Het avontuur van de Spraytan

Kortingen, goodiebags, verrassingen, abonnementen, ik trapte er allemaal in. Maar waar ik vroeger een intense relatie had met Yves Rocher, die mij regelmatig verleidde tot bestellingen – omdat ik er een verrassing ter waarde van €29,95 bij zou ontvangen – heb ik mezelf nu behoorlijk onder controle. De schade blijft beperkt tot een abonnement op de dierentuin én op de bioscoop, onder het mom ‘investeer in ervaringen, en niet in spullen’.

Ok, en af en toe een Grouponnetje. Vooral in ’s avonds eigenlijk. Als mijn ADHD-medicatie is uitgewerkt. Dan word ik toch een beetje ontoerekingsvatbaar als het gaat om impulsaankopen.

Zo zag ik een actie voor een Spraytan, voor maar € 9,99. Ik krijg al m’n hele leven opmerkingen over mijn witte huid, en dus was de keuze snel gemaakt. Binnen 5 seconden had ik geklikt en gekocht.

En vandaag was de dag. Ik werd wakker, met aan de ene kant het bewustzijn dat mijn ouders en zusje me voor gek zouden verklaren omdat ik hier geld aan uitgaf. En aan de andere kant: de trauma’s van bloedhete zomers op de basisschool waarbij ik weigerde een korte broek aan te trekken, trauma’s van mislukte avonturen met tubes zelfbruiner, en ga zo maar door. Wanneer ik in de zon kom, word ik uiteindelijk rood, knalrood, en daarna vervel ik weer terug naar wit. Ral9010 wit, gebroken wit. Misschien wel de favoriete kleur voor op de muur, maar duidelijk niet de favoriete kleur van de maatschappij op het lichaam van een vrouw.

Daar ga ik dan…

 “Hoi, ik had een afspraak voor een spraytan”

Verwarde blikken.

Druk getik op het toetsenbord.

Een lieve medewerkster vraagt me plaats te nemen en dus ga ik zitten. Het ruikt er een beetje muf. Mijn gezelschap bestaat uit een man en een vrouw, die angstig in een behandelstoel zitten. Met een blauwe lamp op hun gezicht en een bitje in. Ze kwijlen er bijna van. Blijkbaar kan je hier ook je tanden laten bleken. In de wachtkamer.

Beetje raar…

Ik probeer er maar op te vertrouwen dat er voor mijn behandeling toch wel een aparte ruimte zal zijn… 

Zachtjes hoor ik gepraat van achter de balie; blijkbaar is er iets niet ok met het Groupon-reserverings-systeem. Ze hadden niet gerekend op een spraytan vandaag. Kunnen zij ook niks aan doen, dus ik snap dat het vervelend is.

Ineens kom ik tot de conclusie dat de muffe geur niet in de ruimte hangt, maar bij mij vandaan komt. Mijn lichaam geeft duidelijk aan dat ik me blijkbaar toch een beetje zorgen maak om deze hele situatie en ik heb geen deo op omdat dat vlekken zou kunnen geven met de spraytan.

Ik dwing mezelf Jennifer Lopez voor de geest te halen om me gerust te stellen, maar ik kom niet verder dan het beeld van Barbie van ‘Oh oh Cherso’.

De lieve medewerkster overhandigt me een vragenlijst en iets waar ik mijn handtekening moet zetten. Met een hartslag die inmiddels hoger is dan bij mijn gemiddelde hardlooprondje, hoor ik weer de medewerkers op de achtergrond:

Het Gesprek tussen de Medewerkers van het Spraytan-bedrijf

“Weet je het zeker?”

‘Ja, 100%!‘

‘Ja maar echt?! Mompel mompel scheve lijn, mompel mompel vloeistof, dat zeg ik!‘

‘Mompel mompel, even instellen, A4tje…‘

Ik vraag me af. Vergelijken ze mijn huidskleur met de kleur van een A4tje om te zien hoe het allemaal op mijn huid uitpakt?!

Uiteindelijk komt de medewerkster weer naar me toe.

Ze vraagt zachtjes en met een beetje een schuldbewust gezicht of het mogelijk is dat ik later vandaag terug kom. Dat aanbod neem ik met beide handen aan. En dus stap ik, zonder make-up en in m’n baggy outfit (hoorde ook bij de voorbereiding), weer in de auto.

Ik vraag me ineens af met hoeveel mensen er straks bij het sprayfeestje aanwezig zullen zijn. Zou het een automatisch spraytan-apparaat zijn? Of sta ik zometeen gewoon in m’n blote billen terwijl de lieve medewerkster en haar twee grote mannelijke collega’s om me heen rennen met een soort plantenspuit in hun hand? Ineens krijg ik visioenen van een soort systeem, net als wat mevrouw Helderder in Pluk van die Petteflet had om Aagje roze te sproeien.

Terwijl ik deze blog tik – in de wetenschap zometeen terug te moeten keren naar het hol van de leeuw- en niet meer weet of ik me verheug op het vervolg van dit avontuur, gaat de telefoon.

De ‘Gun’ (wat dat dan ook moge voorstellen) is kapot, of ik misschien volgende week terug kan komen…

En daar eindigt het voor vandaag.

Houdoe en liefs,

Anne

Een paar uur later…

Helaas: hoewel ik hoopte op een vervolg heeft het lot inmiddels anders besloten. Het bedrijf voert geen spraytans meer uit en heeft netjes mijn geld terugbetaald. Misschien toch maar investeren in die zelfbruiner waar iedereen zo enthousiast over.

Toevoeging 2022:

Inmiddels heb ik dan ein-de-lijk alsnog een spray-tan gehad en uiteraard schreef ik er een blog over.