Terugblik 10 Jaar een Eigen Bedrijf | Deel 1

Wat een werk. Het voorbereiden van deze blog. Het uitzoeken van de foto’s. Teruglezen in CV’s. Grijnzend naar foto’s kijken van geweldige momenten. Ongemakkelijke gevoelens van het zien van dingen die toch niet helemaal uitpakten zoals ik had gehoopt. Ik ga gauw beginnen. Hier is mijn terugblik op 10 jaar mijn eigen bedrijf!

2009

We beginnen bij het begin. 2009. Ik zat in het 3e jaar van het conservatorium, maar was al begonnen als zangdocent bij Popcentrum de Jacobiberg in Arnhem. Dat deed me enorm goed (daarom staat het hier ook tussen). In November schreef ik me in bij de KvK, want dat was adminstratief gezien handiger. Bovendien vond ik het ook heel tof klinken. “Ik ben Anne, 21 en heb een eigen bedrijf!

Naast zanglessen werd er voornamelijk gestudeerd (en soms gespijbeld. Best wel wat gespijbeld eigenlijk, ik was verre van de voorbeeldige student.). In het najaar werd er gewerkt aan de productie ‘Slauerhoff’ en daar genoot ik intens van. Zo intens dat ik de regisseur een paar maanden geleden nog heb gemaild om hem dat te vertellen. Het was alsof hij écht in mijn kwaliteiten geloofde en dat motiveerde enorm.

2010

Ik studeerde af en was blij dat het nu ‘klaar’ was. De opleiding was anders geweest dan ik had verwacht. (Ik hoopte op een soort feestelijke toestanden waarbij iedereen elke pauze gezellig om de vleugel ging zingen en iedereen mega-veel van elkaar hield enzo. Ja. Mijn verwachtingen zijn soms onrealistisch.)

Na de zomer – waarin ik als docent op Musicalkamp werkte – stroomde ik in op de ‘MAF’ MusicAllFactory, een deeltijdopleiding musical in Tilburg. Hier voelde ik me enorm op m’n plek en gloeiden mijn wangen van trots toen een acteerdocent me aansprak met ‘Hermelien’, om me duidelijk te maken dat ik me af en toe als een fanatieke betweter gedroeg. Voor mij hét bewijs dat ik geen luie, chaotische en ongeorganiseerde student meer was.

Naast de ‘MAF’, gaf ik les, startte ik een duo met een gitarist en begon in een big band te zingen. (Dat klinkt heel vet, maar het was geen goede match op dat moment helaas. Ik stond er een beetje verloren bij.)

2011

De zangdocent waar ik zelf les had werd zwanger en vroeg mij om in te vallen bij de musicalgroep waar ze werkte. Wat een eer vond ik dat, dat ze mij vroeg! De groep speelde ‘Peter Pan’ en het was een ontzettend schattige productie, waarin de kinderen ook daadwerkelijk de lucht in gingen.

Overigens wil ik je deze anekdote niet onthouden. Ik kan het me oprecht niet herinneren. Ik kan me helaas wel voorstellen dat het waar is.

Tegen de zomer waren daarnaast de voorstellingen van de MAF, waarin ik meespeelde in een bewerking van ‘Sister Act’. Goddelijke samenzang en een heerlijk glitterig pakje. (En mocht je denken: ‘je staat niet op de foto’… Jazeker wel. Ik had alleen mijn haar laten knippen in een ‘kort pittig kapsel’!)

(Ik deed trouwens ook auditie voor The Voice in 2011. Dat was interessant. Maar ik tekende een contract dus mag daar niks over zeggen. Jammer he?!)

En, 2011 was ook het jaar waarin ik niet mocht auditeren voor een gospelgroep (mijn uiterlijk was niet gospel-achtig genoeg), en ik zelf maar besloot een groepje op te richten om meerstemmig mee te zingen.

2012

En dat groepje, dat werd uiteindelijk Charmony! Het gospel lieten we vlot voor wat het was en we doken in het ‘retro repertoire’ van o.a. de ‘Andrews Sisters’.

Naast het lesgeven – ik gaf nog steeds zangles bij de Jacobiberg – en het ontwikkelen van Charmony was ik veel bezig met de MAF. In 2012 studeerde ik af, met een solo-voorstelling (waar ik wonderbaarlijk veel plezier in had) en de rol van ‘Mrs. Danvers’ in een bewerking van ‘Rebecca’.

Zegt dat je niks? Het zei mij ook niks. Bij de bekendmaking joelde de hele opleiding en ik keek zoals deze emoji 😳. Pas toen iemand fluisterde: “Jouw rol werd oorspronkelijk door Pia Douwes gespeeld..”, realiseerde ik me dat het misschien wel een supervet zou kunnen zijn. En dat was het ook.

Ohja. Over supervet gesproken. Vet. Sporten. Sportschool. Ik nam een bizarre wending op mijn carrière en liet me in het voorjaar opleiden tot… Zumba en Sh’bam-instructrice! Jep. Yours truly heeft een verleden in de sportschool…

2013

Maar…dat sportschool-avontuur duurde niet zo lang. Nadat ik me afvroeg wie die sportieve vrouw met dat stoere kapsel was, die ik in de spiegel zag staan om 09.30 terwijl er allemaal vrouwen elke beweging nadeden die zij voordeed, dacht ik: ‘Nee. Dit is geen goed idee. Dit ben ik niet.’

En dat was maar goed ook, want in 2013 nam ik een hoop ander werk aan. Als docent bij de ‘Nederlandse Jeugd Musical School’, bij musicalschool ‘Fanwork’ én bij de Vooropleiding Musical van het Valuascollege.

Dat was nog niet alles. Omdat ik naast Charmony ook nog wat meer andere muziek wilde maken, begon ik als zangeres bij de band ‘Denim’.

2014

Het jaar 2014 was wederom goed gevuld met al die verschillende lessen, Charmony en Denim. Toch kwam er nog een band bij: ‘Classix’. Een band met dance-muziek, ‘want dat zou nog wel eens heel groot kunnen worden bij het publiek en dan kunnen we lekker veel spelen’.

Tof idee. Maar – kwam ik snel achter – niks voor mij. Ik word chagrijnig als ik de hele tijd die dreunende beats en irritante computergeluiden om me heen heb. Dus toen was het eigenlijk ook weer snel voorbij.

Ook bijzonder, in 2014 ging ik in mijn eentje naar Londen en volgde daar auditie-training en zanglessen. (Ik dacht toen nog dat ik eigenlijk in grote musicals wilde spelen.)

Of het door die training kwam weet ik niet, maar mijn auditie dat jaar bij ‘Soldaat van Oranje’, ging beter dan alle voorgaande audities. Ik kwam door de eerste ronde, maar verpestte de tweede toen ik zag dat Nico de Vries (de vader van ‘Otje’, wie kent haar nog?) in de commissie zat en ik me niet meer kon concentreren. Jammer maar helaas.

1021 woorden?!

Wat een lang verhaal! Lieve mensen, ik denk dat we even pauze nodig hebben. Binnenkort komt deel 2 van de terugblik op ’10 jaar Anne Ermens Muziektheater’ online!

Maar wacht.

Om af te sluiten nog even over Soldaat van Oranje:

(Zonder gein, SvO is wel echt een enorme ervaring en ik wil er sowieso nog een keer heen. Voordat-ie stopt. Maar serieus. )

Liefs,

Anne