Voor het geval dat je niet weet wie ze is…
Marie Kondo is een bekende Japanse opruimgoeroe die inmiddels een plaats heeft verovert tussen de 100 meest invloedrijke personen ter wereld. Bij gebruik van haar methode gooi je dingen weg wanneer ze niet genoeg ‘joy sparken’ (oftewel, je krijgt er geen blij gevoel van) en bedank je de spullen die je weggooit tijdens een afscheidsritueel.
Lieve Marie Kondo,
Er moet me iets van het hart. Het gaat mis tussen ons.
Ik las jouw boek, al jaren geleden, toen je nog geen werkwoord was, je nog geen documentaire had op Netflix en ik eigenlijk overwoog jou ‘voor mezelf’ te houden, zodat ik altijd ‘de meest opgeruimde’ zou zijn.
De eerste maanden…
Al in de eerste maanden verliep onze relatie wat stroef. Ik werd onrustig van je. Ik had het gevoel dat ik niet veel spullen meer mocht hebben en liet alles redelijk obsessief door mijn vingers glijden. Zoals de douchegels die niet zoveel ‘joy sparkten’ omdat ik de geur wel oke, maar de verpakking niet mooi genoeg vond. ‘Die kon ik maar beter opmaken’, dacht ik, ‘want dan word ik vast helemaal zen’.
Hoewel jij misschien niemand letterlijk dwong zo min mogelijk spullen te hebben zag ik op het Wereld Wijde Web een hoop mensen die dat wél als doel hadden. Sommigen van hen maakte zelfs een ‘stufflist’, een lijst waarop ze noteerden welke spullen ze hadden. Zoals deze man, die maar 115 dingen bezat.
Stufflist
Ik begon aan zo’n lijst. En hoewel ik echt geen hoarder was, had ik toch wel meer dan 115 dingen. Met zes mokken, vijftien glazen, twaalf messen, twaalf vorken, twaalf lepels, zes theelepels, zes taartvorkjes, zes grote borden, zes ontbijtbordjes, zes soepkommen, zes tupperwarebakken, zeven pannen en zeventien spatels/keukenmessen/kaasschaven zat ik al over de 115 heen. En dan was de categorie ‘keuken; nog niet eens af.
Weet je hoeveel tijd het me heeft gekost Marie Kondo? Die lijst? Wat ik allemaal had kunnen doen in de tijd waarin ik als een bezetene in mijn excel lijst zat te tikken?
En, Marie, weet je wel dat ik op een gegeven moment zelfs zo ben doorgeslagen dat ik in een vlaag van verstandsverbijstering zelfs mijn Supertrash Koningsdagjurkje heb weggegooid? Die kon je op minstens zes verschillende manieren dragen!
In de kast
Over kleding gesproken. Dat opvouw-systeem van jou. Het is niet te doen. De ‘pakketjes’ die jij ervan weet te creëren kukelen bij mij in een mum van tijd om. De lade-verdelers die jouw aanhangers zo vol lof gebruiken zijn in mijn kast óf net te klein, waardoor ze omvallen, óf net te groot, waardoor er een buiging in zit.
En, als het dan eindelijk is gelukt wél een succesvolle rij met pakketjes binnen de verdelers te stoppen, dan ziet het er alsnog niet zo mooi uit als bij jou, omdat de pakketjes niet even hoog of even breed zijn. Misschien dat jij a la Steve Jobs elke dag hetzelfde draagt, maar voor een vrouw die de ene dag als Zeemeermin, de andere dag als Andrews Sister en de dag daarna als kidsproof docent door het leven gaat is dat niet haalbaar.
En nu
Ik ben verhuisd en mijn voornemen was om van mijn appartementje een heerlijk rustig en minimalistisch paradijs te maken wat aan alle kanten ‘joy sparkt’.
De realiteit dat er een reusachtige stapel van spullen is die ik constant blijf verplaatsen. Van de ene naar de andere hoek, onder het bed, tijdelijk voor het oog weggestopt in koffers en wasmanden. Omdat ik niet kan kiezen wat ik met mijn spullen moet. Of ik mijn pyamas wel echt mooi genoeg vind en de CD’s die ik digitaal heb toch nog wil bewaren. En wat ik met mijn yogamat moet doen, hij is namelijk blauw en in de rest van mijn huis is niks blauws te vinden.
Twee maanden geleden kreeg ik de sleutel en het is nog steeds niet af. En dat komt door jou. Of nouja, het begon bij jou.
“Een opgeruimd huis, is een opgeruimd hoofd” zegt men. Maar door al die mensen met hun rustige huizen en ogenschijnlijke bijbehorende innerlijke rust leek ik bijna te geloven: “Als je controle hebt over je spullen, heb je controle over je leven”.
En zo werkt het niet.
We gaan het anders doen
Ik ga je loslaten. Waar je bij anderen het beste in ze naar boven haalt, haal je bij mij het slechtste in me naar boven.
Vanaf nu ligt de lat niet meer bij ‘alles moet joy sparken en laten we vooral zo weinig mogelijk spullen hebben’. De lat ligt bij ‘alles moet op een logische plek liggen en zolang de kasten niet uitpuilen en ik me fijn voel is het prima’.
Lieve Marie, mocht je zelf ook niet meer zo enthousiast zijn over je methode, dan ben je van harte welkom voor een goed gesprek en kopje thee. Uit een van mijn zes mokken. Mokken die misschien niet allemaal ‘joy sparken’, maar wel gewoon doen wat ze moeten doen. En dat is ook prima.
