2020, Week 30: Exen, Tranen, Poep en Plannen

Maandag 20 juli

Het is geen leuke maandag. Na 4 maanden tijdelijk samenwonen, woont mijn vriend O. sinds dit weekend weer in Amsterdam. Misschien dat mijn ziel dat op spiritueel niveau allemaal reuze goed begrijpt, maar mijn ego is toch een beetje beledigd. En mijn lichaam moet erdoor huilen. O. gaat daar goed mee om – ik verdenk ‘m ervan dat hij de blog over huilende vrouwen uit z’n hoofd heeft geleerd – maar alsnog vind ik het allemaal nogal intens.

In mijn clownsbroek (waar ik vorige week over schreef), probeer ik er toch wat van te maken en breng ik een deel van de dag door bij mijn zusje en haar gezin. ‘Wat is het eigenlijk lekker als kinderen zoveel aandacht opeisen, dat er geen meer ruimte is voor je eigen gepieker’, realiseer ik me terwijl ik een kopje thee drink.

Verder doe ik op maandag datgene waarvan men zegt dat je het nooit moet doen. Zeker niet wanneer je niet lekker in je vel zit. Ik stuur een bericht naar een ex. Dat onderdruk ik al maanden en nu is het zover.

En ik ben er nog blij mee ook. Het lucht op om te zeggen: ‘Ik heb nog last van hoe jij met me bent omgegaan’ en ‘Ga voortaan beter om met mensen die om je geven’.

There. I said it. Ik heb mijn ex gemaild. En ik speel open kaart met jou als lezer, omdat ik weet dat er veel te veel mensen veel te veel tijd verspillen aan het overwegen of ze wel of niet een berichtje naar hun ex zullen sturen. Je bent dus niet de enige. Doe wat je verder helpt.

Dinsdag 21 juli

Ik start de dag met de regisseur van de gevangenis.

Nooit gedacht dat zo’n zin zou typen.

Maar met ‘ik start de dag’ bedoel ik ‘zodra ik wakker word heb ik een videogesprek’ niet ‘hij ligt naast me’ en met ‘de gevangenis’, doel ik natuurlijk op mijn werk als actrice bij Prison Escape. Vanaf september start het bedrijf weer met games en daar moeten we even over babbelen.

Verder is de dag wel redelijk: ik repeteer kort met mijn gitarist en heb leuke leerlingen, waaronder een leuke man met wie ik werk aan een Russisch lied. Dat is overigens op zijn initiatief, ik ben verder niet zo thuis in de Russische muziek.

En…er poept een vogel op mijn hoofd.

Ja. Ik kan het niet mooier vertellen dan dat. Het is vies. Tegelijkertijd denk ik: ‘Ik ben best vaak bang dat er een vogel op mijn hoofd poept en nu het gebeurt weet ik dat mezelf daarna ook gewoon weer kan schoonmaken en het leven dan gewoon weer doorgaat’. Dat is een soort geruststellende gedachte.

Woensdag 22 juli

Na mezelf een paar dagen in de weg te hebben gezeten, gaat het vanaf woensdag weer bergopwaarts. Er wordt niet op me gepoept en ik hoef ook niet te huilen.

In de middag lunch ik met mijn moeder bij ‘Anne & Max’. Dat zijn geen vrienden van me, maar een plek waar je lekker kan ontbijten en lunchen. Ze zitten op meerdere plekken in Nederland en het is er fijn omdat het eten lekker, de bediening vriendelijk en de aankleding mooi en rustig is.

Tussen mijn lessen door krijg ik een verrassing. Mira – een échte influencer met écht megaveel volgers – heeft een ebook geschreven over Instagram en noemt mij als een van de vijf accounts die ze graag volgt! Ik glunder er helemaal van.

De dag wordt fijn afgesloten met twee van mijn grote liefdes: mijn vriend en ‘The Bachelorette’. (Oké, ja, misschien heb ik toch even gehuild op woensdag. Dat programma maakt me ook gewoon een beetje week van binnen.)

Donderdag 23 juli

Of het nou mijn ad(h)d is of mijn karakter, ik heb van nature moeite met op tijd komen. Juist omdat ik gewend ben aan de stress, het schuldgevoel en de hele tijd kijken of ik ‘weer een minuut van het navigatiesysteem heb gewonnen’, geniet ik er extra van als het eens een keertje anders gaat. En dat lukt vandaag! Terwijl de zon naar binnen schijnt en Ricky Martin uit de speakers knalt, rij ik op mijn gemakje naar mijn afspraak in Dordrecht.

Ik heb er een gesprek met Garcia, die mij vanaf nu ‘financieel ondersteunt’. Dat betekent niet dat ze elke maand €2000,- overmaakt zodat ik nieuwe schoenen kan kopen. Het betekent dat ze meekijkt met mijn administratie en de belastingaangiftes. Zo ontdek ik dankzij haar dat het veranderen van de kleineondernemersregeling, me flink wat extra geld gaat kosten. Geen leuke ontdekking, maar wel heel nuttig om te weten. (Ben je ook ondernemer, check het hier dan even!)

