maar hey, ik ben een wilde meid dus soms verras ik mezelf. Terwijl ik schoonmaak plak ik wat onder mijn ogen met het idee dat dat mijn schoonheid bevordert.

Over schoonheid gesproken. In de middag barst ik los met een verhaal over ‘echte benen’ op Instagram.

Dit zijn namelijk echte benen. Met adertjes, vlekken, blauwe plekken, donshaartjes en littekens. (En als ik rechtop sta in ander licht ook gewoon putjes.) Ik wilde de wereld en mezelf er even aan herinneren dat dit de realiteit is, in tegenstelling tot gephotoshopte en gebruinde perfecte benen.

’s Avonds kijk ik de film ‘Once upon a matress’. Ik geef ‘m een 6 op IMDB, hij is vermakelijk, maar niet vermakelijk genoeg.

Zondag 12 april

Het is pasen en dus trek ik de nieuwe jurk aan die ik eerder deze week bestelde. Ik voel me een prachtige paasprinses en besluit Kroepoek mee naar buiten te nemen zodat ik een foto kan maken om haar – kuch, maar vooral mijn jurk – te laten zien. Door corona kan dat niet offline, dus moet het maar online.

De foto’s met Kroepoek willen niet lukken en dus biecht ik maar eerlijk op:

In de middag ga ik naar mijn werkplek en daar werk ik gewoon hard: ik bereid al mijn lessen voor de komende tijd voor (oké, dat zijn er niet bizar veel) en beantwoord een hoop berichtjes en mails (dat zijn er wel bizar veel).

Na het avondeten besluit ik:

‘Het waren leerzame en ondernemende weken afgelopen tijd en ik heb een hoop geproduceerd. Vanaf nu is het echter ook weer tijd om mijn ‘inner artiest’ ofwel, de muzikant in mij weer wat liefde te geven. Door al het ge-onderneem is zij namelijk behoorlijk naar de achtergrond verdwenen. Komende week ga ik dus zo min mogelijk online* en vooral héél véél muziek maken. Voor ik vergeet hoe fijn dat is.’

*Na dit besluit voel ik overigens alsnog de dringende behoefte een filmpje op te nemen. Over omgaan met crisissen en hoe het komt dat ik zo blij ben ondanks de coronacrisis. Het is nogal een akward filmpje, dus ik weet nog of-ie online komt, maar ik heb ‘m in ieder geval voor mijn toekomstige zelf.

Dat was ‘m weer. Tot volgende week en geniet van een hopelijk hele fijne en ontspannen tweede paasdag!

Liefs,
Anne

P.S.

Onder het mom van ’training’ heb ik deze week speciaal voor mijn vriend een hele nacht geleefd in de wetenschap dat de stoelen in de woonkamer scheef stonden én de kaarsen in setjes van twee stonden (terwijl ze in setjes van drie ‘horen’, tenminste, dat vind ik.) Dus ik ben mijn leven aan het beteren. (Maar wel blij dat alles terwijl ik dit typ, staat zoals het hoort te staan.)