2020, Week 16: Geld, Gevangenis en Gemengde Gevoelens

Maandag 13 april

Het is Pasen! Dat was het de dag hiervoor ook al, maar toen gaf ik het geen aandacht. Vandaag wel, want na mezelf al jarenlang te hebben tegengehouden, koop ik in de ochtend dit:

Als de paasbrunch (in het kleine gezelschap van Kroepoek, mijn vriend O. en ikzelf) voorbij is, vertrek ik naar mijn werkplek. Daar begin ik aan project ‘Zoektocht naar yogavideo’s die gericht zijn op ontspanning in en rondom het keelgebied’, zodat ik mijn repertoire aan oefeningen wat kan uitbreiden.

In de avond gaan we uit eten. Of nouja, we rijden door de ‘Drive Tru‘ in Breda. Een soort Mac Drive, maar dan gezonder, hipper ingericht én zonder fysiek contact. Zo mogen we bij aankomst een bord met een QR-code scannen, zodat het menu op onze telefoon verschijnt. Geweldig, want ik ben dol op QR-codes.

Het eten is overigens oké. Niet slecht, maar ook niet geweldig. (Ik was vooral een beetje teleurgesteld omdat de beloofde spekjes niet op mijn pasta zaten.) Maar, voor €25,- was het een leuk en origineel corona-proof uitje wat ik niet had willen missen.

Verder komt op maandag het weekoverzicht van week 15 online.

Dinsdag 14 april

“Nooit gedacht dat ik dit zou zeggen maar… ik mis de gevangenis“, deel ik in de middag op social media.

En dat klopt. Omdat de gevangenis games, waar ik als actrice aan meewerk, worden gespeeld met zo’n 500 mensen tegelijk, kan het nog wel even duren voordat we weer aan de slag kunnen. Balen, want ik had het zo naar mijn zin en nét een nieuwe rol waar ik enorm van genoot.

Mijn hoeveelheid balen zal overigens nooit zo groot zijn als dat van de eigenaren van het bedrijf, bedenk ik me. Ik voel me dan ook dankbaar dat ik ‘maar ZZP’er’ ben. Dat ik eigenlijk alleen maar verantwoordelijk ben voor mezelf, ik geen mensen in dienst heb die ik door moet betalen en ik geen beslissingen hoef te nemen die heel veel consequenties hebben voor anderen.

Hoewel dat ‘gewone Prison Escape’ even stil staat vanwege corona, kan je inmiddels wél online de game spelen*. Met acteurs die live aan het werk zijn en die jij moet laten ontsnappen. Heel vet. (En ik kan het weten, want ik werk eraan mee.)

*Klinkt dit als reclame? Dat is het misschien ook wel een beetje, maar ik ben gewoon heel enthousiast over de games en gun het bedrijf ook gewoon enorm veel succes.

Wat er verder gebeurt op dinsdag? Ik geef les, doe een ‘soort-van-online-repetitie’ met mijn gitarist en zit mezelf s’avonds emotioneel in de weg zonder daar een reden voor te hebben. (Je verwacht misschien nu een verhaal over gevoelens, maar dat doe ik dit keer niet.)

Woensdag 15 april

Ik ontdek dat ik geen recht heb op de €4000,- van de ‘TOGS’. (Een regeling van de overheid tijdens corona, waarbij ondernemers een gift krijgen.) Dat is zuur, want daar had ik wel op gerekend. Ik voldoe ook aan alle voorwaarden.

Op een na.

Het verrast me hoe snel ik me eroverheen zet. (Hier komt binnenkort denk ik een langere blog over.)

Niet in geld uit te drukken is het gevoel wat ik in de middag heb: mijn nichtje (niet die van 1,5, maar mijn ‘oude’ nichtje) heeft haar dochter ingeschreven voor online zangles.

Geld blijft een thema op woensdag: mijn straat wint namelijk korting bij de pizzeria: elke tweede pizza is gratis. Daar wordt dankbaar gebruik van gemaakt.

