Maandag 7 december
Zo heerlijk als de vorige week eindigde, zo ellendig is de start van deze week. Dat heeft twee redenen.
Ken je dat geluid van de vliegende Fakir uit de Efteling? Dat Arabische ‘kronkelige’ geluid?
Dit dus.
Er is iets in de flat van mijn vriend en zijn huisgenoten waardoor het, elke keer als iemand in het gebouw gebruik maakt van water of stroom of weet-ik-het-wat, er soortgelijk gelijk geluid afspeelt in de buren. Het is verschrikkelijk en houdt me wakker.
En dat is niet het enige. Mijn vriend, O., die vorige week zo goed voor mij zorgde toen ik doodziek was, zegt iets na middernacht: ‘Ik vrees dat ik ook buikgriep heb’.
Ik zal niet in detail treden. Maar hij heeft het. En dus gaat het tripje naar het Rijksmuseum* vandaag niet door en zorg ik voor hem.
*Een van mijn goede voornemens was: elke maand van 2020 naar het museum gaan. Het is nu december en het Rijksmuseum zou het eerste museum zijn waar ik heenga dit jaar. Oeps.
Dinsdag 8 december
Op dinsdag ben ik helemaal in mijn element. Mijn eerste leerling heeft een lied uitgekozen waar geen karaokeversie én geen bladmuziek van is en binnen een uur weten we het voor elkaar te krijgen om én de akkoorden uit te zoeken én zijn zang te verbeteren én een meezingopname én een instrumentale versie te maken. Ik ben er zelf van onder de indruk.
Naast mijn inhoudelijke werk, besluit ik even flink wat aandacht te besteden aan de categorie ‘klantenservice’. Of nouja, misschien gebruik ik die term gewoon als excuus om mijn lesruimte helemaal kerstig te maken en hysterische truien met sneeuwpoppen te dragen.
Bij thuiskomst tref ik mijn vriend al ‘Dungeons & Dragon’-end aan. (Dat is een spel wat ongeveer een jaar kan duren, hij vindt het heel leuk, ik deed ooit een poging maar vond het vooral extreem langdradig.) Bepakt met geurkaarsen en chips, duik ik de slaapkamer in, op zoek naar een nieuwe serie om lekker te kunnen kijken.
Ik vroeg hulp op social media omdat ik niet kon kiezen, hieronder de lijst met aanraders van mijn lezers & volgers. Ik heb expliciet gevraagd om series met grapjes, gezelligheid en leuke mensen, want ik hou er niet van als ik gedeprimeerd raak door een serie. (Kuch, ja, ik heb het over jullie, Prison Break, Lucifer en Game of Thrones!)
Tips voor series die je een blij gevoel geven
- Jane the Virgin (al gezien, vond ik enorm leuk)
- Friends (ook al gezien, klassieker, heel tof)
- How I met your mother (ook al gezien, heerlijk)
- Modern Family (ook gezien, een van m’n favorieten)
- Emily in Paris (ook gezien, niet geweldig, wel vermakelijk)
- Gilmore Girls (daar ben ik nu aan begonnen)
- Gossip Girl (ooit gezien, vond ik heel fout, maar ik kon ook niet stoppen met kijken)
- AJ and the Queen
- Please like me
- Frankie & Grace
- Brooklyn Nine Nine
- Easy
- The Bold Type
- Queen Gambit
- Chesapeake Shores
- Lovesick
- Working Moms
- Rita
- Crazy Ex-Girlfriend
- Special
- The Good Place
- Atypical
- Sex Education
- Virgin River
Woensdag 9 december
Tussen de zanglessen door hou ik mijn telefoon nauwlettend in de gaten: het is een spannende dag.
Vandaag wordt de vader van O. aan zijn hart geopereerd. Ik ben nogal slecht in medische dingen, maar van wat ik ervan heb begrepen, is het nogal indrukwekkend: iets met aderen uit zijn been halen en bij zijn hart plaatsen ofzo. Het heftigere knutselwerk zeg maar.
– Nu komt er een link die je misschien niet aan ziet komen maar… –
Ik ben ineens blij dat velen van ons, zich aan de corona-maatregelen houden. Deze operatie was al eerder gepland, maar een stuk of drie keer verzet vanwege spoedgevallen op de Intensive Care, waardoor er niet voldoende plek meer was voor de vader van O.
Natuurlijk begreep ik al wel dat de maatregelen voor corona er waren om de zorg niet te veel te overbelasten, maar dat het ineens zo tastbaar word, dat de belangrijke operatie van iemand die dicht bij je staat er ineens door kan worden beïnvloedt, dat komt toch echt wel binnen.
Gelukkig loopt alles vandaag volgens plan, de operatie gaat vandaag wél door en verloopt succesvol. Eind goed, al goed.
