Het is super lang geleden dat ik schreef over films. Dat is omdat die blogs het minst gelezen worden en ik dat ook snap, want ik ben niet perse goed in het schrijven van recensies. Maar, zeker na het zien van ‘Good Boys’, had ik toch zin om weer eens te schrijven, dus, waarom niet?!
Good Boys
Ik kan – zoals op de middelbare school – een samenvatting jatten van internet, maar ik kan het ook zelf proberen. Dus tada, op z’n Anne’s:
Er zijn drie jongens. De vader van een van hen heeft een drone. Die gebruiken ze om bij een buurmeisje te spioneren: ze hopen te kunnen afkijken hoe je moet zoenen. De drone gaat kapot en de drie jongens komen in de problemen.
Mijn ervaring:
Van tevoren was ik huiverig: ik kan hard lachen om grove grappen maar als daar jonge kinderen voor worden ingezet… Ik snap het komische effect, maar ik vind het uit ‘pedagogisch oogpunt’ gewoon niet ok. Net als “Haha, we hebben mijn kleuter bier laten drinken”, en “Haha, mijn zoon van 4 heeft gisteren voor het eerst ‘kut’ gezegd”.
Maar mijn hemel. Wat een film. Ik heb zo enorm gelachen. Heerlijk! De kinderen in de film bleven echt gewoon kinderen, ongeremd en onschuldig. Ja, ze zeiden vaak ‘fuck’, maar dat werd gecompenseerd door vertederende momenten waarin ze bijvoorbeeld probeerden mensen te overtuigen geen drugs te gebruiken. Wat me bovendien opviel – en dat vond ik echt een hele mooie ontwikkeling – was dat de jongens aandacht gaven aan ‘consent’: wederzijdse instemming in ‘intieme zaken’. Top dat de schrijvers dat erin verwerkt hebben op een manier die niet irritant of belerend werd.
Goed om te weten: er zit een enorm schrikmoment in ‘Good Boys’. Echt enorm. Ik gilde alsof ik werd vermoord en hoorde naderhand dat mensen op dat moment niet meer lachten om de film zelf, maar omdat ik zo moest gillen. (Precies om die reden ga ik dus ook niet naar thrillers.)
Een aanrader voor:
Groepen vrienden. Eventueel kan je er op een eerste date ook mee achterhalen of je dezelfde humor hebt!
Score:
8/10
Good Boys is momenteel te zien in de bioscoop.
Dumplin’
Een dik (is dat een pedagogisch correct woord?) meisje besluit mee te doen aan de missverkiezing die georganiseerd wordt door haar moeder, die op haar beurt zelf winnares is geweest. Het meisje houdt van Dolly Parton en mist haar overleden tante. (Haha, ja, ik vind samenvattingen maken echt moeilijk. Je kan beter de trailer hieronder kijken.)
Mijn ervaring:
Pffff. Blegh. Over de eerste helft van de film heb ik 3 dagen gedaan. Ik weet niet waarom ik toch elke keer doorkeek, waarschijnlijk moest ik iets uitstellen. Maar ik vond het zo saai dat ik óók het kijken van de film uitstelde, en regelmatig mijn telefoon erbij pakte om te kijken of er op Instagram nog leuke kattenfilmpjes waren.
Ten eerste, misschien moest de actrice een vrouw spelen die zich ongemakkelijk voelde. Maar het leek alsof de actrice zélf zich ongemakkelijk voelde. Dan. De ontwikkeling van de moeder-dochter band. Die vond ik stom want – selecteer de tekst hieronder om ‘em leesbaar te maken i.v.m. spoilers –
Uiteindelijk moest Dumplin’ toch iets presteren voordat haar moeder haar echt zag staan.
Bovendien bleven er heel veel vragen onbeantwoord. Want waar is Dumplin’s vader? En waarom woonde ze bij haar tante?
Nee. Echt een rare film. Er waren eigenlijk maar twee dingen die me blij maakte en dat waren Harold Perrineau die enorm overtuigde – en me zelfs wist te raken – als ‘Rhea Ranged’ en Maddie Baillio als de stralende ‘Millie’, die het verrukkelijke ‘High and Mighty’ zong.