Liefs,
Anne
Disclaimer
Zoals jullie waarschijnlijk al hadden begrepen weet ik natuurlijk maar al te goed dat de problemen die ik met Marie Kondo heb ervaren niet aan haar liggen, maar aan mijn eigen interpretatie en natuurlijke neiging in dingen door te slaan.
Ik ben ooit begonnen in het boek, dat ik had gekregen. Zodra iets Joy moest sparen om het te houden kwam ik tot de conclusie dat ik niet blij werd van het boek en heb het weg gedaan. De rest van mijn huis is helemaal goed zoals het is. Kasten netjes, ruimte over in de kasten, vloeren leeg en oppervlaktes niet vol gestouwd met van alles en nergens zwerft rommel.
Voor Marie was er in ons huis geen plaats, wel voor mijn man en voor mij.
Haha, nou dan heb je de methode tóch goed toegepast!
Hahah! Leuk geschreven! Vooral dan wat voor jou joy sparked!
Dankjewel!
Haha, ik heb dus een lotgenoot 😀
Leuk stukje. Je had het jurkje aan Maylissa gegeven. Ze heeft het uiteindelijk ook weg gedaan. En eerlijk, opgeruimd past toch helemaal niet bij jou. Je bent juist zo leuk omdat je zo ‘chaotisch’ bent. Dat maakt jou jou en dat is precies goed. Never change.
groet Renate
Echt waar?! Dacht dat ik ‘em in een container had gegooid ofzo! Enne, grappig wat je zegt over het chaotische! Inmiddels sta ik ook redelijk bekend om al mijn gestructureerde systemen! (Al zijn die inderdaad aangeleerd om met de natuurlijke chaos om te kunnen gaan 😉 )
Leuk stukje! Ik ken Mevr. Opruimgoeroe niet, maar lijkt mij geen makkelijke dame, haha. Grapje! Opruimen is momenteel ook niet mijn sterkste kant.. Ik woon nog thuis en weet soms niet waar ik al mijn gerief kwijt kan, haha.
‘Gerief’, wat leuk, een reactie uit Vlaanderen! Enne, mocht je op een dag toch willen opruimen dan is het boek best een aanrader hoor, als je er maar niet in doorslaat!
Leuk geschreven, Annne!
Die uitspraak over opgeruimde huizen en hoofden … ik heb die eerder gehoord, in een andere context. Op kantoor. In de tijd dat we documenten nog op papier hadden en niet alles alleen maar in een giga bak op Outlook.
Een collega kwam bij mijn buro. Hij zag de enorme stapels papieren. Vier stapels, elk minstens 40 centimeter hoog. Hij deed een duidelijke ’tsk tsk’, schudde zijn hoofd, en zei toen “een opgeruimd buro is een teken van een opgeruimd hoofd”.
Ik kan nu doen alsof ik heel ad rem reageerde. Dat is niet zo. Het juiste antwoord op die opmerking heb ik niet eens zelf bedacht, zelfs niet later – ik heb het vele jaren later op internet gevonden. Maar het zit in mijn hoofd en het wacht op het juiste moment.
Ooit, op een dag, staat er weer een ’tsk tsk’ achter me. Wordt ik weer beschuldigd van een niet opgeruimd hoofd. En dan komt mijn “payback time”.
Dan zal ik een blik werpen op zijn of haar keurig leeg opgeruimde buro. En vol interesse vragen: “wat zegt jouw lege buro dan over jouw hoofd?”
Anne, leef gewoon lekker in het huis waar jij je goed voelt. Ruim op wat je in de weg ligt en laat liggen wat je bij de hand wil hebben, Of waar je na een lange dag werken niet de energie voor hebt om op te ruimen. Geniet gewoon van je leven!
Haha, je hebt de scene al helemaal uitgedacht 😉
Enne, dat zal ik doen! Maar moet bekennen dat ik eigenlijk wel het meest productief ben aan een leeg bureau in een rustige omgeving.
Dankjewel voor je reactie!
O help ik herken dit! Ook ik ben op dit moment in gevecht met alle spullen (vooral gezamenlijk in een klein huis blijkt dit nogal een opgave)
Ja met z’n tweeën lijkt me helemaal ingewikkeld, succes!
Die me gelukkig maken, maar soms ook gewoon handig zijn. Spiritus en een zeem maken me niet echt gelukkig. (Maar gezeemde ramen wel, dus uiteindelijk…)
Ik heb het boek nog steeds niet gelezen, maar ruim wel op via haar methode (uit tweede hand dus). Pakketjes maak ik eigenlijk niet, hoewel de onderbroeken van zoon momenteel wel heel strak in de curverbak liggen. Maar dat is meer omdat ij tijd over heb.
Teveel Kondo is gewoon niet goed. Een beetje rommel moet kunnen. En ik ruim per kast/kamer zaken op, niet per soort.
Lekker doen waar jij je goed bij voelt. Ik heb je blog met plezier gelezen. Dus dat sparkled joy! Toch door Kondo.
Haha pakketjes van ondergoed is helemaal next level! En goed te horen dat mijn blog ‘joy sparkt’, dankjewel!
Die disclaimer had je wel mogen weglaten van mij. Leuk stukje! Mijn Marie Kondo aanpak voor de bedlades (hemden en sportbroeken à la MK gevouwen) geeft wel overzicht maar gelukkig dat je het niet kan zien want echt mooi is het gewoon niet. Vooral die sportshorts in alle kleuren en maten. Maar ik voorzie ruzie als ik ook maar één zo’n ding in de lorrenmand zwiep.
Bedankt Jascha! En de pakketjes van korte sportshorts zijn inderdaad drama 😉