Wel of geen kinderen, je hebt me er vaker over gehoord. Ik schreef over hoe ik niet als voogd voor mijn nichtjes in het testament wilde staan, want ‘als ik zelf al geen kinderen wilde, waarom zou ik die van een ander dan wel willen’*. Over hoe het idee van verhuizen en een baby-kamer me ineens niet meer afstootte. Over de deadline van mijn baarmoeder.
Omdat ik niet vind dat dit iets geheimzinnigs zou moeten zijn, neem ik je mee in hoe het de afgelopen tijd verder liep met ehm… De meest ingrijpende beslissing van een baarmoedereigenaar.
* Dit is inmiddels verandert nu ik weet hoe awesome mijn nichtjes zijn.
3 september 2022
Na het spelen van een voorstelling met de Zingende Zeemeerminnen, check ik nog even mijn telefoon voor ik terug naar huis rij.
Een appje. Mijn schoonzusje (een paar jaar jonger dan ik) heeft met haar vriend een huis gekocht. Hun eerste huis, eerste bezichtiging, eerste bod, gewoon HOPPA, ineens heeft ze het voor elkaar.
De tranen biggelen over mijn geschminkte en beglitterde wangen en als mijn moeder belt, vraagt ze wat er aan de hand is:
‘Ik gun het haar wel hoor, maar ik wil gewoon óók een huis! En wij zijn ouder! Wat nou als ze ook eerder zwanger wordt?!’
Verdomme. Ik schrik van de woorden die uit mijn mond komen. Waarom zeg ik dat in hemelsnaam? Mijn eigen zusje kocht jaaaaaren geleden ook een huis, heeft inmiddels 3 kinderen en daar ben ik nooit jaloers op geweest.
Mijn moeder heeft het door. Natuurlijk heeft ze het door.
‘Hoor je wat je zegt An? Dat betekent wel iets he?!’
5 september 2022
Mijn vriend en ik gaan een dagje fietsen. Natuurlijk kan ik mijn mond niet houden en vertel ik mijn schoonmoeder – van wie we de elektrische fietsen lenen – over het ‘Eureka-moment’ van 2 dagen daarvoor. Binnen 1 minuut ben ik alweer doodmoe van het gesprek over kinderen en als mijn vriend en ik wegfietsen zeg ik: ‘ik wil het vandaag niet meer hebben over kinderen, ik ben er helemaal klaar mee en ga vandaag doen alsof mijn baarmoeder geen deadline heeft’. Hij vindt het allemaal prima.
Nog geen 5 kilometer later, heb ik het toch over babynamen en besluit ik hardop: als ik alle energie die nu gaat naar het piekeren en wikken en wegen, nou eens stop in het mogelijk maken van een situatie waarin we een kindje zouden kunnen krijgen? Dus niet meer ‘ja maar, wat als ik 9 maanden doodziek ben door een zwangerschap’, maar ‘hoe zorg ik dat ik genoeg geld op mijn rekening heb staan om te zorgen dat de wereld niet instort als ik heel ziek zou worden’.
4 februari 2023
Ik word er niet goed van. Het leven lacht me toe maar in plaats van 24/7 gelukkig te zijn, pieker ik me nog steeds een slag in de rondte. Uren per dag dwalen mijn gedachten af en heb ik last van ‘mijn kind’, het kind wat er nog niet eens is en wat er misschien ook niet zal komen.
Natuurlijk heb ik om hulp gevraagd, adviezen ingewonnen van vrienden en familie. Maar hoe lief bedoelt ook, ze wuiven – op een enkeling na – al mijn zorgen alleen maar weg onder het mom van ‘een kind heeft alleen liefde nodig’ en ‘je zou een geweldige moeder zijn’. Daar kan ik precies niks mee, want niet iedereen blijkt een geweldige moeder te zijn. En met een kind moet je ook maar geluk hebben, het is maar afwachten hoe geweldig die is (ik bedoel, Hitler had ook een moeder).
Bovendien, het kind kan wel alleen maar liefde nodig hebben, het gaat niet alleen om het kind, het gaat ook om mij. Ik heb behoorlijk geploeterd om te komen waar ik nu sta en heb geen zin om al mijn geluk op te offeren en alles in dienst te zetten van ‘dat kind’.
Voor de zoveelste keer open ik het aanmeldformulier voor de Omdenken-podcast en dit keer druk ik op ‘verzenden’. Als er iemand is waarvan ik denk dat-ie hier wat nuttigs over te zeggen heeft, dan is het Berthold Gunster.
Voor wie het niet kent, ‘Omdenken’ is een… een… Filosofie? Inmiddels schreef de grondlegger Berthold Gunster er 13 boeken over en hoewel hij zichzelf geen guru vindt, is hij stiekem wel een beetje mijn guru. Zijn podcast noemde ik al meerdere keren als mijn grote favoriet.
20 februari 2023
Op de terugweg van het gesprek met Berthold van Omdenken voel ik me 50 kilo lichter. Het voelt alsof ik nu écht ben gestopt met het verzetten tegen mijn verlangen. Als ik in de avond boodschappen doe, loop ik voor het eerst langs het schap met babyspulletjes. Zal ik dat speentje alvast kopen?
Ik besluit het niet te doen. Mijn vriend verdient ook wat tijd om te wennen aan mijn omslag en bovendien, ons appartement puilt al uit. Eerst Funda maar weer eens openen, dan een huis kopen en dán gaan we wel weer verder.
10 maart 2023
Mijn vriend en ik lopen de kamer van onze huisarts, Dokter Thierry, binnen. Tijd om hem in te lichten over de plannen en te overleggen over het hoe en wat met bijvoorbeeld mijn AD(H)D-medicatie.
