Een tijdje terug moest er een meisje huilen in mijn klas. Daar schrok ik niet van. Ik heb wel vaker leerlingen zien huilen en bovendien, op mijn opleiding stond ik volgens mij bekend als ‘Anne die zo snel huilde’ (bij mooi pianospel, scene’s over liefde, noem maar op…), dus ik ben ervaringsdeskundige.
Hoe dan ook. Het meisje, ik noem haar even ‘M.’, schrok wel. Ze was het helemaal niet gewend en vond het zo stom. Ze wist ook niet waarom ze huilde. Er was geen groot probleem. Maar ze kon niet stoppen, zei ze.
Wie nog meer schrok was een jongen uit haar groep, ook nog eens de enige mannelijke aanwezige in de ruimte, ik noem hem even ‘P.’. Hij had naar wat ik van hem begreep nog nooit een vrouw zien huilen, en wist niet wat hem overkwam. Wat had ik hem graag apart genomen voor een lesje ‘wat moet je doen als een vrouw huilt’. Ik hield me in, want ik gaf uiteraard gewoon zangles, maar mocht P. ooit Googlen, dan hoop ik dat hij dit vindt en er wat van opsteekt. (Datzelfde geldt voor leerlingen met liefdesverdriet, ook daar ‘mag’ ik geen aandacht aan besteden in de les, maar ik schreef wel deze blog met tips voor liefdesverdriet.)
Wat je moet doen als een vrouw huilt
1. Doe iets. Dat is altijd beter dan niets. Ook al weet je je geen houding te geven, negeer het niet, ga het niet uit de weg. Probeer maar wat, hoe dom ook. Al doe je een poging tot buikdansen om haar op te vrolijken, iets is beter dan niets. Iemand zei ooit “Het komt wel goed kleine meid” tegen me. Voor alle duidelijkheid, ik was al boven de 25 en zeker geen kleine meid. Super vreemd dus. Maar hij probeerde het wel, en dat was fijn en daardoor voelde ik me meteen een stuk beter.
2. Neem haar gevoel serieus; ook al snap je de reden niet, als iemand verdriet voelt, voelt hij verdriet, klaar.* Toen ik ooit moest huilen bij een van mijn eerste vriendjes vroeg ik of hij me even wilde vasthouden. “Nee, ik vind dat je je nogal aanstelt”, was zijn reactie. Oeioeioei. Dikke vette strafpunten voor deze jongen.
3. Optimaliseer de huidige situatie. Dat klinkt chique, maar eigenlijk bedoel ik; maak een kopje thee, haal een glaasje water, tijgernootjes, leg een dekentje over haar heen, geef haar een zakdoek, doe het licht aan (in het donker lijkt alles heftiger!). Iemand uit de omgeving halen kan ook, gewoon even een wandeling maken en verder babbelen doet vaak goed.
4. Doe wat bij je past; ben je oplossingsgericht? Help haar dan met een plan van aanpak bij concrete problemen. Ben je emotioneel onhandig vraag dan gewoon “Ik weet niet wat ik moet doen, hoe kan ik je helpen?”.
5. Heb geduld. Geef het ruimte. Er is niemand die zijn hele leven 24/7 blijft huilen. Ja, soms duurt het lang, maar het houdt op, echt. Je kan zeggen “Nu moet je stoppen met huilen, ik moet morgen vroeg op, het heeft geen zin om te piekeren en je kan beter gaan slapen.” of je kan zeggen “Al huil je de hele nacht, ik ben er voor je.” Welke van de twee is effectiever denk je?
Hoe het afliep met M.
Tegen M. heb ik gezegd; “Huil maar lekker door meid, al huil je de hele les. Geef je het aan als ik iets voor je kan doen?” en ik liet P. haar flesje even vullen met water. Binnen 5 minuten was ze uitgehuild. We maken er nog steeds wel eens grapjes om.
Heb je andere tips? Of ben je het enorm met me oneens over bovenstaande punten? Heb ik je huwelijk gered? Ben je een man en wil jij eigenlijk ook wel op deze manier getroost worden? Zal ik trainingen gaan ontwikkelen voor mannen zodat ze wat beter met vrouwen omgaan? Laat het me weten in een reactie!
Liefs,
Anne
Ohja. Huilt iemand echt regelmatig om dingen die jouw ogen niks voorstellen, dan snap ik dat je hier op een gegeven moment klaar mee bent. Maak het bespreekbaar, natuurlijk kan het dat de vrouw in kwestie gewoon een manipulatieve heks is die haar tranen gebruikt om onder een discussie uit te komen, maar misschien gaat het ook gewoon écht niet goed met haar. In zo’n geval kan je iemand erop aansturen verdere hulp te vragen, bij een mentor, huisarts, noem maar op.
