2020, Week 4, Schokkende Winst, overal Drugs en Het Grootste Probleem

Maandag 20 Januari

Sinds ik heb besloten dat ik het niemand verplicht ben om op maandag om 09.00 te beginnen*, ziet het begin van mijn week er een stuk leuker uit. En dus start ik rustig met een ontbijtje op de bank in gezelschap van O. (mijn vriend) en een aflevering Prison Break, waarna ik om 13.00 in mijn werkruimte begin. Dat doe ik wederom met een vergadering met mezelf en die is leuk: ‘we’ komen tot de conclusie dat er in de voorgaande week weer 2 leerlingen bij zijn gekomen en een andere leerling weer een nieuw pakket heeft afgesloten!

*Ik vond eerder dat ik – net als mensen met een ‘normale’ baan – ook om 09.00 moest beginnen om te bewijzen dat ik ook gewoon hard werk. Maar ik heb besloten dat ik helemaal niet op die manier wil leven.

De rest van de dag geef ik vooral veel zangles en dat is leuk, want ik heb heel veel ‘soorten’ leerlingen. In de avond hoor ik mezelf tegen de ene leerling zeggen: “Zing het maar met een opgeheven larynx en een gekantelde epiglottis’ en tegen de andere: “Zorg maar dat het klinkt als een gedempt pistoolschot”. Jep. Leraar, elke dag anders.

Na de les voel ik dat ik zin heb om te sporten. Totaal in shock, wacht ik 10 minuten tot het overgaat en besluit daarna deze ‘Anne 2.0’ te omarmen en te gaan sporten. Ik loop pas om sluitingstijd (23.00) de sportschool uit en dat voelt cool. (Ok, ik kwam ook pas binnen om 22.00, maar toch.)

Op Maandag deel ik ook het weekoverzicht van week 3.

Dinsdag 21 Januari

Op dinsdag voel ik óók nog eens de drang mijn administratie te doen. Dat is mooi, want administratie doen hoort gewoon bij het leven en bovendien moet ik mijn administratie nog bijwerken vanaf… Nou… Uhm… Zo ongeveer heel 2019.

Ik geef toe aan de drang en doe een schokkende ontdekking.

Mijn winst over 2019 is €837,30.

Mijn winst over 2019 is achthonderdzevenendertig euro en dertig cent.

Ja. Ik moet ook een paar keer met mijn ogen knipperen.

Gelukkig weet ik snel te relativeren:

• Dat bedrag is de winst (dus de omzet – alles wat ik heb verdiend als ZZP’er – min de kosten – alles wat ik heb uitgegeven als ZZP’er, waaronder dus ook het loon voor mijzelf als mens – ) dus het kan erger.
• Het was ook een uitdagend jaar gezien de verhuizing, knap eigenlijk dat ik geen schulden heb.
• Misschien kan ik volgend jaar wel zeggen dat ik mijn winst van 2019 in 2020 heb vertienvoudigd. Want met zo’n laag bedrag zou dat toch mogelijk moeten zijn.

In de avond krijg ik een bijzondere nieuwe leerling. Nou zijn al mijn leerlingen bijzonder, maar deze heeft nog iets extra’s bijzonders waar ik geen ervaring mee heb: het Syndroom van Down. (Ik moet altijd even zoeken hoeveel details ik kan geven, maar ik denk dat het erbij hou dat het een leuke uitdaging was en ik uitkijk naar de volgende les met haar!)

Na wat bittergarnituur met gitarist Demi (in het kader van ’teambuilding’) en goede gesprekken over ‘of je wel of niet zou willen daten met iemand die stripper is’, kruip ik voldaan mijn bed in.

Woensdag 22 Januari

Terwijl ik me s’ochtends weer in de administratie stort, laat ik me afleiden door dit krantenartikel over een vrouw wiens moeder zwanger werd van de man van diezelfde vrouw. (Ik ben niet goed in dit soort zinnen.) Daarna maak ik mijn huis ‘kind-vriendelijk’ want, ik ga een paar uur oppassen op mijn nichtje van 1. Voor het eerst.

De batterijen haal ik dus van tafel (kan ze in stikken), mijn thee giet ik in een thermoskan met dop (anders kan ze zich verbranden) en ik probeer alle rondslingerende drugs te verwijderen.

DRUGS?!

