2020, Week 2, Auditie en Terug naar mijn Middelbare School

Allright. Week 2, daar gaan we:

Maandag 6 Januari

De officiële eerste werkdag na de Kerstvakantie en de eerste van 2020. En omdat ik daar nogal zwaar aan til – op een leuke manier – begin ik mijn dag dan ook met een vergadering met mijn werknemers.

Ik met mezelf dus. Samen met mij vergader ik over de doelen van de week en of de to do-lijst haalbaar is. (Nee, dat is-ie nooit, ga ik aan werken.)

De planning is nogal onrustig, er staan een hoop ‘eventuele audities’ in mijn agenda. Ik bel met de regisseur en hij zegt me lief: “Je hoeft je niet druk te maken, je kent me toch?” Ik beaam dat volmondig. Terwijl ik ophang realiseer ik me dat ik de beste man eigenlijk pas 3x in mijn leven heb gezien.

In de avond komen er maar liefst 8 vrouwen langs bij Zangles in Breda. Ze willen allemaal zingen, maar geen privéles. En aangezien ik geen koor heb en er ook geen op wil richten, spraken we het volgende af:

‘Ik zorg dat ik ze 1,5 uur weet te verblijden met educatieve vocale inzichten en leuke liedjes, ik stuur 1 van hen de factuur en verder regelen zij hoe ze dat dan weer onderling organiseren. Ik begeleid gewoon vanaf de piano en hoef niet met een stok heen en weer te slaan zoals ‘een echte dirigent’ dat zou doen.’

(Wil je ook zoiets, neem dan even contact met me op!)

Zo gezegd, zo gedaan. Die avonden werken we voor het eerst en het is enorm leuk. Dat vinden zij ook: een dag later krijg ik een berichtje dat ze erg enthousiast waren en alle acht door willen.

S’Nachts kom ik niet in slaap en schrijf ik een blog, genaamd ‘Update 3.1’.

Dinsdag 7 Januari

Ik ben trots als ik mezelf om 09.00 uit bed weet te slepen – door het bloggen was mijn nacht nogal kort – en dwing mezelf mijn sportspullen in de auto te leggen. Want slecht geslapen of niet, vanavond wordt er gesport.

In de middag vertrek ik naar het Monseigneur Frencken College, mijn oude middelbare school om de examenkandidaten Muziek een Workshop Zang te geven. Ik geniet ervan als ik met de auto over de brug rij, de brug waar ik als puber dagelijks zwetend overheen fietste. Als ik de school binnenloop geniet ik nog meer, omdat ik me realiseer dat er in 14 jaar zoveel is gebeurd en ik Godzijdank niet meer de puber van toen ben.

Wanneer ik wegga, ben ik gesloopt. Het was leuk, het ging goed en toch voel ik me niet fijn. Met dank aan wat telefonische hulplijnen wordt er het een en ander geanalyseerd en accepteer ik – met veel moeite – dat ik me gewoon even niet fijn voel en dat dat ook maar gewoon bij het leven hoort. Als ik eet – en ondertussen lees dat Audrey enthousiast over mijn les heeft geschreven – voel ik me wat beter.

De rest van de lessen gaan lekker, op een na. Terwijl ik met een man aan het werk ben, merk ik dat het stroef verloopt. Dat ligt niet aan hem, niet aan mij, maar puur aan het feit dat onze stemmen zo anders zijn en ik het lastig vind de goede octaven in te schatten bij hem. Ik spreek uit dat ik daarvan baal en bied hem een extra les aan als zijn pakket voorbij is. Hij is verrast en vindt het niet nodig, maar ik ben blij dat ik door deze oplossing mijn frustratie kan loslaten en weer rustig verder kan werken.

Ik eindig de avond in de sportschool en voel me een enorme held omdat ik dat doe.

Dinsdag publiceer ik ook het vervolg van mijn update, Update 3.2.

Woensdag 8 Januari

Een belangrijke dag in de geschiedenis. EINDELIJK werkt mijn draadloze printer weer draadloos, met dank aan de vriendelijke medewerker van Tele2 die mijn internet-instellingen aanpaste. Iets met 5g ofzo.