Donderdag 16 april

Er zijn twee enorme hoogtepunten op donderdag:

1. Mijn nichtje, die ook deze week een dag bij ons doorbrengt, zegt mijn naam. Wat daar speciaal aan is? Ze is nog geen 1,5 jaar oud en heeft dus maximaal zo’n 20 woorden in haar repertoire! Wat een geweldig kind!
2. O. leert me een backflip. Die zie je hiernaast.

Vrijdag 17 april

Het gaat niet zo lekker. Als ik mijn wekelijkse schoonmaak en plan-activiteiten heb bijgewerkt, zie ik in mijn mailbox dat ik weer een ebook heb verkocht. Maar, waar mijn hart eerder een sprongetje maakte, doet het me nu vrijwel niks:

Vanwege corona heb ik namelijk recht op een tijdelijke uitkering, wat inhoudt dat ik maximaal €1050,- per maand krijg. Als ik toch inkomsten heb, worden die – voor zover ik begrijp – van die €1050 afgetrokken.

Ik herinner mezelf eraan dat:

a. Ik heel dankbaar mag zijn voor die regeling.

b. Mijn ebook meer waarde voor me heeft dan alleen het geld wat het oplevert.

Maar toch zegt een stem in mijn hoofd:

“Ik had het net zo goed niet kunnen doen.”

Als ik afgelopen maand heel Sex and the City opnieuw had gekeken in plaats van het online lesgeven uitzoeken, een coronapagina maken, het ebook schrijven, dan had dat geen reet uitgemaakt.

Ik heb nog nooit een uitkering gehad maar jongens, jongens, jongens, wat is dit demotiverend.

Uiteindelijk herpak ik mezelf met een ‘Feel Good Circuitje’. Omdat ik geloof in deze zelfbedachte tactiek, schrijf ik er ook een blog over.

Zaterdag 18 april

Hoewel ik een waardeloze nacht had – ik bedacht een plan waar ik niet van kon slapen – ben ik s’ochtends toch zo stralend als de zon. Dat komt door een enorm lieve mail van een lezer: de vader van een meisje wat ooit een les bij me volgde, laat me weten dat hij zo blij wordt van mijn blogs. “Misschien zou je een e-book van je blogverhalen moeten maken?”, stuurt hij zelfs.

Dat is eigenlijk ook het hoogtepunt van de dag, want verder ben ik vooral bezig met saaiere dingen. Zoals uitzoeken waarom sommige mailadressen niet werken. Je weet wel, van die dingen waarvan je denkt: fix ik even, maar je dan ineens toch 2 uur verder bent.

Zondag 19 april

Er zijn dagen waarop je keihard werkt, maar aan het eind van de dag niet echt kan laten zien wat je hebt gedaan. Zoals gisteren.

Vandaag is het andere koek. Ik trek flink veel tijd uit om heel aandachtig een versie 2.0 van mijn ebook te schrijven. Dat had ik afgelopen dagen een beetje uitgesteld, maar wanneer ik eenmaal bezig ben, heb ik er veel plezier in. Na wat ruzie met de software (ik gebruik ‘Designrr’ en vind dat echt waardeloos), is het af.

En dat is niet het enige wat ik produceer. Aan het eind van de middag heb ik mijn huis omgebouwd en houden mijn zelfontspanner en ik een fotoshoot. Ik heb namelijk wat fatsoenlijk beeldmateriaal nodig om het plan waar ik vrijdagnacht van wakker lag, in uitvoering te brengen. (Vrijdagnacht maakte ik al wel een filmpje in mijn pyjama, maar dat oogt niet per sé heel professioneel, het is niet dat ik een stropdas draag als ik slaap ofzo.)

Wat het plan is? Ik heb een tijdelijke actie waarbij je zangles kan volgen in ruil voor een diner! Tegen 23.00 is al het materiaal af: de foto, het filmpje, de social media posts en de pagina op mijn website. Met een gemengd gevoel van gene en trots, kruip ik in mijn bed.

En dat was ‘m…

Dat was mijn week. Tot de volgende!

Liefs,

Anne