Een aanrader voor:
Dolly Parton-fans? Mensen die alle andere Netflix-films al hebben gezien en niks te doen hebben met hun leven?
Score:
4/10
Dumplin’ is momenteel te zien op Netflix.
Falling Inn Love
Christina – wie kent haar nog uit de Nineties – Millian speelt Gabriela, een vrouw uit San Francisco die via een online wedstrijd een herberg wint in Nieuw Zeeland. Daar ontmoet ze een man. Tja. Meer hoef ik niet te zeggen toch?
Mijn ervaring:
Als je de filmposter ziet weet je eigenlijk al hoe de film afloopt. ‘Saai’, zou je zeggen. Maar ik vond ‘em heerlijk. (In tegenstelling tot Omar Larabi, die zegt: “Het enige indrukwekkende aan Falling Inn Love is het feit dat de film überhaupt gemaakt kon en mocht worden.” )
Ok, ok. Het is misschien ook niet helemaal eerlijk. De schrijvers hanteren een soort ‘Anne-Ermens-Film-Succesformule’, waarbij ze heel veel aardige mensen, een mooie locatie, een dier én een leuke man met een charmant accent combineren. Dus wellicht ben ik niet helemaal objectief.
En ja, het verhaal is ook flinterdun. Ja, sommige personages zijn een beetje over de top. Ja, er zijn films waar ik harder om heb gelachen. En toch ben ik heel blij dat ik deze heb gezien, ik vond ‘em hartverwarmend en gezellig en ik kreeg er gewoon een heel fijn gevoel van!
(Detail: misschien raar, maar ik vond het leuk dat Christina’s oksels niet helemaal glad en bobbelvrijs waren. Naar mijn idee zijn oksels altijd perfect in films en op foto’s en ik vond het fijn om een realistische oksel te zien. #okselpositivity)
Een aanrader voor:
Mensen die ervan genieten wanneer ze de hele film al weten dat het goed gaat aflopen. Het is geen moeilijke film, dus hij is ook geschikt om er door heen te praten terwijl je met je vriendinnen een bak ijs leeg lepelt.
Score:
7/10
Falling Inn Love is momenteel te zien op Netflix.
En dan nog kort
Nog even over andere films die ik keek, maar die wat langer geleden zijn waardoor ik er niet zo uitgebreid over kan vertellen:
- Dolor y Gloria, is denk ik echt zo’n filmhuisfilm. Daarmee bedoel ik dat ik het wel mooi vond en fijn om naar te kijken, maar verder niet zo goed weet wat ik er mee moet.
- The Lion King zag ik zelfs in 4D (vertel ik binnenkort over). Ongelooflijk dat mensen dit kunnen maken, ik was enorm onder de indruk. Wel strafpunten voor Beyoncé, want ze haalde me echt uit de film door te zingen als Beyoncé, in plaats van Nala van een stem te voorzien. Seth Rogen als Pumbaa kreeg juist extra bonuspunten, hij voorzag Pumbaa van de perfecte stem.
- Mijn overige aanraders van films die ik in de tussentijd heb gekeken? Dat zijn absoluut ‘Mary Poppins Returns‘, ‘Long Shot‘, ‘Alladin‘ en ‘Toy Story 4’ (prachtige soundtrack ook).
Zo, dat was ‘em. Mocht je naar aanleiding van mijn blog iets juist wel of niet gaan kijken, laat het me weten, dat vind ik hartstikke leuk!
Liefs,
Anne
Leuke blog Anne! Ik was inderdaad ook aan het twijfelen of ik good boys wilde zien, maar nu ga ik het toch maar proberen. En ik ben het helemaal met je eens over Beyoncé! Dat extra nummer hadden ze van mij ook eruit mogen laten (evt. voor de aftiteling had t misschien nog gekund, maar het voelde totaal misplaatst in de film).
Haha, #okselpositivity, love it! Ik ben het helemaal met je eens over Beyonce in The Lion King. Verder vond ik ‘m wel heel tof, al zag ik ‘m in twee dimensies minder.
Haha, mocht je de kans hebben zou ik het zeker ook eens in 4D proberen!
Christina Millian was populair in de zero’s 😉
Ohja! Zal het nog aanpassen! Thanks!