Daarnaast verft en knipt de kapper mijn haren, hou ik mijn Zwangere Zusje gezelschap (ja, het is weer zover!), geef ik een aantal lessen en weet een leerling me te helpen wat problemen met mijn reserveringssysteem op te lossen. (Je kan je lessen bij mij online reserveren, wat ontzettend geweldig is als het optimaal werkt. En dat is nu.)

Donderdag 10 Januari

Donderdag investeer ik veel tijd in het voorbereiden van mijn monoloog voor een auditie zaterdag. (Kan niet echt details geven, heeft met de gevangenis te maken.) Terwijl ik daarmee bezig ben komt er een aanvraag binnen: of ik kan optreden binnenkort, en of ik dan ‘Ik heb je lief’ kan zingen. Ik grinnik, dat lied ken ik zeker, maar dan in een andere versie.

S’avonds doen mijn vriend (vanaf nu noem ik hem ‘O.’) nog een Star Wars poging.

“Als het weer niet lukt, is dat de derde keer en dus écht een teken van het Universum en dan hoef ik nóóóóit meer in mijn hele leven Star Wars te kijken, ok?!” onderhandel ik.

De film werkt. We gaan. Om het te verwerken stappen we daarna een hip cocktailtentje binnen. Het is zo hip dat we moeten aanbellen voor we naar binnen mogen en zo lekker warm en perfect verlicht dat het eigenlijk gewoon een top-avond is.

Vrijdag 10 Januari

“Raad eens waar ik naar toe ga?”, tetter ik in het oor van mijn moeder terwijl ik door Amsterdam loop.

“De Sportschool”, antwoordt ze. Oh. In 1x goed. Stom, want nu is het niet verassend. Tof, want blijkbaar krijg ik een soort #Fitgirl-imago.

Inderdaad. Ik start de ochtend sportend in Amsterdam. En daarmee mag ik weer een stempel zetten op mijn lijst. (Ik ben echt gemotiveerd want ik heb een December door een logistieke situatie met Adventkalenders elke ochtend zo’n 5 bonbons gegeten.)

De rest van de dag? Bijkomen van de schrik van een ‘Bijna-Botsing’, schoonmaken, administratie, mail, zonnebank, monoloog, dat soort ongein.

Zaterdag 11 Januari

Auditie. Met monoloog. Voor het eerst in zo’n 5 jaar.

Mijn automatismen willen me zenuwachtig maken. Maar ik doe er niet aan mee. Ik ken mijn tekst goed, ben top voorbereid en heb gewoon zin om ermee aan het werk te gaan.

En dat lukt! Ik ga er lekker mee aan het werk. Het is leuk EN IK KRIJG EEN COMPLIMENT OVER MIJN TEKSTVASTHEID! (Dat is echt een droom voor mij. Ik hou me in om er niet nog 1800 woorden aan te wijden.)

Niet veel later word ik gebeld met een positieve uitslag, positieve feedback (“Je hebt een goede auditie gedaan en veel kleuren laten zien”) en opbouwende feedback (“We zagen wel dat je moeite had met het agressieve en gewelddadige spel”).

Mijn gestreelde ego, O. en ik vertrekken s’avonds naar een verjaardag waar iedereen net zo praat als mijn familie en het gewoon allemaal heel gezellig is.

Zondag 12 Januari

Ik sta om 08.10 al een ei te bakken. Met tomaat erin. Om 09.00 staat er een les XCO in mijn agenda. Tevreden en trots ga ik op de bank zitten om onder een dekentje rustig mijn ontbijt op te eten.

En val ik in slaap.

Om 09.30 word ik weer wakker. Ik kan natuurlijk alsnog gaan sporten maar dat doe ik lekker niet. Ik kruip terug in bed. Af en toe ga ik eruit om eierkoeken met hagelslag te maken, een bakje chips en mijn laptop te halen.

Ik besluit dat ontspanning ook goed en belangrijk voor me is en dat het om die reden een goede investering is ‘Friends’ weer opnieuw te gaan kijken. De rest van de dag ben ik ‘wat aan het keutelen’, zoals mijn vader zou zeggen. Een beetje van alles, een beetje niksen, beetje bloggen, beetje lezen, gewoon lekker chill.

En, ik publiceer ook het eerste weekoverzicht!

Tot de volgende keer!

Liefs,

Anne