Vakantieliefde

Hij heette Jannes. Mijn zusje weet zijn adres na al die jaren nog steeds op te dreunen; Jannes de Ridder, Luitstraat 15, 2991 NG in Barneveld. (Uiteraard heb ik wat dingen aangepast in verband met zijn privacy, haha.)

Ik leerde Jannes kennen tijdens een vakantie in Frankrijk, waar we – met onze ouders – op dezelfde camping stonden. Ik zat nog op de basisschool. Het was de tijd van Tamagotchis, Flippo’s, Barbie-vriendinnenboekjes, in de kofferbak zitten als je werd thuisgebracht na een kinderfeestje en de tijd dat ik nog geen deodorant nodig had. (Dat wilde ik wel trouwens, deo, dolgraag zelfs. En dan niet zomaar deo, maar echte ‘Impuls Deo’ en dan het liefst de Special Edition van de Spice Girls. Maar van mijn moeder moest ik dan toch echt eerst okselhaar hebben.)

Net als Leo

Hoewel ik me niet meer herinner wat ik gisteren heb gegeten, weet ik nog wel hoe we daar stonden. Jannes en ik. In de campingdisco in een soort kelder ergens in de Ardèche. Hij droeg zijn haar vergelijkbaar met Leonardo DiCaprio (die destijds in zijn Titanic-fase zat en in mijn ogen de ideale man was) en kon Michael Jacksons dansmoves na doen.

In die tijd was er nog geen Instagram, er was zelfs nog geen Hyves of MSN, joh, ik denk dat ik zelfs nog geen e-mailadres had! En dus wisselden we – romantisch als we waren – onze postadressen uit. Maar liefst 2 jaar lang schreven we elkaar brieven. Hij schreef over zijn broertje, zijn stiefzusjes, zijn baantje bij de supermarkt en hoe zijn fiets gejat was en ik hing aan zijn lippen.

Het was ook de tijd van mijn eerste seksuele fantasieën. Voor je met je ogen wijd opengesperd gaat zitten omdat je denkt dat er juice komt, nee hoor, het was vrij mild en onschuldig allemaal.

Fantaseren tijdens het ‘Shandybal’

Ik fantaseerde over Jannes, bijvoorbeeld tijdens het ‘Shandy-bal’. Dat was een soort kinder-carnavals-feest in Rijen, waar ik vandaan kom. In plaats van bier en ‘Schrobbeler’, werd daar ‘Shandy’ geschonken, een soort mix van 7up met een heel klein beetje bier. Zelf dronk ik op zo’n avond misschien 1 cola. Verder slurpte ik gewoon water uit de kraan bij de wc’s en spaarde de rest van mijn carnavalsgeld op. Zodat ik lekker een grote zak met snoep kon gaan scheppen bij het Kruidvat, of koekkruimels kon kopen bij de stroopwafelkraam op de markt.  

Terwijl we rondliepen in witte, stoffen jassen, waar vrienden dan met een watervaste stift tekeningen, vunzige teksten of ‘best Friends 4eva’ op konden zetten, draaide er een DJ. Vrolijk danste ik mee op een lied wat ik niet helemaal goed verstond, maar achteraf ‘Kontenbonken’, bleek te heten. En ik voelde me vreselijk stoer als ik meezong met een lied, ‘Alice, Alice, who the fok is Alice?!’

En soms, soms werd er een ‘slow’-nummer, een schuifel-liedje, afgespeeld. Zoals ‘Afscheid’ van Volumia. ‘Zeg dat je niet hoeft te gaan schat, gaan schat, want je moet… ik weet je moehoet…’

‘Wat doe jij nou hier?’

Ik zie mezelf daar nog staan. Zachtjes meefluisterend met Volumia, terwijl er een traan over mijn wangen rolde. Fantaserend over Jannes. Over hoe hij ineens óók op het Shandybal zou zijn en ik zou zeggen ‘maar Jannes, wat doe JIJ nou hier?!’ 

Hij zou me in zijn armen nemen, zeggen dat hij me geen moment langer meer wilde missen. Voorzichtig zou hij mijn haar achter mijn oor strijken, me liefdevol aankijken met zijn bruine ogen en langzaam, langzaam zou hij naar me toe buigen. Terwijl de rest van de wereld in een polonaise om ons heen danste, zou hij zijn lippen naar de mijne brengen en… 

Dat zou dan mijn eerste échte zoen zijn. Eentje vol liefde en romantiek. (En niet eentje zoals Hans uit mijn klas een paar weken daarvoor had geprobeerd, toen hij zijn tong door mijn mond probeerde te ‘dauwen’ en ik demonstratief mijn lippen stijf op elkaar hield.)

Hoe het afliep met Jannes

Ik kreeg mijn eerste zoen uiteindelijk niet van Jannes en inmiddels schrijven hij en ik elkaar geen brieven meer. We vonden elkaar natuurlijk online, ik weet dat hij een vrouw, kinderen en pianoles heeft en hij weet, nouja, hij weet eigenlijk alles van mij, aangezien ik alles op het wereldwijde web zet. Heel af en toe sturen we elkaar een berichtje en meer dan dat is ook niet nodig. 

Het zijn vooral herinneringen waar ik met veel liefde en een grote glimlach op mijn gezicht aan terugdenk.

Carnaval en Valentijnsdag

Dit alles kwam ineens allemaal naar boven door 2 dingen: carnaval komt eraan én het is bijna Valentijnsdag. (Mocht je nog een cadeau zoeken, ik ben nog steeds dolblij met de ‘Lovebox‘, die ik met kerst van mijn vriend kreeg.)

Over carnaval en Valentijnsdag gesproken; aangezien ik meer ‘een sucker ben’ voor romantiek, dan voor carnaval, heb ik deze week (de week van carnaval en Valentijnsdag) op 17 februari een Zangavond in het thema ‘Kleffe Duetten’. Em voor carnaval heb ik ook wat leuks, dat komt zo.

Voor die zangavond, waar je gewoon los een kaartje voor kan kopen, je je niet voor hoeft te bereiden en je ook welkom bent als je geen zangervaring of talent hebt, zijn nog 6 kaartjes beschikbaar. Margo zei er eerder over: ‘Tijdens de zangavond van Anne durfde ik voor het eerst écht voluit te zingen’ en ‘voor alle niveaus is er voldoende uitdaging en je hebt gegarandeerd een topavond!’ 

Denk je ‘ik lepel nog liever mijn eigen ogen eruit om er daarna mee te gaan knikkeren dan dat ik een avond van die zoetsappige, romantische drab ga zingen’, dan heb ik ook wat voor je.  Namelijk, de online training ‘Bubbelen voor Beter Stemgebruik’. 

Voor (nu nog) € 24,- krijg je toegang tot de cursus en stuur ik het siliconenbuisje dat je nodig hebt, naar je toe, zodat je je stem kan verbeteren en herstellen in een paar minuten per dag. Aanrader, zeker voor de mensen die normaal geen stem meer over hebben na 4 dagen carnaval. Hier lees je meer. 

Houdoe en veel liefs,

Anne