Ik heb nog nooit zo weinig over kinderen zitten piekeren als de afgelopen tijd. Elke keer als ik een piekerimpuls heb, dender ik pijlsnel door naar de conclusie: ja Anne, het ís spannend en ja Anne, het kán tegen gaan vallen en nee Anne, je kán jezelf niet meer afremmen en je zal er allemaal wel achter gaan komen’. Inmiddels heb ik zelf voorpret van het idee dat er een kindje zou kunnen gaan komen.
18 juni 2023
‘Schatje… Ik heb nog eens zitten denken, nu het niet lijkt te lukken met het kopen van een huis enzo. Ik vind het heel spannend, maar ik wil toch met je overleggen of het een optie is om sowieso om mijn 35e verjaardag te stoppen met de pil. Ook als we geen zicht hebben op een ander huis. Het beangstigt me steeds meer dat we straks terugkijken op ons leven en nooit hebben geprobeerd een gezinnetje te stichten, alleen maar omdat de woningmarkt zo’n teringzooi is.’
Het is een zwaar en ingewikkeld gesprek, maar uiteindelijk zijn we het eens. Dit jaar op 8-8 stop ik met de pil en gaan we kijken of het ons gegund is een kindje te krijgen. In het aller-aller-snelste geval, zou ik dan op 8-8-2024 bevallen. (Ik neem eerst 3 maanden om te ontpillen n.a.v. dit onderzoek.)
19 juni 2023
In de avond worden we gebeld door de makelaar. We hebben het huis.
8 augustus 2023
Ik sta bovenaan de trap van ons nieuwe huis. Glimlachend kijk ik naar ‘al onze extra kamers’. Het voelt alsof mijn vriend en ik in de rij staan voor een nieuwe achtbaan, we kijken er naar uit, vinden het spannend en hoewel we ons een beetje een voorstelling kunnen maken bij hoe het zal zijn, komen we daar pas echt achter als we instappen.
In een drafje loop ik de trap af naar onze keuken. Ik trek het keukenkastje open en leg de anticonceptiepil aan de kant. Die hoef ik niet meer. Vanaf nu slik ik foliumzuur.
Houdoe en veel liefs,
Anne
P.S. 1 Grenzen
Aangezien mensen teringveel verwachten van en kritiek hebben op (optionele/aanstaande) moeders, voel ik nu al dat ik mijn grenzen aan moet geven. Zoals: als ik hierover wil delen, dan deel ik erover, op eigen initiatief. Hoewel je mijn verhalen als columns mag zien, ben ik geen tijdschrift waar je een betaald jaarabonnement op hebt. Ik ben dus niemand verplicht om te delen of om vragen te beantwoorden.
P.S. 2 De podcast met Omdenken
Je gaat het niet geloven, maar op de dag dat ik stopte met de pil, kreeg ik een mailtje: vind je het goed als we de podcast met jou over ‘Wel of geen kinderen’ publiceren? Inmiddels staat-ie online!
Wat ben ik blij voor jou en voor jullie dat je de sprong durft te wagen. Het blijft iets heel spannends. En het vervelende is dat er geen algemeen criterium is om de knoop door te hakken of het voor jou en jullie goed is om dit te doen. Je beschrijft jouw proces en overwegingen helder. Knap!
Dankjewel Marlies
Wat ontzettend gaaf dat je te gast was bij Omdenken! Het is mijn favoriete podcast en dit is weer een topaflevering geworden! Wat goed om te horen dat het je zoveel gebracht heeft. Het klinkt alsof er sindsdien veel puzzelstukjes op hun plek zijn gevallen (huis, de e-mail van Omdenken op 8 augustus) waardoor je de beslissing hebt kunnen nemen om met de pil te stoppen. Ik hoop dat het jullie gegund is!
Dankjewel!En inderdaad, het is alsof er heel veel op z’n plek valt, heerlijk
Ik zou willen dat er meer mensen goed nadenken of ze wel of geen kinderen willen. Helaas zijn er veel mensen die nooit kinderen hadden moeten krijgen, omdat ze de kinderen mishandelen of de kinderen door drugsgebruik of alcohol misbruik een hele slechte start geven.
Jouw overwegingen zijn puur en begrijpelijk. Iedere nieuwe ouder moet groeien in de rol van moeder of vader. Niemand kan het leren op school . Er is geen cursus wat de beste opvoeding is, want elke situatie en elk kind is anders. Je moet elke situatie weer een beslissing nemen waarvan je denkt dat het het beste is voor het kind op dat moment, Dat is iets waar je jezelf in tegen zult komen , maar ook iets waar je sterker van wordt.
Heb vertrouwen in het goede en de juiste beslissing komt vanzelf. En iedere ouder maakt onbedoeld wel eens een misser, maar dat is niet erg . Daar leer je van.
En vooral : geniet van het moment. Geen stress of het wel gaat lukken. Met liefde, consequentheid en humor red je het echt wel.
Wat een lief bericht, dankjewel Desirée! Ben het ook helemaal met je eens dat ik zou willen dat er meer mensen goed over na zouden/hadden moeten denken.
Ha, had je toch zomaar de beslissing al genomen toen ik mijn blogje erover typte! Wat goed dat jullie de knoop hebben doorgehakt. Ik vond het erg tof om via je blog (en de podcast! Zo leuk, ik was helemaal trots om je te horen, wat best gek is op zich) deel uit te maken van jullie zoektocht. Ik duim dat jullie wens in vervulling gaat straks!
Haha zo heerlijk dat je ook echt trots was Thanks voor je leuke berichtje en ja, ik ben ook heeeeel benieuwd. Ik zit nu nog in de 3 maanden afkicken van de pil (schijnt slim te zijn) en dan… We zullen zien hoe snel het gaat!