In het boek ‘Eat, Pray, Love’ van Elizabeth Gilbert, dat maar liefst 187 (!) weken in de ‘New York Times Bestseller lijst stond, ligt de hoofdpersoon (de schrijfster zelf) in scheiding.
Verzoekschrift aan God
Ergens in het begin van het boek vertelt Liz (ik denk dat ik haar zo mag noemen, Liz), hoe ze 14x per dag haar advocaat belde met de vraag ‘nog nieuws?’, hopende dat haar ex eindelijk de scheidingspapieren zou hebben getekend. En hoe ze, tijdens een ritje in de auto, onrustig zwetend aan haar vriendin Iva – die aan het stuur zat – vertelde dat ze zou willen dat God eens tussenbeide kwam. Dat ze zou willen dat ze een verzoekschrift kon indienen aan God, gewoon om te vragen of-ie een einde aan de ellende kon maken.
Uiteindelijk schrijft Liz haar verzoekschrift aan God, waarin ze ook noemt dat ze heus wel weet dat ‘the Big Guy’ het vast te druk heeft met oorlogen, tragedies en grotere conflicten dan ‘het onophoudelijke geruzie van een niet goed functionerend stel’. (Dat vond ik al leuk, want dat doe ik ook altijd voor de zekerheid. Het zou toch jammer zijn om bij God, Allah, Het Universum, de aartsengelen en wie er dan ook allemaal nog meer zijn – ik spreek ze altijd allemaal aan als ik bid, gewoon voor de zekerheid – het zou toch jammer zijn, om bij hen de indruk te wekken dat ik vind dat ze het oplossen van mijn huis-tuin-en-keuken-problemen voorrang zouden moeten geven op de oorlog in Oekraïne of de slachtoffers van de aardbeving in Turkije.)
Oke. Terug naar het boek. Nadat Liz haar brief voorleest, zegt haar vriendin Iva goedkeurend dat ze haar handtekening eronder zou zetten. Omdat ze haar handen aan het stuur en haar focus op de weg in Kansas moet houden, besluit Iva: ‘laten we maar zeggen dat ik net mijn handtekening heb gezet, in mijn hart’.
In de 2 pagina’s daarna, overleggen Liz en Iva, over wie er nog meer zou tekenen. Dat start bij familie, maar breidt zich snel uit tot inmiddels overleden voorouders – want die zouden vast ook hebben getekend – tot onder andere de Daila Lama, de zanger van U2, en Nelson Mandela.
Wat een hartverwarmend idee.
Mijn eigen handtekeningenactie
Afgelopen week, bezichtigden mijn vriend en ik een koophuis in Breda. ‘Het is moeilijk, Breda is populair en hartstikke duur’, zeiden vrienden. ‘Door corona zijn de cijfers niet al te best, misschien had je beter als muziekdocent op een middelbare school kunnen gaan werken’, zei een hyptheekadviseur. ‘De huizenmarkt is een drama voor starters’, kopten de kranten.
Het is moeilijk om positief te blijven. En dus doe ik dezelfde truc.
Op Instagram klikten 118 mensen op ‘ik bid en duim voor jullie nieuwe huis’, dus die handtekeningen voor mijn verzoek aan God zijn al binnen. Onze familie en vrienden zouden hun handtekening zetten. Alle exen en therapeuten die ik tot nu toe had (ik grap soms ‘dat ik niet weet waar ik er meer van heb verslonden, exen of therapeuten’) die zouden ook tekenen. De mensen die ik (beter) heb leren zingen tot nu toe, 1619 mensen – het duurde trouwens meer dan 3 uur om dat uit te rekenenen, maar halverwege wilde ik het ook afmaken – die zouden er ook voor tekenen. Koningin Maxima zou tekenen, want waarom zou ze het me niet gunnen?
Jezus zou tekenen, want ookal vloek ik iets te veel, ik weet vrijwel zeker dat-ie me een lieve meid vindt en me een leuke woning gunt. Oprah Winfrey zou ook haar handtekening zetten, en Julie Andrews en Paul van Loon (was ik vroeger fan van) en de burgemeester van Breda. Michael Jackson zou zijn handtekening hebben gezet en Elvis ook. Zelfs Yvonne Coldeweijer (van het juice-kanaal) zou denk ik haar handtekening zetten.
Hoe het afloopt
Na het schrijven van de brief en het verzamelen van de denkbeeldige handtekeningen, krijgt Elizabeth (die denk ik óók voor mijn huisje zou tekenen) volgens haar boek binnen 10 minuten het verlossende telefoontje: haar ex heeft de scheidingspapieren getekend. Of mijn handtekeningen-actie ook een concreet succes op zal leveren, dat zal de tijd leren.
Maar het idee dat mensen je iets gunnen, maakt al een wereld van verschil en maakt elk probleem toch een stukje lichter.
Houdoe en veel liefs,
Anne Ermens
P.S. #1 Laatste kans
Het heeft niks met mijn verhaal te maken, maar voor ik het vergeet: vorig jaar maakte ik een online cursus, waarin ik je leer binnen 60 minuten GIFjes van jezelf te maken. (Zoals die bewegende plaatjes op mijn website .) 510 mensen – dat is echt ziek veel vind ik – deden al mee en zijn enthousiast, maar ik ga de cursus stoppen, want ik vind het wel welletjes.
Je kan ‘em nog 2 dagen, tot 1 maart 2023 bestellen, voor € 36,- en hebt dan nog 6 maanden om ’em te bekijken en het digitale handboek te downloaden, wat je voor eeuwig kan lezen. Zou het ZEKER even bekijken, want na een rondje Googlen daarnet zag ik soortgelijke cursussen voorbij komen voor € 127,- en € 240,-.
P.S. #2 Op RTL Nieuws
Ik werd geïnterviewd door RTL Nieuws en sprak over muziek op je uitvaart, niewsgierig zijn naar de dood en muziek tijdens het kakken. Je kan het hier lezen!