Ja. Mijn huis ligt vol met drugs. O. begeeft zich ook in de acteurswereld en we maken er een sport van elkaar te verassen met een aantal pakketjes cocaïne die per ongeluk na een voorstelling bij mij thuis zijn beland. (Deze zijn nep uiteraard, maar alsnog vind ik ze er niet perse kindvriendelijk uitzien en dus wil ik ze niet in een schaal op mijn salontafel hebben staan.)

Hoewel mijn nichtje zich – terwijl ik met mijn ogen knipper – ineens laat omvallen, haar hoofd stoot en moet huilen, lijkt het allemaal voorspoedig te verlopen. Nadat ik ‘Ik zag twee beren broodjes smeren’ zing, terwijl ik me op de ukelele begeleid, besluit ik haar voor te lezen.

Bingo. Niet veel later ontvangt mijn familie een schattig gifje, van mijn nichtje met haar eerste ponypack in haar kleine vingertjes geklemd.

Na het lesgeven s’avonds komt vriendin L. langs. Ik krijg 2 boeken van haar cadeau, we eten muffins en bugels met kaas en kletsen zoveel dat we vergeten de film te kijken die de eigenlijke aanleiding was van onze afspraak. Prima avond dus!

Donderdag 23 Januari

Een dag vol hoogtepunten.

1. Eindelijk, eindelijk, EINDELIJK klap ik de map dicht die ‘Administratie 2019’ heet. Ik ben echt enorm blij dat het achter de rug is en geef mezelf als beloning voor mijn goede gedrag een kaartje cadeau voor de show van Omdenken.
2. Daarnaast betaal ik voor het eerst mijn boodschappen met mijn horloge. Zo vet!
3. Als ik s’avonds met mijn vriend serie kijk en bugles met kaas (ja, alweer) eet, zeg ik tegen hem:

“Weet je wat jammer is? Dat ik maar twee handen heb. Want als ik er drie zou hebben, zou ik met eentje de kaas in de bugle kunnen stoppen, met de andere mijn bugle in mijn mond, en met de derde jouw hand vasthouden.”

En kom ik op dat moment tot de conclusie dat het ontbreken van mijn derde hand, momenteel mijn grootste probleem is.

Vrijdag 24 Januari

In de ochtend wordt er geluierd want ik weet wat me te wachten staat. Ik ga weer twee dagen doorbrengen in de gevangenis. Te gek en daarnaast ook intens en fysiek slopend. (Veel staan, veel sjouwen, veel concentreren, lange dagen.)

Ik kan/mag/wil er verder niet te veel over vertellen. Kom maar een keer meedoen!

Zaterdag 25 Januari

Hetzelfde als vrijdag, behalve dat er niet wordt geluierd (we starten al om 09.00), er ineens een oud-student van me meedoet aan de game (zo leuk!), ik doodsangsten uitsla wanneer ik in mijn eentje het terrein over moet om mijn fiets te halen* en we de avond afsluiten met een kleine afterparty.

*Het is niet dat er iets gebeurt. Ik vind het gewoon eng om in mijn eentje rond te dwalen op een gevangenisterrein. Ik zeg dan tegen mezelf: “Nee An, niet gaan na denken over hoeveel mensen hier zijn vermoord en ook niet op wat voor manier!” En natuurlijk doe ik dan niets anders dan daarover nadenken.

Zondag 26 Januari

En zondag breng ik lekker in mijn eentje door, met geen enkele afspraak op de planning. Alles in mijn tempo, geen overleg, geen rekening houden, geen feedback, heerlijk. En dus kan ik even bijkomen, sporten, uitgebreid douchen, beetje bloggen en eindelijk naar Frozen 2 in de bioscoop. (Ik geef ‘em een 7, ben niet mega-enthousiast.)

Overigens kom ik ook tot de pijnlijke ontdekking dat mijn weegschaal niet meer goed stond ingesteld afgelopen maanden en de 18% vet die de weegschaal aangaf, niet het juiste percentage was.

Het werkelijke percentage lag… Vrij hoog. Blijkbaar aan de ongezond hoge kant. En daarmee is ‘het ontbreken van een derde hand’ niet meer mijn grootste probleem. Geen bugles met kaas meer voor mij vanavond, ik ga zometeen mijn eerste suikervrije bananenbrood bakken.

Wish me luck!

Liefs,

Anne