De 2024-Awards (deel 2 met o.a. Favoriete Momenten & Musical recensies)

Jaaaa, ik ben op dreef en dus gaan we door met het tweede en laatste deel van de 2024-Awards. Met hierin: Musical Aanraders (inclusief mini-recensies), maar ook ‘De Grootste Huilbuien’ en Favoriete Momenten.

De 2024 Awards

4 Musical Aanraders (met recensies)

Ik kan niet kiezen, want het is een beetje voor ieder wat wils. Daarom wat korte recensies:

1. Korte recensie Shrek, van ‘Van Hoorne’: Shrek heeft me ontzettend vrolijk gemaakt. Qua muziek zeker niet mijn favoriete musical, dus des te knapper dat ik zo genoot. Dat kwam onder andere door het bruisende ensemble en de grappen die me lieten bulderen van het lachen. Ook fijn (ten minste, voor mij): alles was ingekort, het was gewoon een lekker shotje feelgood-musical, ideaal voor het hele gezin.
2. Korte recensie Soldaat van Oranje: Draait-ie nog steeds? Ja, die draait nog steeds. In een vernieuwde versie. Het is een beetje zoals Game of Thrones: verre van feelgood, maar wat zit het toch ontzettend knap in elkaar. Je wil het niet zien, maar je wil het vooral niet missen. Een confronterende aanrader en een prachtig voorbeeld van een musical waarin zang, dans en spel echt in dienst van het verhaal staan. (Misschien hebben ze daarom het lied ‘Vrij met mij’ uit de voorstelling gehaald.)
3. Korte recensie Jesus Christ Superstar. Was geweldig en eerlijk gezegd kon dat niet anders, want ik vind de muziek FAN-TAS-TISCH! Dit was ook de 5e keer dat ik JCS zag. Mooie voorstelling, met een ijzersterke cast. Jeangu speelde een prachtige en ontwapenende Jezus met een beeldschone stem én ik miste soms wat details bij hem. (Teksten als ‘scared to finished, what I started… what you started, I didn’t start it’, geven je gewoon een open goal en die werden helaas niet allemaal ingetrapt.) Hou je niet van musicals waarbij alleen maar gezongen wordt, dan moet je JCS absoluut overslaan.
4. Korte recensie ‘Onze Jordaan’. Ik ging met lage verwachtingen, want hou niet per se van het Nederlandse volkslied, maar ik werd enorm verrast. Nee, niet alle muziek viel bij me in de smaak, maar man, man, man, wat zit ‘Onze Jordaan’ goed in elkaar. Ik ben door mijn theateropleiding best een kritische kijker (daar baal ik soms van), maar ik had niks op de show aan te merken. Niks. Smaakvolle regie, prachtige balans tussen ontroerende en grappige momenten en uitstekende zang.

Extra leuk voor mij, in ‘Onze Jordaan’ en ‘Shrek’ zaten oudleerlingen van me. Dan ben ik trots, echt je hebt geen idee. (Schreef ik in 2015 ook over trouwens.)

De Grootste Huilbuien van 2024

Nou heb ik iedere maand wel een huilbui hoor, maar er zijn me twee huilbuien enorm bijgebleven.

De ene was tijdens mijn miskraam. Ga ik verder niet op in want daar heb ik al verrekte veel over geschreven.

Het andere moment was tijdens werk.

Twee dagen nadat ik ontdekte dat ik zwanger was.

Ik zou een workshop geven op een ongebruikelijke locatie. Vooraf had ik mijn twijfels al uitgesproken naar de organisator, maar die wuifde alles weg. Ter plekke bleek alleen dat mijn twijfels meer dan terecht waren geweest; dit was geen locatie voor een zangworkshop. Onveilig druk, zowel voor mensen als mijn apparatuur en zoveel omgevingsgeluid dat mensen in elkaars oren moesten schreeuwen om een gesprek te voeren. Niet. Te. Doen. Alsof je met Koningsdag op de Dam stond.

Hoe ik het eerste deel van mijn werk die dag heb overleefd, weet ik niet.

Ik weet wel dat ik mezelf in de pauze hyperventilerend naar de EHBO sleepte en daar paniekerig huilde ‘ik ben in paniek, kan mijn werk niet doen, maar wil niet onprofessioneel zijn, maar ook mijn baby niet stuk maken door mijn paniek’.

Bij twijfel dus voortaan niet doen. Of in ieder geval mijn algemene voorwaarden beter op papier zetten, zodat ik werk kan weigeren als dingen niet gaan zoals ze zijn afgesproken.

Mijn 5 Beste Beslissingen

• Ik verlengde mijn Efteling-abonnement. (Meer uitleg is niet nodig, ik denk dat iedereen kan beamen dat de Efteling de beste plek ter wereld is.)
• Ik verwijderde ‘binnen 24 uur reactie’ van mijn website. Dat stond er eerder op omdat ik dat professioneel vond staan. Ofzo. Alsof ik vond dat ik dezelfde klantenservice zou moeten bieden als bijvoorbeeld CoolBlue. Maar daardoor stond ik de hele tijd ‘aan’. Doe ik niet meer. Als mensen niet kunnen wachten, moeten ze naar iemand anders. Ik hou van mijn werk, maar ik hou dus óók van de Efteling. En soms wil ik gewoon rustig in de Efteling zijn zonder als een soort alert stokstaartje mijn mail in de gaten te houden.
• Nadat mensen me vorig jaar regelmatig vroegen ‘ga je weer zangavonden organiseren’, plande ik er in 2024 weer een in. En nog een. En nog een. En nog meer. Was geweldig.* In 2025 komen er meer, onder andere in thema ‘Nederpop’ en ’00’s’.

