2020, Week 26: Bh’s, Therapie en Copy Koffie

Maandag 22 juni

Maandag, dus dan weet je het wel: Anne heeft een topdag want ze is vrij en kan doen en laten wat ze wil.

Zo gaat het dus ook. Maar, wat ik vandaag wel wil is investeren in de toekomst.

Niet in de vorm van aandelen ofzo, nee*. In de vorm van, naar de reusachtige Jumbo in de buurt gaan, om daar écht goed boodschappen te doen en zelfs ingrediënten te verzamelen voor gezonde tussendoortjes.

*In februari heb ik trouwens voor het eerst geïnvesteerd in aandelen. €10,-. Na corona is er niks meer van over. Dus ik geloof niet dat ik er heel enthousiast over ben.

De rest van de dag lig ik op mijn bed en het balkon te bloggen, te lezen, te eten én natuurlijk te kijken naar het Apple-event, waarbij eindelijk de slaapfunctie voor de Apple Watch wordt aangekondigd.

Op maandag komt ook deze blog online.

Dinsdag 23 juni

Onder toeziend oog van Kroepoek, die vanaf het balkon meegluurt, doen mijn vriend O. en ik een nieuwe poging met een Superhero-Workout. Dat houdt in dat we een van de kaarten van deze site uitprinten en de oefeningen doen die bijvoorbeeld bij ‘Batmen’ horen. Naast Kroepoek kijken ook de twee katten van de bovenburen via het balkon mee en dat maakt het echt een ziljoen keer leuker.

Wanneer ik naar mijn lesruimte fiets, gaat het niet zo goed. Ik realiseer me dat er misschien rupsen hangen en kan nergens anders meer aan denken. Ik dwing mezelf door te trappen en te blijven ademen, maar voel hoe mijn kaken verstijven en mijn hart tekeer gaat.

Morgen pak ik de auto, besluit ik. En ik ga ook niet zwemmen als het lekker weer is.

Een paar minuten later post ik dit op Facebook en Instagram. Mijn angsten voor bepaalde beestjes beginnen uit de hand te lopen en ik wil dat niet meer.

Tussen de lessen door zie ik een flink aantal lieve en betrokken reacties op mijn bericht en dat is enorm motiverend. Hier mee ‘uit de kast komen’ is de eerste stap naar de oplossing en daar ben ik erg blij mee.

In de avond ga ik nog even het terras op: ik heb een date met vriendin L. om ons 1-jarig jubileum te vieren. (Ik leerde haar kennen toen ik net in Breda kwam wonen en schreef destijds ook een blog over ‘nieuwe vrienden maken als je volwassen bent‘.)

Woensdag 24 juni

“Tenzij je een medicijn voor corona óf een idee hebt voor wereldvrede hebt, wil ik niet dat je door me heen praat.”

Jep. Woensdagochtend start ik met 28 groep-acht-ers. Ze zijn onrustig en maken een hoop herrie , maar het is te warm om me er druk over te maken. Ik wil niet dat mijn leerlingen het gevoel hebben dat ze altijd een 10 moeten halen, dus neem ik zelf ook genoegen met een niet helemaal perfecte les.

Over perfectionisme gesproken, daar deel ik spontaan een filmpje over en wanneer ik het terug kijk ben ik best trots op mijn wijze woorden.

De rest van de dag is zoals een burrito hoort te zijn: goed gevuld. Ik geef ‘gewone’ zangles, regel een zangles-cadeaubon, ga naar de bieb en eindig om 21.00 met een proefles van iemand die online les wil. Het is enorm leuk en ik ben wederom blij dat ik dankzij corona de stap heb gezet om überhaupt uit te breiden naar online zangles.

Als ik thuis kom, is het helemaal feest: we kijken de Bachelorette op het balkon, met Kroepoek (kat) en hapjes (echte hapjes, geen kat).

