Ergens in Spanje zit op dit moment een man, bovenop een berg, met een Sombrero op, heel hard te grijnzen. Terwijl hij op zijn tapas kauwt, kijkt hij glunderend naar zijn bankrekening, waar Spotify net ‘mucho dinero’ (of op z’n Brabants ‘heul veul geld’) heeft overgemaakt omdat zijn muziek zo goed gestreamt is. Hij heft zijn Sangria naar zijn collega’s en roept vrolijk ‘Salud!’
Die man is een van de Gipsy Kings.
Nou ken ik de Gipsy Kings niet persoonlijk; ik weet ook niet hoeveel ‘het er zijn’ en of ze echt sombrero’s dragen. Maar dit is in ieder geval hoe ik het voor me zie.
Als de Gipsy Kings kunnen zien wat voor mensen op wat voor soort plaatsen hun muziek streamen, zouden ze denken dat hier in Breda, hun allergrootste fan zit. Iemand die vrijwel dagelijks naar ze luistert en dankbaar hun grootste hits door de speakers laat schallen.
Ik. Want volgens Spotify heb ik van alle muziek die ik beluisterde afgelopen jaar, het meest naar onze Spaanse amigos geluisterd. (Dat zag ik in mijn Spotify Wrapped, die analyse die Spotify maakt en iedereen ook deelt op social media en die ik over het algemeen totaal oninteressant vind om te lezen.)
Het ding is.
Niets is wat het lijkt
Soms denk je iemand te kennen en is het allemaal een illusie. Dat is het in dit geval ook. Ik moet Tonino en Nicolas (ik heb even ge-googled op hun namen) teleurstellen, want ik ben niet hun grootste fan.
De Gipsy Kings horen gewoon bij mijn WC-ritueel.
Dat zit zo. Het appartement waar ik woon, is vrij klein. Nouja, afhankelijk van waar je het mee vergelijkt natuurlijk, want er zijn mensen die een moord zouden doen voor deze 52m2. Een keuken (helaas wel zonder vaatwasser), een douche (helaas wel met zo’n plakkerig douchegordijn), alles zit erop en eraan. En de WC zit in de badkamer die aan de slaapkamer vast zit.
Dat betekent dat, als je in de slaapkamer bent, je elke scheet hoort die er in de badkamer wordt gelaten. Letterlijk.
Toen het moment kwam dat ik met mijn vriend ging daten, was die achitecturische uitdaging op zijn zachtst gezegd ‘onplezierig’. Want, zo leerde ik al vroeg in mijn leven, ‘meisjes poepen niet’. Deze boodschap (hehe, ‘boodschap’) heb ik zo ontzettend goed onthouden, dat er eerder in mijn datingverleden momenten zijn geweest waarbij ik in de ochtend snel de deur uit ging om ‘even een broodje te halen bij een tankstation’. Zodat ik daar rustig in het geheim ‘mijn ding kon doen op het toilet’ zonder dat mijn lover dat met welk zintuig dan ook zou kunnen waarnemen.
Toen…
Toen we tijdens de eerste lockdown dringend verzocht werden om zo min mogelijk te reizen, moest mijn vriend kiezen: óf in Amsterdam blijven bij zijn huisgenoten, óf bij mij in Breda. Hij kwam bij mij. En ik wist: nu kunnen we er niet meer omheen. Hij zal gaan ervaren dat er ook in mijn lichaam biologische processen plaatsvinden. Shitzooi.
Naast de sprays in de badkamer om het zintuigelijke leed te beperken, realiseerde me ineens nóg een mogelijkheid: de Slimme Speaker in de slaapkamer! Ik vroeg mijn vriend wat voor muziek hij leuk vond en hij antwoordde ‘de Gipsy Kings’.
‘Hey Google, speel de Gipsy Kings’, vroeg ik. En terwijl ‘Bamboleo’ uit de speaker schalde, verdween ik naar de badkamer om te doen wat er nou eenmaal soms moet gebeuren. Mijn vriend heeft niks gehoord van alles wat er in de volgende paar minuten in het kleinste kamertje heeft plaatsgevonden.
Een traditie was geboren en dus galmt het Spaanse gezang nog regelmatig door het appartement. Meerdere keren per week, al zo’n 3 jaar lang. Je zou kunnen zeggen dat de Gipsy Kings dankzij mij stinkend rijk zijn geworden.
Nog even serieus
Nou is dit een luchtige anekdote, maar het kan geen kwaad om af en toe stil te staan bij ‘de waarheden’ die jij denkt te hebben. Controleer af en toe eens of je aannames kloppen! Zijn die boze mails van je baas echt boos, of interpreteer je dat zo omdat jij altijd emoji’s gebruikt en je baas niet? Dragen moslima’s echt hoofddoeken omdat ze onderdrukt zijn of dragen ze die juist (zo leerde ik) om vol trots te laten zien waar ze in geloven? Is je vriend een lompe zak die je nooit cadeau’s geeft, of spreekt hij gewoon een andere liefdestaal?
Zo dacht ikzelf laatst een verband te zien tussen de onverwachts verbroken relatie van een van mijn zangleerlingen en het feit dat haar stem de afgelopen weken hoorbaar ‘slechter’ was gaan klinken. Ik checkte bij haar; kan het zijn dat je veel hebt gehuild of je juist fysiek hebt verzet tegen het verdriet? En ik had het helemaal mis met die aanname. Of nouja, bijna helemaal mis: er was wel degelijk een verband tussen de stem en verbroken relatie: sinds ze single was, ging ze weer veel meer op stap, waar ze af en toe weer eens een sigaretten rookte én ze was verhuisd naar een plek met allemaal rokende huisgenoten. Omdat ik het complete plaatje begreep, kon ik haar veel beter helpen.
Niets is wat het lijkt. Doe er wat leuks mee.
Ohja
Je hebt me trouwens even moeten missen: ik had hele toffe maar ook pittige weken en daardoor wat ‘instort-momenten’. Dat heeft wél mooi twee voordelen voor jou:
- Terwijl ik opkrabbelde uit zo’n instort-moment, schreef ik een blog over mijn stappenplan om weer mijn sprankelende zelf te worden. Handig voor jou om te lezen als je ook een keertje instort!
- Ik ben er nog niet aan toegekomen om, zoals ik eerder al aankondigde, de prijzen op mijn website te verhogen. Daar kan jij mooi je voordeel mee doen, want het betekent dat jij de kaartjes voor zangavonden en workshops (zoals ‘Ukelele & Zang met kinderliedjes’) nog voor de oude prijs kan kopen én dat ook de actie voor de individuele zangles met gratis online training cadeau nog niet offline is gehaald. Enne, je kan alles wat ik aanbied ook cadeau geven, leuk als last-minute Sinterklaascadeau vandaag, of voor Kerst!
Houdoe en veel liefs,
Anne
