2020, Week 17: Adoptie, Budgee, Chips en Def Rhymz

Omdat ik geen allitererende titel kon bedenken, werd het een ABCD’tje dit keer. Ik neem je mee naar week 17, waarin eigenlijk niet echt een rode draad te ontdekken was.

Maandag 20 april

Na de spanning van de actie de avond ervoor, ben ik redelijk uitgeput en kan ik mezelf gelukkig de tijd geven om ultiem te chillen. Dat doe ik dus ook. In de middag skate ik een flink aantal kilometers (ik durf zelf onder een tunnel door!) en verder kijk ik Friends, eet ik chips en ben ik blij dat het eens een dagje rustig is.

Ik maak ook het weekoverzicht van de week ervoor af en zet die online.

Dinsdag 21 april

Ik ga weer aan het werk. Superleuk: er staat een online zangles op de planning met een leerling die ik les gaf toen ik nog in Arnhem woonde en werkte.

Tussen de lessen door, doe ik een circuitje. Geen feelgood-circuitje, maar een muziek-circuitje dit keer. Ik zet een timer en bespeel vrijwel alle instrumenten uit mijn werkruimte voor 20 minuten. Dat helpt me, want het komt best wel eens voor dat ik ertegenop zie om te oefenen: dan weet ik gewoon niet waar ik moet beginnen. Door er op deze manier een spelletje van te maken, wordt het meteen leuker en kan ik alles meer overzien.

Daarnaast neem ik een lied op. Hoewel het voor een leuke en absoluut goed bedoelde samenwerking is, voel ik me er een beetje ongemakkelijk over. Het is een nogal ‘vaderlandslievend’ lied en ik weet niet helemaal wat ik daarvan vind. Bovendien wordt er maar een klein stukje gebruikt en heb ik geen idee hoe het ge-edit gaat worden. Dat vind ik toch een beetje spannend. Als ik enthousiast genoeg ben, deel ik ‘m nog.

Woensdag 22 april

In het begin van de middag is mijn moeder in Breda. Ik fiets samen met haar naar mijn werkplek, waar we in de tuin even een kopje thee drinken. Dat klinkt misschien niet als iets bijzonders en blogwaardigs, maar ik wil het toch noemen omdat ik het wél bijzonder vind.

Want:

• Goed contact met je ouders is niet voor iedereen vanzelfsprekend en het is een voorrecht dat ik dat wel heb.
• Ik blijf het elke dag geweldig vinden dat ik in Breda – en dus ook weer dicht bij familie – woon.
• Mijn werkplek is echt indrukwekkend fijn en het is zo heerlijk dat er een tuin bij het gebouw zit.

Het leven wordt nóg beter. Als s’avonds het eerste diner van mijn actie wordt bezorgd, galoppeer ik als een jong veulen in de wei door de kamer:

Het is verrukkelijk en er zit zelfs een brownie als toetje bij! (De rest zet ik niet op de foto, er zit vlees bij en ik weet dat er veel mensen zijn die zich daar aan storen.)

Terwijl ik eet hoor ik buiten de kerkklokken luiden. Een kwartier lang, ‘om troost te bieden tijdens corona’, vertelt google me.

Ik ben er een beetje stil van. Het is zo’n bizar idee dat deze periode de geschiedenisboeken ingaat en mijn eventuele kleinkinderen in de toekomst zullen vragen: “Oma, vertel nog eens over hoe het tijdens corona was?!”

Donderdag 23 april

God mag weten waarom, maar ik word voor de zoveelste keer wakker met ‘Budgee, de helikopter’ in mijn hoofd. (Inmiddels heb ik het nummer helemaal beluisterd, dat schijnt te helpen als je van zo’n oorwurm af wil. Daarover gesproken, er is dus een man geweest die euthanasie wilde omdat hij 8 jaar lang een sinterklaasliedje in zijn hoofd had, super heftig.)

De rest van de dag heb ik weer ‘Tante-dag’. Als mijn nichtje s’avonds weg is, spelen we met 5 mensen het spel ‘Saboteur‘. Een leuk spel, leuke mensen ook, maar van het platform waarop we het spel nu online spelen, genaamd ‘Board Game Arena’, ben ik nog geen fan.

Vrijdag 24 april

Als ik opsta – zonder Budgee dit keer – voel ik me alsof ze vandaag mijn benen gaan amputeren. Dat is eigenlijk ook een beetje zo, want ik vervang mijn benen regelmatig door mijn auto en de kans is aanwezig dat ik diezelfde auto vandaag vaarwel moet zeggen.

Ik weet niet hoe hij het doet, maar hij is in orde. Door de APK heen met vlag, wimpel en een nieuw ruitenwisserkabeltje. Mijn jongen. Mijn goeie ouwe Alfa, die al vijf levens achter de rug heeft, wat deuken door een inschattingsfout van mijn kant op de parkeerplaats en die sinds het ongeluk van vorig jaar met een geduckt-tapete bumper de straten van Breda onveilig maakt.

Mijn dag kan niet meer stuk en de rest loopt dan ook voorspoedig: ik leg wat bloemen te vondeling bij een jarige vriendin, geef les en krijg weer goddelijk te eten vanwege mijn actie. (Misschien stop ik gewoon nooit met die actie en wordt het mijn Unique Selling Point: ik geef zangles in ruil voor lekker eten.)

Zaterdag 25 april

De hele dag denk ik: dit is gewoon een gewone dag. Ik hang slingers op voor mijn vriend O. die bijna jarig is, eet wat overgebleven paaseitjes en kijk op YouTube naar filmpjes met titels als: ‘Wat doen de deelnemers van America’s Next Topmodel nu?’

Maar het blijkt een bijzonder dag. In de avond zing en speel ik op Instagram een stukje van ‘Schudden’, de hit van Def Rhymz uit 2001, omdat ik O. had gevraagd me een muzikale uitdaging te geven. (Nog een van mijn trucjes om te blijven studeren.) Er geschiedt een wonder: Def deelt mijn berichtje!

(Wellicht is dit niet per sé waar ik aan dacht toen ik succesvol in de muziek wilde worden, maar toch. Ik vind het geweldig.)

Zondag 26 april

Ik word wakker met 10 nieuwe inwoners in mijn huis. Voor de verjaardag van O. heb ik hem de ‘Groene Kneusjes Box’ cadeau gegeven. Een voordelige box* met 10 planten die je adopteert om ze een 2e leven te geven: ze zijn wat te oud of niet mooi genoeg meer voor de verkoop.

*Hij kost namelijk €19,50 en heeft een waarde van zo’n €55,-. Overigens komt er binnenkort ook een blog online over marketingtrucs waar ik intrap. Dit is er een van.

75% van de dag staat eigenlijk in teken van zijn verjaardag. Ik verras hem nog op meerdere manieren (jullie hoeven niet alles te weten want hij heeft er niet om gevraagd om zijn leven op internet te gooien) en we eindigen de avond met het roosteren van marshmallows boven een kaars.

Ohja. Waar die andere 25% van de dag naar toe is gegaan? Naar het afmaken van de blog die ik best spannend vond om te schrijven. Heb je gereageerd op die blog of me een berichtje gestuurd naar aanleiding daarvan, dan reageer ik daar binnenkort op. Het was nogal overweldigend allemaal.

Tot de volgende!

Liefs,

Anne