Donderdag 24 juni

Ik ben zenuwachtig. Vandaag heb ik een ‘Copy Koffie’ met tekstschrijver Lenneke, wat inhoudt dat ze feedback gaat geven op mijn website. Ik betaal ervoor want ik wil dus ook daadwerkelijk feedback, maar – net als bij mijn allereerste zangles – hoopt iets in mij ook wel weer dat ze zegt: “Wow! Anne! Het is ZO GOED wat je doet! Je kán niks meer verbeteren! Ik ben zo onder de indruk! Wat een talent!”

Gelukkig zegt ze dat niet, want anders zou ik er niks van leren en zou het voor haar ook maar saai zijn. Ik krijg per mail een adviesrapport van maar liefst 18 pagina’s, gevuld met nuttige tips (“je cadeaubon is echt niet zo duidelijk op je sites”) en scherpe ideeën (“zou je je ebook ook niet op de website voor online zangles zetten”) én we videobellen een uur. Heel tof en ik heb zin ermee aan de slag te gaan.

Na het gesprek, vertrek ik gauw naar ‘mijn kind’. Of nouja. Mijn ‘voorleeskind’ van de Voorleesexpress, waar ik vandaag voor het eerst heen ga. Het is even schakelen: van een volwassen videogesprek met een andere ondernemer, naar het nadoen van dierenstemmen voor een jongetje van 5. Maar dat mag de pret niet drukken.

Alsof de dag nog niet intens genoeg was met al die nieuwe indrukken, ga ik ook nog eens koken. (Dat is bijzonder.) Het is nog lekker ook!

(Hier stond een foto van mijn kookkunsten, maar die heb ik weggehaald. Ik schaamde me er toch een beetje voor.)

(2 juli: n.a.v. scherpe reactie in de comments, heb ik ‘m toch weer teruggezet.)

De dag wordt afgesloten met een poging voor het Kroepoek-gaat-de-wijde-wereld-in-project’. Dat lijkt in eerste instantie een succes, maar uiteindelijk raakt ze verstrikt in haar tuigje, moet ik haar met een schaar bevrijden en eindigt zij met een trauma en ik met een schuldgevoel.

Vrijdag 25 juni

Weet je wat onhandig is?

Op dit soort warme dagen voel ik me schuldig als ik niet naar buiten ga en van de zon geniet. Maar als ik dan buiten ben en van de zon geniet, voel ik me schuldig dat ik niet aan het werk ben, zoals mensen met ‘een normale baan’. (Ik schreef eerder over ondernemen en schuldgevoel in deze blog.)

Ik besluit dat, als ik me dan toch schuldig voel, ik dat dan maar beter kan doen in een omgeving met water, bomen, zon en fijne mensen en vertrek zodra mijn leerling weg is naar de ‘Asterdplas’: een recreatieplas in Breda.

Even een korte review:

• Er zijn groepen pubers die dingen zeggen zoals: “Zeg eens wat, wat, vinger in je kontgat.” Daar moet je mee om kunnen gaan.
• Op de wc’s hangt geen wc-papier en je kan ook je handen niet wassen.
• Het water is warmer dan je denkt maar er liggen wel slijmerige planten op de bodem.
• Als je wil kan je aan een soort klimrek je sportieve ei kwijt. Of kijken naar sportende mensen, als je dat leuk vindt.
• Ook hier zijn mensen die de bizarre overtuiging hebben dat het ‘leuk’ is om een box mee te nemen en daar hardstylemuziek op af te spelen.
• Het is gratis.

Conclusie: hier kom ik zeker terug. Maar dan met wc-papier.

Na wat uurtjes chillen, overgooien met een bal en kunstjes doen (handstanden, radslagen en dat soort dingen) is het tijd om te gaan. De terugweg zou je in theorie kunnen omschrijven als ‘superklote’. Het regent, het onweert en mijn vriend O. en ik moeten op de fiets zonder navigatie de weg naar huis vinden.

