2020, Week 40: Springrolls, Therapie en een Mijlpaal

Maandag 28 september

Praise the Lord! Hallelujah! Wat is het heerlijk wakker worden, wetende dat er een gloednieuwe laptop klaar staat om betypt en bescrollt te worden. Als ik dan óók nog een het verlossende telefoontje krijg van mijn vriend O. die een negatieve – en dus positieve – uitslag van zijn corona-test heeft gehad, is het feest helemaal compleet.

Wanneer hij een paar uur later weer in Breda is – afgelopen week zat hij in Amsterdam, gelukkig maar, anders had ik in quarantaine gemoeten – staat de aanmaaklimonade al klaar, de knusse jazzmuziek aan en heb ik het hele huis vol kaarsen gezet.

‘Zullen we gewoon lekker niet naar de corona-persconferentie kijken, maar tegen elkaar aan kruipen?’. Hij vindt het een goed idee. De rest van de avond geniet ik met volle teugen van mijn kleine gezinnetje.

En ja, ik bedoel inderdaad dat ik O., mezelf en Kroepoek ervaar als een klein gezinnetje.

Dinsdag 29 september

Voordat ik ga werken neem ik altijd uitgebreid afscheid van Kroepoek, O. legde dit intieme moment vast:

De rest van de dag geef ik les, doe ik wat klusjes en heb ik een supersnelle dinerdate met een vriendin.

Woensdag 1 Oktober

Ik heb mijn intakegesprek bij een therapeut. (Als je vergeten bent waarom: ik heb een angst voor kleine beestjes en ik wil daar van af, vandaar dat ik hulp heb gezocht.)

Mocht je nu beelden voor je zien waarin ik huilend met een bak tissues op de sofa lig, dan moet ik je teleurstellen. Zo’n gesprek stelt niet veel voor, gewoon kennismaken, de eerder ingevulde tests bespreken en babbelen over het probleem en het plan van aanpak. Prima dus!

In de middag heb ik een speciaal moment:

Oké. Ik weet dat de foto hierboven weinig inspirerend is, maar het gaat om wat ik aan het doen ben: ik ben een pop-up op m’n website aan het instellen, zodat ik mensen kan ‘waarschuwen’ voor het feit dat ik nog maar beperkt nieuwe leerlingen aanneem!

Ja! Ondanks corona, ondanks het feit dat ik om precies te zijn 0 mensen kende toen ik in 2019 in Breda kwam wonen, zit ik bijna vol! Wat een mijlpaal!

De nacht van woensdag op donderdag

‘Als wat dier zou jij willen reincarneren?’

Het is 00.30 en het blijft even stil aan de andere kant van het bed.

‘Denk jij ook wel eens dat ik misschien nooit meer stop met praten?’

O. zucht.

Ik realiseer me ineens dat dit de eerste keer is dat ik het idee heb dat hij moe van me wordt. Even ben ik beledigd, dan realiseer ik me dat het een wonder is dat hij al een jaar lang níet moe van me wordt. Ik word minstens een keer per week doodmoe van mezelf. Wat een man!

Peinzend over hoe vermoeiend ik ben, hoe vermoeiend andere mensen zijn en of ik misschien een beetje vreemd ben, denk ik ineens aan dit gedichtje:

Tevreden val ik in slaap.

Donderdag 1 oktober

Donderdag ben ik niet zo tevreden. Ik zit bij de kapper en voel me mega-ongemakkelijk. Misschien ben ik een snob omdat ik een eigen bedrijf heb, maar ik heb zó ontzettend veel aan te merken. Op de communicatie, op de sfeer, de klantvriendelijkheid…

Eerlijk, ik denk dat ik binnenkort een blog schrijf over ‘Dingen die je leert van een klant die zich irriteert’, ‘5x fouten die je als ondernemer niet wil maken’, ‘Een eigen bedrijf, zo moet het dus niet!’, zoiets. Niet alleen door de kapster hoor, er zijn meerdere bedrijven/ondernemers waar ik dingen op aan te merken heb.

De rest van de dag breng ik door met mijn administratie.

– Daar valt verder niks interessant over te melden, dus ik doe ook maar geen poging. –

Vrijdag 2 oktober

Een paar jaar terug kreeg ik voor het eerst een aanvraag voor een samenwerking met mijn blog. Of ik een wereldkaart wilde, voor aan de muur. Als ik erover zou schrijven, zou het bedrijf ‘m gratis opsturen.

