Het Complimentenboekje ©

Als ik een compliment krijg dan gebeurt er meestal het volgende:

1. Ik word rood
2. Ik weet even niet wat ik moet zeggen en stamel een beetje “Oh”, “Jeetje” en “Goh”
3. Dan voeg ik eraan toe: “Dat ga ik in mijn complimenten-boekje zetten”
4. De compliment-gever lacht ongemakkelijk en ik zie hem/haar denken “What the fuck?!” of “Ze houdt me voor de gek”.

Het complimenten-boekje dus. Een boekje waarin je complimenten schrijft die je ontvangt. Heel simpel. Heel mindfullness. En ik heb er echt een. Eerst in fysieke vorm, maar inmiddels digitaal gemaakt. Ik heb er net weer in zitten lezen, want ik wil kijken of ik misschien (in overleg met de gevers) wat opmerkingen over mijn zanglessen online zou kunnen zetten, zodat geïnteresseerden een idee hebben wat ze wachten staat als ze zangles bij me nemen.

Maar jongens, wat een feestje om dat te lezen, ik raad het echt iedereen aan. Sterker nog, ik zou er eigenlijk patent op moeten aanvragen zodat ik het kan doorverkopen aan psychologen en dergelijke. Het complimentenboekje ©. Nee, ik laat geen foto’s zien, want dat is toch een beetje dagboek-achtig, maar denk aan complimenten als:

• “Oeh wat een lekker taille”, gegeven door een dansjuf
• “We hebben genoten”, gegeven door een beveiliger die bij de auditie-kamer (is daar een mooier woord voor?) bij de voorrondes van ‘The Voice’ stond
• Dat oud-docenten hun leerlingen naar me doorsturen
• “Ik vind het echt bijzonder lief dat je altijd zo betrokken bent bij dingen die gebeurd zijn en dat je dan ons goede raad geeft”, door een middelbare school leerling

Ik zit nu al met een enorm rood hoofd, want eigenlijk vind ik het raar om dit te delen, dus hier laat ik het bij qua voorbeelden. Je kan je waarschijnlijk wel voorstellen hoe ontzettend het fijn het is om dit soort dingen te lezen. Vergelijkbaar met het eten van een heel groot stuk mokka-schuim-gebak. Moet je voorstellen hoe het zou zijn om je complimentenboekje te lezen terwijl je een stuk mokka-schuim-gebak eet…op Curacao…met een Salsaband op de achtergrond… (Ik dwaal echt altijd af. Daarom was mijn eerste blog ook zo misselijkmakend langdradig.)

Waar wil ik naar toe met dit verhaal? Nou, probeer het ook eens! Ook als je een man bent, ook als je boven de 15 bent. Want weet je, het is vast het belangrijkst is dat je in jezelf gelooft en jezelf waardeert,  maar het is heel erg fijn als je omgeving dat ook doet. Dat je daarvan geniet wil niet zeggen dat je er afhankelijk van bent.

Liefs,

Anne