Donderdag 10 december
Een week geleden werkte ik met een vrouw die haar vriendin ten huwelijk wilde vragen en daarbij wilde zingen. Super intiem en heel bijzonder om daaraan mee te werken. Op donderdagochtend wordt het nóg intiemer: ze stuurt ze me een filmpje met het complete aanzoek, inclusief het zingen, inclusief de grote vraag en inclusief de tranen. Het is heerlijk en prachtig en romantisch en ik kan me geen betere start van de dag wensen.
Dat komt goed uit, want in de middag vertrek ik weer naar therapie.
‘Mag ik een foto van je maken voor mijn blog?’, vraag ik aan mijn therapeut, ‘dan kan ik het taboe op psychologische hulp een beetje doorbreken en krijgen mensen er een beetje een beeld bij!’
Het mag. Volgens mij is ze onder de indruk van mijn goede bedoelingen.
Dat dit vooral ook een tactiek is om wat tijd van mijn sessie af te snoepen, zeg ik er maar niet bij.
De sessie is pittig. (Voor wie het niet weet: ik heb EMDR therapie in verband met angstklachten voor bepaalde dieren. We werken niet alleen met het ophalen van herinneringen, maar ook met écht beeldmateriaal. Dat vind ik zwaar.)
Veel werk verzet ik niet de rest van de dag. Ik bewerk nog wat laatste opnames voor een voice-over klus en daar blijft het bij.
Vrijdag 11 december
Oké. Ik was afgelopen maandag dus bezig met dit weekoverzicht, maar toen werd er ineens een nieuwe persconferentie aangekondigd vanwege corona. En toen schreef ik ineens een blog over corona en vergat ik dit weekoverzicht af te maken.
En nu is het inmiddels 21 december en denk ik: ‘Shit, ik was bíjna op de 52 weken, bíjna op een jaar lang weekoverzichten maken, nu kan ik toch niet opgeven?!’
Maar ik weet het dus niet meer precies allemaal. Dus ik vrees dat ik de rest van deze blog inkort en het voor jou als lezer een beetje afgeraffeld aanvoelt. Dat is het eigenlijk ook een beetje, een afgeraffelde blog. Het is even niet anders.
Wat ik nog weet van vrijdag:
- Dat ik eindelijk pantoffels kocht en besloot de verwarming in de badkamer aan te zetten en dat het leven daardoor een stuk draagijker werd.
- Hoe ik tot 22.30 in mijn werkruimte bleef zitten, op zoek naar het meest perfecte, kerstige, belletjesgeluid voor in de MIDI-file met oefeningen voor mijn leerling van het 90-dagen-traject die alleen het beste van het beste krijgt.
- Dat ik, voor datzelfde traject, een video monteerde.
- Dat mijn leerlingen allemaal een beetje depri waren door corona en het slechte weer en ik extra blij was dat mijn lesruimte zo knus en kerstig was.
Zaterdag 12 december
Wat ik nog weet van zaterdag:
- Dat ik een vriendin mocht helpen. Ze heeft nogal wat nare ervaringen met medische specialisten en ik bracht de hele middag bij haar door om als een soort advocaat een dossier op te stellen zodat de toekomst makkelijker wordt en ze de hulp kan gaan krijgen die ze verdient. In het dossier zaten ook een aantal dramatische en theatrale oplossingen, zoals het bedreigen van een dierenarts om haar te helpen als de reguliere zorg dat niet doet, trouwen met een anesthesist en eventueel een verkleedpartij waarbij ik me ga voordoen als een arts. (We waren verder heel serieus, maar ik wilde gewoon alle oplossingen op papier, ook de slechte.)
- Dat ik een online optreden deed voor een stelletje en de man zo ontroerd was dat hij zei: ‘Dit zal ik echt nooit meer vergeten’. Zo leuk.
Zondag 13 december
Wat ik nog weet van zondag:
- Dat onbekende mensen me berichtjes stuurden om te achterhalen wie de ‘Masked Singer’ is in de ‘Baas van Breda Quiz’, omdat ze zagen dat de zanger in het ijsberenpak het lied bij en met mij had opgenomen. En dat ik me toen realiseerde dat ik dat echt geheim moest houden en dat ik zo blij ben dat ik verder nooit geheimen heb.
- Dat ik een vriendin belde voor een spannend gesprek, omdat ik bang was dat ze mij vroeger een heel leuk mens vond, maar de versie van Anne die ik nu ben misschien eigenlijk per ongeluk helemaal niet meer zo leuk víndt.
- Hoe trots ik was toen ik van 6 verlepte bananen, een bananenbrood en 12 bananenmuffings maakte.
Tot zover, week 50!
Liefs,
Anne