Gelukkig is mijn relatie zoals in een film. Een romantische film. En dus is het helemaal niet superklote, maar eigenlijk heel leuk. We kijken elkaar de hele tijd stralend aan en ik overweeg even om boven op een brug af te stappen om met hem te zoenen. (Dat plan zet ik helaas niet door omdat ik denk: doe niet zo overdreven en cliché, Anne. Maar nu heb ik er spijt van, dus een volgende keer doe ik het natuurlijk wel. Niks mis met clichés.)

Zaterdag 26 juni

Na te hebben gedroomd dat ik een uil als huisdier had, sta ik op en ontbijt ik uitgebreid. Twee eieren met kaas en lente-ui en daarna nog een gezond ochtendtoetje met banaan, pindakaas en kokos. Een goed begin, is het halve werk.

Vol goede moed ga ik daarna aan de slag met mijn gitarist. Het verloopt vandaag alleen niet helemaal soepel allemaal. Dat komt door meerdere dingen, maar bijvoorbeeld ook door kleine dingen. Zo zit ik al wat minder lekker in m’n vel. Omdat ik een bh zonder bandjes aan heb die afzakt en gewoon vervelend voelt.

Als ik thuis kom ben ik niet helemaal m’n sprankelende zelf. Terwijl ik start met koken (ja! alweer!) doe ik onredelijk tegen O, alsof het allemaal zijn schuld is. “Misschien wil ik wel gewoon geen bh meer aan” tetter ik door de kamer. “Maar dat kan niet want zangeressen horen een bh aan te hebben. En nog het liefste een die flink up pusht. Tenzij je een rockzangeres bent en ook meteen je okselhaar laat staan. Maar daar ben ik nog niet klaar voor want zo activistisch en feministisch ben ik nou ook weer niet!”

Ik ben er een beetje moe van. Ik ben op op zoveel gebieden al zo gegroeid en weet vaak precies wat ik wil, maar als het gaat om ‘zangeres zijn’ heb ik nog vaak het gevoel heb dat ik aan bepaalde dingen moet voldoen. Zoals altijd goed gekleed zijn. En perfecte filmpjes hebben. Die dan niet compleet bewerkt zijn maar wel net zo goed klinken als filmpjes van bijvoorbeeld O’g3ne, die wél enorm bewerkt zijn.

Even een advertentie, want alle beetjes helpen en ik wil sparen voor nieuwe apparatuur voor mijn lessen.

De rest van de avond werk ik wat aan mijn website en lees ik het boek uit waar ik twee weken geleden in begon. Ook al is het zo’n standaard vrouwenboekje, het is wél in het Engels en heeft heel veel bladzijdes, dus ik ben daar best trots op.

Zondag 27 juni

Ik spijbel ’s ochtends van de bioscoop.

Serieus. Ik ben eigenlijk altijd eerlijk, maar als ik in de Pathé-app aan moet geven waarom ik mijn kaartje teruggeef, klik ik op ‘ik ben ziek’ in plaats van eerlijk te zeggen dat het me niet helemaal lekker uitkomt omdat ik liever iets anders ga doen. Ik vind het zo zielig. De bioscoop heeft vast al heel veel verlies gemaakt tijdens corona dus ik wil ze niet kwetsen. (Wat belachelijk is. Je kan een bioscoop niet kwetsen. Het slaat nergens op. Een volgende keer ben ik weer gewoon eerlijk.)

Maar, ik wil gewoon lekker op mijn eigen tempo wat feedback van mijn ‘Copy Koffie’ verwerken, een beetje ukelele spelen op het balkon, serie kijken, deze blog schrijven en chillen. Dus, dat doe ik ook!

En dat was week 26…

Week 26 van de 52 die er in een jaar zitten… Dat betekent dat ik al een half jaar lang weekoverzichten maak! Bizar!

Ik heb er nog lang geen genoeg van, dus volgende week ben ik er gewoon weer. Kun je me niet missen tot die tijd, ik ben vrij actief op Instagram, dus volg me gerust!

Liefs,

Anne