*Waarom ik eerder gestopt was? Omdat ik eerlijk gezegd niet goed werd van het ‘gedoe’. En met gedoe bedoel ik vooral: op tijd promoten. En daarnaast: mensen die kaartjes kopen en dan toch aangeven dat ze niet kunnen en hun geld terug willen. Dat gedoe kwam in 2024 dus ook weer terug en daar moet ik in 2025 echt nog strakker en specifieker in worden. Per slot van rekening ben ik geen Pathé bioscoop, maar gewoon een kleine ondernemer. (Ik snap overigens dat het soms overmacht is hoor, en het rot is dat je, als je ziek bent, je kaartje voor niks hebt gekocht. Want dat is dubbele pech. Aan de andere kant, als ik door overmacht van mijn kant moet annuleren, zeggen klanten ook niet ‘ach wat sneu van je griep, maar je mag het geld wel gewoon houden’ en heb ik net zo goed dubbel pech. Ok, misschien haal ik dit allemaal weg, want ik vind dat ik zeur, maar hier worstel ik dus mee binnen het ondernemen.)

Nog meer:

• Toen ik een bobbeltje in mijn borst voelde, belde ik meteen de dokter. Vond ik niet meer dan logisch – ik bedoel, daar is de dokter toch voor?! – maar als ik mijn omgeving hoor, zijn er veel mensen die te lang wachten en zelf gaan googlen. Bij mij was diezelfde week nog duidelijk: niks aan de hand. (De bobbeltjes waren er wel echt, maar waren een hormonaal verschijnsel. Godzijdank.)
• Ik besloot mijn online trainingen ook als ‘Binge-versie’ aan te bieden! Zodat mensen in één avond beter kunnen leren zingen of beter kunnen leren spreken, in plaats van dat ze elke dag op een nieuwe video moesten wachten.

De 3 Leukste Cadeaus die ik kreeg

• Met kerst kreeg ik bij mijn schoonfamilie een pakje in de vorm van een schilderij. Ik schrok, want mijn smaak is vrij specifiek en ik wilde niet ondankbaar overkomen als ik het niet mooi zou vinden… Maar: het was een schilderij van ons huis, precies van hoe het was toen we het vorig jaar kochten. Moest echt even slikken. Ben er zo blij mee! (Vanwege privacy laat ik het niet zien.)
• De paar dagen kamperen op de camping in Drenthe waar mijn familie ook stond. Mijn vriend gaf me dat als verjaardagscadeau en regelde alles, ik hoefde alleen maar wat korte broeken in te pakken en kon verder achterover leunen. En met kittens knuffelen, want die waren op de camping. Maar dat laat ik je later zien.
• Het spontane kerstpakket wat ik kreeg van iemand die ik verder amper ken:

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Anne Ermens (@anne_ermens)

Award voor Favoriete Moment van 2024

Gelukkig kan ik hier ook niet uit kiezen. Dus hier wat nominaties:

De eerste keer in Danse Macabre. Buiten badmintonnen en hoepelen met leuke mensen in Breda. Toen O. bloemen uit de tuin plukte. De verlossing na de eerste dry-needling behandeling. Alle keren dat Kroepoek grappig op de grond zat, of in haar mandje lag of zich in een doos verstopte. Toen mijn ouders bij hun caravan vertelden over hun eerste zoen. Toen ik met kittens op mijn buik lag op mijn verjaardag:

De rust die Slowvember bracht. De slappe lach om grappige filmpjes op Instagram. In onze eigen tuin liggen in de zon. Voetbal kijken met mijn en zijn familie. Al die momenten dat ik voelde en merkte dat zo veel mensen mij zo veel dingen gunnen. De keren dat mijn nichtje me uit zichzelf wilden knuffelen. Berichtjes krijgen waardoor ik weet dat ik iets voor anderen beteken met mijn blogs. De voldoening van het volgende level in mijn Piano-app. De complimenten over de inclusiviteit van mijn livedag over spreken. Tot 04.00 kletsen met vrouwelijke ondernemers. Al die keren dat ‘het meisje’ lege flessen kwam ophalen en m’n vriend slaperig tegen haar aan babbelde bij de deur. In de tuin liggen met een mini-Magum. Toen de miskraam eindelijk fysiek voltooid was. Toen ik met vriendin L. naar de geheime plek ging.

Al die keren dat ik dacht ‘ik heb echt de mooiste en beste baan van de wereld’. Zoals toen een leerling een zelfgeschreven ‘coming-out’-lied zong. Toen mijn arrangement in het echt nog mooier klonk dan ik dacht. Ik een animatie insprak voor kinderen met AD(H)D. Dat ik een vrouw tips gaf over spreken en presenteren en zij blij verrast was en ik me een soort superheld voelde. Een leerling samen met mij de akkoord van ‘Alles of niets’ uitzocht en we beide helemaal verrukt waren dat het zo goed ging. Al die mooie liedjes die ik speelde en zong en waarbij alles in ‘flow’ leek te zijn.

En toen ik mijn nichtje een liedje uit een kindermusical hoorde zingen: ‘Fout is goud, want daarvan kan je leren. Fout is goud, soms moet je iets proberen. Luister goed, vrienden en vriendinnen: door een barst komt er licht naar binnen. Dus ik zeg: fout is goud’

En daar sluit ik mee af.

‘Door een barst komt er licht naar binnen.’

In 2024 barste er een hoop én er kwam veel licht naar binnen. Het bevestigde weer hoe verdriet en vreugde naast elkaar kan staan. Groei en stilstand. Geluk en pech.

En zo ga ik 2025 in. Wetende dat die tegenstellingen naast elkaar kunnen bestaan en het belangrijk is voor beide ruimte te maken.

Houdoe, liefs en leuk als je jouw ‘awards’ noemt in de reacties!

Anne