Het incident met de vreemde man (met dank aan Marielotte en Nydia)

Deze blog begon als een alinea in het weekoverzicht wat binnenkort ook online komt (en inmiddels online staat). Maar een alinea was niet genoeg voor dit stuk.

Zondag 24 mei

Aan het eind van de zondagmiddag ga ik hardlopen. Ik ben al trots als ik überhaupt naar buiten loop, want het kost me altijd moeite. Wanneer ik door een rustig gebied met natuur jog (ik denk dat het polder heet, mijn vriend ook, maar we twijfelen), fietst er een man voorbij, een jaar of 35, schat ik.

Hij kijkt om.

Zijn blik blijft aan me kleven.

Dan fietst hij verder en kijkt wéér om. Naar mij. Hij staart.

Dit herhaalt zich nog een keer of 7. Ik voel mijn ademhaling versnellen en weet dat het dit keer niet door mijn wellicht-niet-optimale conditie komt.

Hij stapt af en gaat voor me lopen. Een meter of 20. Zijn fiets aan de hand.

Om de paar seconden draait hij zijn hoofd weer en kijkt. Naar mij.

Hoewel ik me zo puffend en hijgend niet per se een sekssymbool voel, voel ik me geïntimideerd.

Volgende keer moet je ook niet op zo’n plek gaan hardlopen Anne, denk ik: dat is ook vragen om problemen.

Ik schrik van de gedachte. Heb ik nou niks geleerd van mijn feministische vriendinnen*? Zo werkt het niet! Ik vraag helemaal niet om problemen, ik ben gewoon aan het hardlopen en dat is al ingewikkeld genoeg! Het vuur van binnen begint te branden.

“Hey”, roep ik naar hem: “wacht even!”. 

Ik ren naar hem toe. Terwijl ik dat doe, realiseer ik me dat dit slecht zou kunnen aflopen en bedenk daarna dat dat dan de moeite waard zou zijn. Ik accepteer verdorie niet dat ik me angstig zou moeten voelen.

Ik weet dat mijn gedachten dramatisch zijn, het is geen donker bos, het is gewoon overdag, de man heeft een fietshelm op (in mijn ogen een soort van bewijs dat hij vast een voorzichtig en lief mens is) en hij heeft ook gewoon zijn broek aan.

Maar toch.

Hoewel ik overstroom van temperament en hard zweet (ik heb nog nooit zo hard gerend als naar hem toe) lukt het me om hem vriendelijk aan te spreken:

“Ik zie jou al een paar keer omkijken naar mij en ik voel me er ongemakkelijk bij. Wat is de reden dat je zo de behoefte voelt om naar me te staren?”

“Oh, uhm”, hakkelt hij: “ik was er niet helemaal bij met mijn hoofd, ik bedoelde er niks mee”. 

Ik leg hem uit dat ik niet boos op hem ben, maar ik hem er wel bewust van wil maken dat het niet veilig voelt, als je in je eentje in de natuur loopt en iemand je het idee geeft dat-ie enorm naar je gluurt. 

Hij lacht een beetje ongemakkelijk. Voor mij is de kous af, ik wens hem een fijne dag. 

Vermoeid strompel ik naar huis. 

“Dat soort dingen moet je misschien niet doen An”, hoor ik mijn ouders in mijn hoofd zeggen.

Goed gedaan Annie, denk ik.

“Pff, mannen mogen ook niks meer tegenwoordig”, schreeuwen de fantasiemannen in mijn hoofd.

Ik heb geen pepperspray in zijn ogen gespoten ofzo, alleen maar vriendelijke aangesproken, verdedig ik mezelf in mijn hersenen.

“Zou je deze interne discussie wellicht kunnen versnellen en naar jouw eindconclusie van het onderwerp kunnen gaan? Zodat je jezelf een hoop tijd en energie bespaart?”, hoor ik een therapeute uit een ver verleden opperen in mijn brein.

Ik ben trots. Dan maar niet het lieve meisje dat alles accepteert.

Anne

*Ze zijn niet echt mijn vriendinnen trouwens, want ze kennen mij niet. Maar na hun boek te hebben gelezen en uren naar hun podcasts te hebben geluisterd en ze te hebben horen praten over poep, liefde, menstruatie, porno, discriminatie en nog veel meer, voelt het alsof ze mijn vriendinnen zijn. Ga zeker even naar www.damnhoney.nl om meer over hun werk te lezen.

P.S. 1

Ik vond op deze blog (en in de comments) nog een aantal goede tips over meer veiligheid, zoals codezin ‘is Angela aan het werk?’ bij seksuele intimidatie in het nachtleven en het aanzetten van een noodmelding op je telefoon.

P.S. 2

Een paar maanden na het schrijven van deze blog, ontdekte ik ook ‘Invi‘, een armband die een ontzettende stank verspreidt als je ergens aan trekt, speciaal ontworpen voor situaties waarin je jezelf wil verdedigen als vrouw alleen. Topconcept, jammer dat het nodig is.

P.S. 3

De man op de foto bovenaan is natuurlijk gewoon een foto van het internet en niet de man in kwestie.