2020, Week 9: De persoon die je niet op je feestje wil hebben

Week 9 bracht ik meer tijd door dan me lief was in gezelschap van Evil Anne. Die kennen jullie nog niet, maar ik vrees dat het tijd is haar te introduceren.

Evil Anne

Evil Anne is mijn slechte kant. Het stemmetje in mijn hoofd wat alleen maar loopt te zeiken. Heel soms is dat handig, zoals die ene keer dat ik tijdens het autorijden een liedje wilde opzoeken op YouTube.

“What the fuck doe jij nou?! Ben je gek ofzo?! Doe je handen aan het stuur, domme doos dat je er bent!”

(Evil Anne gebruikt eigenlijk grovere woorden dan ‘domme doos’, maar ik probeer het een beetje netjes te houden hier.)

Goed. Eigenlijk is Evil Anne gewoon iemand die je niet op je feestjes wil hebben. Ze keurt namelijk alles af, is extreem ontevreden en perfectionistisch. Ik was dan ook niet perse heel blij met haar komst.

Maandag 24 Februari

Met dank aan mijn alcoholvrije leven word ik – ondanks dat ‘Liever te dik in de kist, dan een feestje gemist’ onophoudelijk wordt afgespeeld in mijn hoofd – fris en fruitig wakker. Daar ben ik trots op en ik wil dan ook heel productief zijn. Zodat ik een soort lekker ‘eigen-schuld-dikke-bult-gevoel’ heb ten opzichte van gemiddelde Brabander, die waarschijnlijk een kater heeft en niet zo veel uitvoert.

Uiteindelijk doe ik vrij weinig. Wel breek ik mijn record ‘Aantal Afleveringen Friends kijken op Een Dag’.

Dinsdag 25 Februari

Ik breng de ochtend door in de ballenbak-tent met mijn nichtje. Na een tijdje ben ik het zat en heb ik zin om te gaan werken. Dat is het moment dat ‘Evil Anne’ om de hoek komt kijken.

“Jezus Anne, je zusje ligt zwanger op de bank en heeft pijn en moet elke dag voor een kind zorgen, en jij hebt na een paar uur al geen zin meer om met je nichtje te spelen. Wat ben je toch een verwend nest.”

Ook wanneer ik mijn Belle-look afwerk voor ik ga lesgeven, blijf ‘Evil Anne’ zeuren:

“Het is ook een stom idee. Verkleed gaan lesgeven. Je bent verdorie 31. Hier zit toch niemand op te wachten?! Ja, ok, JIJ zou het misschien leuk vinden als je docenten verkleed zouden lesgeven, maar misschien ben je ook gewoon DE ENIGE die dat een leuk idee vindt.”

Met een rotgevoel loop ik mijn lesruimte in. Maar zoals altijd is dat rotgevoel binnen een mum van tijd weg als ik aan het werk ben. (Overigens, alle leerlingen vinden het leuk dat ik in kostuum zit. Eentje is zelfs ook verkleed, iets wat ik natuurlijk geweldig vind.)

In de pauze ben ik zo in de Disneystemming dat ik wat liedjes uit Belle en het Beest opzoek, speel en zing en zelfs spontaan een stukje op internet gooi.

Op dinsdag kwam ook het weekoverzicht van week 8 online.

Woensdag 26 Februari

Zelfs in mijn droom is ‘Evil Anne’ er. Ik droom dat er op mijn raam wordt gebonkt, ik denk dat het sneeuw is, maar later blijkt dat er iemand sneeuwballen aan het gooien is, omdat hij aan het verdrinken is in het water voor mijn huis en probeert contact met me te maken.

“Je had hem kunnen redden”, zegt ‘Evil Anne’ in mijn droom, “door jouw schuld is er nu iemand dood!”

Vermoeid word ik wakker en zie ik dat het inderdaad heeft gesneeuwd. Maar dat er niemand is verdronken. En dus begin ik met goede moed aan mijn dag en vetrek naar de sportschool.

De sportles is waardeloos. Dat komt niet alleen door de aanwezigheid van ‘Evil Anne’ (“Die vrouw voor je is 3 keer zou oud en houdt het vol, waarom ben je zo slap?”), maar voornamelijk door de les. Op de terugweg naar huis rij ik, dit keer weer met navigatie, alsnóg verkeerd. Maar ondanks alle tegenslag ben ik vastberaden wat van mijn dag te maken.

En dus werk ik zo’n 3 uur aan een nieuwe pagina voor de site van Zangles in Breda. Als ik helemaal tevreden ben, maak ik nog even een wijziging ongedaan door op ‘control Z’ te drukken.

DE HELE PAGINA IS WEG.

Al mijn werk. Helemaal voor niks. Ik ben compleet over de zeik. Ik ben zo ontzettend boos dat ik tegen de bank aanschop en eigenlijk het liefste ook het bord kapot wil gooien wat ik in mijn hand heb.

