2020, Week 5, Paniek, Ziek en Vertroeteld worden

Maandag 27 Januari

Wanneer ik bij mijn ouders zit te werken omdat me dat gezellig lijkt, kom ik tot de conclusie dat het een slecht idee is en ik dat nooit meer doe. Ik kan me niet concentreren, aangezien mijn moeder ‘In een groen groen groen groen knolle knolle-land’ zingt terwijl ze met pannen klettert, mijn nichtje met blokken loopt te sjouwen en loopt te brabbelen en mijn vader vragen aan me stelt. En bovendien voel ik me schuldig omdat ik alle vragen kortaf beantwoord. Vanaf nu weer werk en privé gescheiden houden dus.

Overigens eet ik op maandag 5 plakken van de bananencake die ik de dag daarvoor maakte. Ik zeg tegen mezelf dat dat wel kan, want het is een gezonde cake, maar heb toch het idee dat ik mezelf voor de gek hou.

Dinsdag 28 Januari

Ik ben laaiend enthousiast, want op dinsdag is mijn ‘betaal-je-zanglessen-pakket-online-fuctie’ op mijn website af. Geweldig vind ik het.

Als de adrenaline zakt merk ik dat het eigenlijk niet zo heel goed gaat. Ik voel me ziek, moe en alsof ik flink over mijn grenzen ben gegaan afgelopen tijd. Dat is blijkbaar duidelijk zichtbaar, wanneer ik na het lesgeven naar mijn gitarist ga, wordt ik flink ge-‘ach-meisje-toch-d’ en krijg ik koekjes. Echte ongezonde koekjes. Met suiker.

Woensdag 29 Januari

Nog steeds voel ik me beroerd. Het is dan ook meer dan verrukkelijk dat ik na de zanglessen niet hoef te koken als ik thuiskom. Ik krijg zelfs mijn lievelingseten, mag mijn voeten in een voetenbadje hangen én het hele huis is knus gemaakt met kaarsjes en gezellige muziek. Precies waar ik behoefte aan had.

Echt heerlijk dat er zo goed voor me word gezorgd door…

Door…

DOOR MIJ JONGENS! Verkering of niet, als ik iets heb geleerd dan is het dat je minstens zo goed voor jezelf moet zorgen als voor een ander. Ga niet zitten wachten tot je vertroeteld wordt.

Voor ik ga slapen spreek ik half ijlend nog een berichtje in in de familie-app. Dat ik me niet helemaal goed voel, maar wel even wil vertellen hoe blij ik ben met alles. Dat ik het filmpje, waarin mijn nichtje een toren bouwt van blokken, heb doorgestuurd naar anderen omdat ik zo trots was. Dat er in twee weken maar liefst vijf nieuwe leerlingen zich hebben aangemeld. En dat ik zo blij ben dat ik weer in Brabant woon. En ik zo blij ben met de eettafel die ik mocht overnemen van mijn zusje. En de zonnebank van mijn ouders.

De rest van de week

De rest van de week is een vage herinnering met pieken en dalen. Ik eet bijvoorbeeld voor het eerst vegetarische bietencarpaccio (piek) en eet ook nog eens een goddelijke lunch bij Puick in Breda (ook een piek).

De Dalen:

• Dat ik met twee fietspompen probeer mijn band op te pompen terwijl het regent, het met allebei de pompen niet lukt, ik me een mislukking voel en de tranen alweer omhoog voel komen.
• Het moment dat ik tijdens mijn auditie tegen de regisseur moet zeggen dat ik duizelig ben en waarschijnlijk moet gaan zitten omdat ik denk dat ik flauw ga vallen.
• Dat mijn vriend me als een snikkend hoopje ellende in mijn bed vindt omdat ik verdrietig ben om de auditie waarin ik ‘niet het gewenste resultaat behaalde’ en gewoon omdat alles me te veel is en ik niet meer helder na kan denken.
• Het moment dat ik midden in de nacht wakker schrik en hyperventileer omdat ik in paniek ben.*
• Dat ik zondag mijn auditie af moet zeggen.

*Het suffe is, ik ben in paniek omdat ik bang ben dat ik misschien niet ziek ben afgelopen dagen, maar me beroerd voel om spanning die ik zelf veroorzaak. Ik geloof enorm in de samenwerking van lichaam en geest en de overtuiging dat ik mezelf misschien wel ‘ziek maak’ maakt dat ik in een hele nare spiraal belandt.

Gelukkig zijn er nog meer pieken:

• Iemand in mijn omgeving belt met geweldig nieuws: ze is zwanger. Nu is zo ongeveer de hele wereld om me heen zwanger, maar dat juist zij het is, is het beste nieuws van de week.
• Ik heb nieuwe shampoo, met dank aan vriendin I. die me adviseerde, en heb echt het idee dat het verschil maakt.
• Er staat weer een piano in mijn huis.
• Mijn vriend. (Ik ben voorzichtig met over hem schrijven, maar hij hoort absoluut in dit rijtje deze week.)
• Kroepoek. Kroepoek is mijn chronische stabiele factor van geluk. Zelfs als ze bij me wegloopt als ik pianospeel.

Je merkt het. Geen topweek. Ik kruip mijn bed weer in met sinaasappelsap en mijn vrienden Monica, Rachel, Phoebe, Chandler, Joey en Ross en hoop snel weer mijn sprankelende zelf te zijn!

Liefs,

Anne