Persoonlijke verhalen en columns

7 dagen zonder auto

Sommige productlinks zijn ‘affiliate links’ omdat ik partner ben van bijvoorbeeld Amazon en Bol. Het scheelt jou zoeken, je betaalt niks extra en ik krijg een beetje commissie. De opbrengst gaat o.a. naar mijn kerstpakket en een donatie aan Plan International.

(Ik lees dit nu, jaren later, en vraag me af wat de functie was van deze blog. Maar blijkbaar moest ik het kwijt. Net als het verhaal van de Middelbare Scholier die me over de zeik maakte. Sowieso ben ik niet perse trots op mijn oude blogs, er zitten echt slechte tussen, zoals die onhandig verwoordde over #Tegendebakker.)

Ik heb mijn eerste auto verkocht. Mijn vertrouwde Seat Cordoba, die 3 jaar lang avonturen met me heeft beleefd. Waarin ik zo vaak heb gedacht “Wow, ik rij in een eigen auto, hij is heel erg groot en ik ben echt volwassen!”

Maar. Hij had geen airco. En met 2 dagen per week reizen naar Venlo vond ik dat niet te doen. Als het boven de 20 graden was werd het bloedheet, en zat ik slap, gesmolten en dus niet geconcentreerd in de auto.

En dus.

Verkocht. En omdat mij van jongs af aan verteld is “Geef geen geld uit wat je nog niet hebt”, zat ik zonder auto. 7 dagen. Een leerzame week.

Ik besefte weer dat het openbaar vervoer niet op mij wacht. Als ik toch nog even wil checken of ik thuis het gas heb uitgedaan, mis ik de bus, mijn daarop aansluitende trein en ben ik meteen een half uur later op plaats van bestemming. En dat terwijl het met het ov al 2x zo lang duurt. Ook hebben sommige mensen geen besef van persoonlijke ruimte. Bovendien moet ik op een of andere manier áltijd geld uitgeven op het station; kopje thee, tijdschrift, zakje chips, American Cookie bij de Appie…

Hoewel het prettig is om niet op de weg te hoeven letten vond ik het dus niet bepaald een feestje.

Dan de fiets. Dat was leuk! Wel een beetje afhankelijk van het weer natuurlijk maar wat is het fijn om dingen écht te zien, in plaats van dat het leven -zoals in de auto- letterlijk aan je voorbij flitst. Je kan de lente ruiken, de wind voelen, trots zijn op je sportieve zelf, dichtbij locatie ‘parkeren’ en soms is het net zo snel op de fiets als met de auto! Naar mijn werk in Venlo is het echter wel 4 uur en 4 minuten fietsen. Geen goed idee.

(En daarnaast ben ik soms ook gewoon liever lui dan moet, en doe ik liever in een keer grote boodschappen met mijn auto, dan dat ik 5x heen en weer moet fietsen.)

Ook leuk, ik heb ik een Mercedes mogen lenen (de handrem zit op een onlogische plek maar hij gleed geruisloos over de snelweg), en leerlingen hebben mij heel lief een lift naar het station gegeven. Heel erg fijn maar toch ook wel vervelend om zo afhankelijk te zijn. Het kiezen van de nieuwe auto was daarnaast ook echt een soort emotioneel avontuur, aangezien ik er totaal geen verstand van had, en de mensen om mij heen met allerlei goedbedoelde, maar elkaar tegensprekende adviezen kwamen.

Maar… Na een week zonder heb ik een nieuwe! Een Alfa Romeo 147. Dat roept blijkbaar wat reacties op (“Oh, die kon je vroeger winnen op TV!”) , maar voor mij is het gewoon een auto. Met airco. En daar gaat het om.

Liefs,

Anne

#Getagd met: Auto's, Fiets, Openbaar vervoer, Trein

Mijn blogs lees je gratis.

Alsjeblieft, heel graag gedaan en ik hoop dat je er iets aan had! Het hoeft echt niet, maar wil je tóch graag iets terug geven om je enthousiasme te uiten, me te bedanken of me te helpen, dan kan je een van de volgende dingen doen:

1. Wijs mensen op mijn gewone werk! Vertel bijvoorbeeld je buurman dat ik voice-overs inspreek, je teamleider dat ik zang en muziek-workshops geef en je vriendin over de online training over spreken in het openbaar.

2. Deel deze – of een andere – blog als je denkt dat je omgeving er wat aan heeft. Dat kan makkelijk, bijvoorbeeld via een appje of mailtje bijvoorbeeld, of openbaar via social media.

3. Gooi een kleine bijdrage in de fooienpot. Elke euro is er eentje en je regelt het snel en veilig met de ‘Tikkie’-link hieronder! De opbrengst gaat o.a. naar mijn kerstpakket en een donatie aan Plan International.

Anne van de Blog van Anne

Anne Ermens heeft een eigen bedrijf en hielp – tot nu toe – 2689 mensen (beter) ‘van zich te laten horen’ d.m.v. zangles, sprekerscoaching en muziekworkshops. Ze is daarnaast ook zelf te horen als voice-over en zingende zeemeermin. In haar vrije tijd schrijft ze graag over haar bruisende bestaan (met af en toe een mental breakdown), ontdekkingen om slimmer te werken of leuker te leven en andere random dingen die ze kwijt wil. Lezers zijn enthousiast: vanwege Anne’s zelfspot, openheid en ‘de kracht om diepgaande dingen luchtig te maken’.