Op donderdag deel ik trouwens ook mijn vakantieplannen. Ik heb namelijk een geweldige plek gevonden: een minuut loopafstand van het water, met goede WiFiverbinding, er wordt gewoon Nederlands gesproken, leuke horecagelegenheden in de buurt, heerlijk bed in het appartementje en zelfs een goeie vishandel in de buurt (ik lach ook zo akward op de foto omdat m’n mond vol kibbeling zit).

Gewoon thuis dus.

Serieus, waarom zou je weggaan als het thuis zo fijn is? Zelfs op een gewone donderdagavond voelt het al vakantie-achtig, met spelletjes op het balkon en uitzicht op de exotische en ehm… stervende moestuin. Ach ja.

Vrijdag 24 juli

Het is nog geen vakantie – nog een weekje – en dus ga ik lekker aan het werk. Omdat het toch wat rustiger is vanwege de zomerperiode, neem ik even de tijd om gebruik te maken van mijn groeiende volgers-aantallen online en vertel wat over het uitstrijkje.

Het uitstrijkje is een ‘evenement’ waarbij er baarmoederslijmvlies uit je vagina (dit is de eerste keer dat ik ‘vagina’ zeg op mijn website en ik moet er een beetje van giechelen) wordt gehaald. Dit wordt dan onderzocht, zodat je in een vroeg stadium kan ontdekken of je onrustige cellen hebt die kunnen wijzen op baarmoederhalskanker.

Hartstikke nuttig natuurlijk om van die informatie op de hoogte te zijn. Daarom is het ook belangrijk dat je zo’n uitstrijkje op tijd laat doen. Ik heb er twee jaar mee gewacht en dat is helemaal niet slim! Als er iets aan de hand was geweest, was ik daar véél te laat achter gekomen.

Later op de avond ga ik naar de sportschool en merk ik wederom hoe ontzettend ik het haat als lessen uitlopen. Ik ben geen sportliefhebber en kijk dus echt regelmatig naar de klok om te kijken ‘of het al bijna voorbij’ is. Heel erg , zeker gezien ik een micro-carriere had als Zumba-instructrice, maar hoe leuk de les ook is, ik wil vooral dat-ie ook weer gauw voorbij gaat.

Als de instructeur om 21.02 nog buikspieren wil doen (én een cooling down, dat hoort bij de les), word ik gered door een medewerker van de sportschool: ‘Jullie moeten echt nu weg, de les had al een kwartier geleden moeten stoppen vanwege corona!’

Ik grijns van oor tot oor en straal zo hard dat de ruimte 5 graden warmer wordt dan-ie al was. Dat blijft niet onopgemerkt. Hoewel ik het niet van plan ben, begint mijn mond te praten: “Sorry, maar ik ben eigenlijk gewoon opgelucht. Ik vind het echt al wel weer mooi geweest. Het blijft sporten en elke minuut die ik erop heb zitten, vind ik al een prestatie!”

Hoewel ik de andere dames een glimlach van herkenning zie onderdrukken en de instructeur mijn excuses – ‘Het ligt niet aan jou, het ligt aan mij’ – aanvaardt, voel ik me toch een beetje ongemakkelijk.

Gelukkig heb ik afleiding als ik thuiskom. Ik besteed 3 uur aan het perfectioneren van mijn badkamer. En jongens, dat is gelukt. (Daar komt misschien later een blog over, omdat ik wat geweldige dingen heb geïnstalleerd met mijn Google Home i.c.m lampen en muziek.)

Zaterdag 25 juli

Een ‘gewone’ dag. Met klusjes en ditjes en datjes. ‘Lekker keutelen’, zou mijn vader zeggen. Ik zoek bijvoorbeeld zo’n 500 foto’s uit, regel dat ook Belgische leerlingen online hun zanglessen kunnen betalen en knutsel wat aan mijn favorieten-pagina. (Dat is deze pagina, neem gerust een kijkje!)

Zondag 26 juli

Er gaat een auto-alarm af. Van 06.00 tot 11.00. Het is enorm onuitstaanbaar en voor het eerst in mijn leven overweeg ik te gaan sparen voor zo’n belachelijk dure noise cancelling headphone. (Ik overweeg ook een honkbalknuppel te kopen en de auto in elkaar te beuken, maar denk dat dat toch een minder goed idee is.)

Overigens vertelt een volger me – als hij me erover ziet mopperen op Instagram – dat ik in dat soort gevallen best de politie mag bellen. Nooit geweten!

Goed. Door naar het goede nieuws, want dat is er ook op zondag:

• Ik heb spontaan een ontzettend leuk, gezellig en open gesprek online met de huidige vriendin van een ex. Niet die van de mail van maandag trouwens, maar een andere. Ik heb meerdere exen, zeg maar.
• Ik besluit ineens een online workshop zang in te plannen in augustus en ben lekker bezig met de voorbereidingen. Zo is de pagina klaar waar je een kaartje kan bestellen. Voor €6,- doe je mee, omdat het de eerste keer is.
• Mijn nichtje van 1,5 kan ‘hiep hiep, hoera’ zeggen en doet dat zo’n 25 keer tijdens de het barbecuen s’avonds. Op de ‘hoera’ gooien wij dan met de hele familie onze armen in de lucht. Als we er Italiaans uit zouden zien, zouden we zo in een gezellige Bertolinni-reclame kunnen met z’n allen.

En dat was mijn week!

Liefs,

Anne