Ik hoef helemaal geen wereldkaart. Jullie zitten denk ik ook niet te wachten op een blog over een wereldkaart. Ik ben niet zo’n reiziger, ben helemaal niet goed in topografie, dus het zou een belachelijke samenwerking zijn.

Dat heb ik dus niet gedaan.

Maar aangezien zowel mijn laptop, iPad als iPhone afgelopen tijd het loodje hebben gelegd, was ik wél te porren voor een samenwerking met hoesjesdirect.nl. En dus krijg ik een pakketje op vrijdag:

Oké, het doet een beetje pijn om mijn gloednieuwe roségouden telefoon in een hoesje te verbergen, maar als ik denk aan de pijn van een kapotte telefoon, is het me dat helemaal waard. En dit hoesje is lekker praktisch: met de magneet kan je ‘m handig ‘vastmagneten’ aan je auto, je kan dat ‘ding’ kan je uitklappen, zodat je een statief hebt én je kan er je vinger doorheen halen zodat je dit probleem voorkomt:

(Deze is trouwens voor mijn iPhone 11 Pro, maar mocht je op die nieuwe zitten te azen, dan kan je er ook terecht voor een iPhone 12 Pro hoesje)

De rest van de dag hou ik me bezig met lesgeven en ben ik vooral apetrots op ‘mijn mannen’. Ik ben eigenlijk heel vaak trots op leerlingen (daar schreef ik eerder al over), maar nu toch gewoon nog een beetje extra. Ik heb nu namelijk een aantal mannen die zo lekker vooruit gaan terwijl ze in hun allereerste les echt géén idee hadden en bijvoorbeeld moeite hadden het verschil te horen tussen een hoge en een lage noot.

Zaterdag 3 oktober

Vriendin K. komt. Dat is enorm leuk, want zij is leuk, we gaan naar het kattencafé én ze heeft een goede invloed op me: we gaan koken.

Je ziet me hier ploeteren op ‘Springrolls’. Een soort condooms van rijst, gevuld met eten. Omdat ik weet dat ik er vragen over ga krijgen, hier het recept:

Springrolls a la Karin

Je hebt nodig: hoisinsaus, pinda’s, vellen rijstpapier (zien eruit als doorzichtige onderzetters), groenten naar keuze (wij hadden komkommer en wortel), glasnoodels (een soort vermicelli is dat), kruiden naar keuze (wij hadden munt en koriander) en eventueel vlees of vis (wij hadden gerookte kip, maar gamba’s schijnen er ook lekker in te zijn).

• Snij alle groenten, kruiden (en vlees/vis) in kleine blokjes.
• Doe de saus in bakjes en stop er wat pinda’s in.
• Kook water en gooi de glasnoodles daar in voor 3 minuten.
• Spoel de glasnoodles af met koud water, zodat ze minder plakkerig zijn.
• Doe heel warm water in een schaal of diep bord.
• Leg er een vel rijstpapier in door het helemaal doorzichtig is.
• Probeer dat doorzichtige vel op je bord te leggen (enorme klus, het is net zo plakkerig als vershoudfolie), leg de noodles, groenten, kruiden en eventueel vlees/vis erin en rol de boel zo strak mogelijk op.
• Dip de rol in de saus en eet het op.

Het lijkt niet zo moeilijk, maar dat is het wel! Je hebt je knutsel-skills echt keihard nodig, anders valt alles uit die rol en wordt het een puinhoop.

Zondag 4 oktober

Hoewel ik wat mailtjes beantwoord en wat zaken regel voor een kinderfeestje waar ik volgende week een workshop zang geef, zie ik er niet perse uit als een succesvolle zakenvrouw.

Het grootste gedeelte van de dag zie ik er namelijk zo uit:

Niet omdat ik ziek ben. Niet omdat ik verdrietig ben. Gewoon omdat dit is hoe heel veel mensen eruit zien als ze lekker tv zitten te kijken. Want dat doe ik. Voor het eerst sinds maanden breng ik zo’n 75% van de dag door achter de tv. Ik kijk ‘Emily in Paris’ en ‘Sex and the City’ en besluit dat het binnenkort maar weer eens tijd wordt om te werken aan mijn ‘Ik-word-een-goed-geklede-vrouw-project’.

Maar dat komt morgen wel weer.

Liefs,

Anne