9x waar ik naar uitkijk na corona

Tuurlijk, ik kijk uit naar de ‘logische dingen’. Het terras op kunnen, een dagje Efteling, lekker uit eten gaan… Maar er zijn een aantal specifieke dingen waar ik écht naar uitkijk. Waar ik al bijna een soort voorpret bij begin te voelen. Daarom hieronder: 9x waar ik naar uitkijk na corona.

9x waar ik naar uitkijk na corona

1. Naar andere mensen kijken en alleen maar weer vriendelijke gedachtes hebben zoals ‘wat een mooie jurk heeft ze aan’ of ‘wat een leuk loopje heeft hij’, in plaats van ‘HALLO?! DAT MONDKAPJE HEEFT GEEN ZIN ALS-IE ONDER JE NEUS ZIT’ en ‘WAAROM ZIT JE ZO DICHT BIJ JE VRIENDEN TE PICKNICKEN?!’

2. Foundation testen in de drogisterij, in plaats van maar op de gok de lichtste kleur te kopen en er thuis achter te komen dat-ie toch te oranje is voor mijn huidkleur. (Die is ongeveer tintje ral 9010, je weet wel, de standaard witte muurverf in een gemiddelde woning.)

3. Een film in de bioscoop kijken en dan écht geconcentreerd kijken en genieten, omdat de bioscoop de enige plek is waar ik daadwerkelijk mijn mond dicht houd.

4. Dingen organiseren, zoals ‘real life’ workshops zang, of een leerlingenconcertje met al mijn leerlingen, waarbij ik ook mijn leerlingen van online zangles eindelijk eens in het echt kan ontmoeten. Ik hoop enorm, maar vrees dat het niet haalbaar is, dat ik in ieder geval een songfestival-avond kan organiseren op 22 mei, om met een groep leerlingen de finale te kijken…

5. Mijn ouders knuffelen zonder het gevoel te hebben dat ik ze misschien in gevaar breng.

6. Optreden. Weer rijen van kinderen zien glunderen als ik als een van ‘de Zingende Zeemeerminnen’ sta te zingen op een festival. Vol adrenaline mensen helpen uit de gevangenis te ontsnappen tijdens een dagje ‘Prison Escape’. En gaan experimenteren met solo-optredens! (Dankzij corona ben ik mezelf gaan begeleiden voor kleine online optredens en ‘Liedje bij de Lunch’ en dat bevalt me enorm goed. Ik ben dus heel benieuwd wat de voor de toekomst gaat brengen!)

7. Dat we weer lief worden voor elkaar. Het aller-aller-állerzwaarst aan de situatie van de afgelopen 13 maanden, vind ik het wantrouwen en de boosheid. Ja, in het begin was er het applaus voor de zorg en waren er berenspeurtochten voor kinderen. Maar uiteindelijk leek al dat liefdevolle gedrag plaats te maken voor rellen en discussies. Ik kan niet wachten tot iedereen z’n agressie weer gewoon kwijt kan op z’n spinningfiets of boksbal en weer lief is.

8. Iemand worden die escape rooms en musea bezoekt. Lijkt me gewoon enorm leuk. (En ja, voor een tientje heb je ook escape room spellen voor thuis, maar het lijkt me juist leuk om er echt een dagje uit van te maken en van een ander team te winnen ofzo.)

9. Boodschappen doen zonder mondkapje en wagentje. Gewoon weer ouderwets alle boodschappen opstapelen in mijn armen alsof het een olympische sport is en naar de kassa rennen terwijl ik met mijn kin een pak met kaas op z’n plek hou, zodat niet de hele toren uit elkaar klettert.

En jij?

Dit was mijn lijst. Waar verheug jij je het meest op?

Houdoe en liefs,

Anne

P.S.

Dit is mijn eerste blog sinds een eeuwigheid. Of nouja, sinds de dokter me het label ‘overspannen‘ gaf en ik heel rustig aan probeer te doen. Ik had echt zin om weer wat te schrijven en het smaakt wederom naar meer, maar dat is PRECIES wat ik moet leren: niet alsmaar doorgaan op enthousiasme terwijl mijn lichaam moe wordt en ik maar 24 uur op een dag heb. Dus ik hoop tot gauw, maar beloof niks en probeer me koest te houden.