Gelukkig word ik ‘gedwongen’ afstand te nemen van mijn problemen, want in de avond vertrek ik naar de Ladies Night in de Bios. Die is niet geweldig, want de Goodiebag zit vol met dingen met suiker en die mag ik allemaal niet. Bovendien is de film, ‘Like a Boss’ ook bijzonder slecht. Gelukkig is mijn gezelschap wél prettig en kom ik dus toch vrolijk thuis.

Donderdag 27 Februari

De dag waarvan ik niet dacht dat-ie nog zou komen is eindelijk hier. Ik schrijf me, na het half jaar uit te hebben gesteld, in bij een nieuwe huisarts. Zodat ik binnenkort ook eindelijk dat uitstrijkje kan laten maken. Ja, dat uitstrijkje waar elke vrouw een brief over krijgt na haar 30e verjaardag. Tevens het uitstrijkje wat ik al dik 1,5 jaar uitstel.

Deze ‘grote stap’ brengt me weer terug in de positieve spiraal waar ik meestal inzit. Ik stamp een monoloog in mijn hoofd, studeer wat liedjes in, maak de ‘Verdwenen Pagina’ opnieuw en vertel online over mijn Workshop.

In de avond komt vriendin L. langs en kijken we ‘Marriage Story’ op Netflix, want dat zijn we al weken van plan. We zijn niet extreem enthousiast, maar ach. Waar ik wél heel enthousiast over ben, zijn de tortilla’s die ik in de oven gooi met kaas erover. Lekker, makkelijk te maken én suikervrij!

Vrijdag 28 Februari

Het hoogtepunt van vrijdag is de komst van Alex. (Hij stond eerder in mijn blogs als mijn ‘biosbuddie’.) We hadden afgesproken naar de film te gaan, maar hebben zoveel bij te praten dat we gewoon lekker de hele avond zitten te ouwehoeren.

Dat doen we in Breda. Eerst bij ‘Ristorante Pizzeria Girasole’, waar het eten lekker is maar voor mij wel bijzonder weinig. (Ik eet na mijn tortellini nog een kwart pizza van Alex op en ik ben echt geen grote eter.) We sluiten de avond af in Puick, waar de muziek op perfect volume staat, de inrichting mooi is en de lampen precies goed gedimd. (Ik ben nogal gevoelig voor, nouja, alles eigenlijk, dus kan er ook extra van genieten als het allemaal klopt.)

Zaterdag 29 Februari

Ik start in de sportschool en het is een toples. (Nee. Niet ’topless’, maar een ’top-les’.) Echt perfect. Ook de repetitie die ik daarna heb, gaat heerlijk en zelfs over de auditie die ik s’avonds doe, ben ik behoorlijk tevreden. Een topdag!

Ok. Dit is niet gelogen. Maar ik heb wel iets weggelaten. Namelijk, het feit dat ik in de middag huilend mijn zusje op bel:

“Je moet niet schrikken, want ik ben aan het huilen, maar er is niks ergs. Niks echt ergs tenminste. Het is niet uit met O. ofzo. Maar ik dacht dat jij het wel zou begrijpen en aangezien je toch ‘alleen maar zwanger ligt te zijn en niet echt iets kan’, dacht ik, ik bel jou.”

“Wat is er dan precies?”, vraagt ze bezorgd.

“Nou. Je zal wel lachen. En dat mag ook. Maar ik mag geen suiker meer en het drijft me echt tot waanzin!”, snik ik.

Jep. Ik ben een drama-queen. (Op dat suikerverhaal kom ik over een tijdje nog terug.)

Zondag 1 Maart

Ik word wakker met een knarsend geluid uit mijn mond. Mijn vriend is vannacht uit zijn werk bij me gekropen en heeft daarbij zo’n halve kilo zand meegenomen die nu in mijn vers-verschoonde-bed ligt. (Hij werkt als acteur en had in het zand moeten vechten voor een klus.) Ondanks dat kom ik blij mijn bed uit, want het wordt een lekkere dag zonder planning.

In de middag vertrek ik naar de rommelmarkt. Zuinige Hollander als ik ben, baal ik als ik onverwacht €3,- entree moet betalen, maarja, ik ben er toch.

Wanneer ik binnen loop, vraag ik me af wat ik er doe. Ik heb geen spullen nodig en bovendien word ik ongemakkelijk om langs allemaal mensen te lopen die ik teleurstel omdat ik hun gebruikte haarborstel (?) en ‘Ultiem verlangen spel’ (“mijn vriend wilde het helaas niet doen”, hoor ik de verkoopster een voorbijgangster toefluisteren, “maar volgens mij is het echt heel leuk!”) niet wil kopen.

Bij de telefoons twijfel ik. Ik overweeg om een mini-museumpje te maken met alle telefoons die ik ooit heb gehad (gewoon omdat het me leuk lijkt). Maar ik overweeg ook om minimalist te worden. Dus ik koop ze toch maar niet.

Inmiddels is het bijna 21.00 en is mijn zondag bijna voorbij. Zometeen klap ik de laptop dicht en ga ik lekker chillen met m’n vriend. Leuk dat je weer mee hebt gelezen over mijn week!

Liefs,

Anne