Geprobeerd #2 | Dikke Voeten en Stroopwafels

Soms probeer ik nieuwe dingen uit en wil ik daar over vertellen. Omdat ik dat leuk vind, maar ook omdat ik zelf graag de ervaringen van anderen op het internet raadpleeg voor ik dingen koop, bestel of doe. De vorige ‘editie’ van ‘Geprobeerd’ was compleet gericht op het onderwerp ‘Rups‘, dit keer ga ik het hebben over stroopwafels en dikke voeten.

Ohja. De voeten op de foto hierboven zijn niet van mij.

Speciale Stroopwafels

Bij de Appie vond ik iets geweldigs: Special Edition Stroopwafels! Er waren nog meer varianten, maar ik nam deze mee.

Over de stroopwafels met Rozemarijn & Zeezout kan ik kort zijn. Ze smaken naar kip. Misschien is dat omdat ik rozemarijn altijd in combinatie eet met kip, maar ik vond het geen succes. De smaak en textuur passen niet bij elkaar en het heeft een reden dat er nog eentje over is in de verpakking op de foto hierboven.

De stroopwafels met Lavendel & Zwarte Peper vond ik wél een goed idee. Ze smaakten chique, de lavendel is subtiel aanwezig en geeft een Frans tintje en de peper maakt het geheel net een beetje pittiger. Ik zie helemaal voor me dat mensen in het Gooi tijdens hun high-tea deze stroopwafels serveren. In plaats van ‘die gewone’.

Sokken tegen Dikke Voeten

Mijn voeten zijn dik. Dat zijn ze sowieso en als de temperatuur boven de 20 graden komt is het helemaal feest. Mijn voeten zwellen op alsof ik een hobbit ben. Ze bonken alsof er een stelletje Oempa-Loempas een houseparty vieren in mijn enkels.

De dokter zegt al jaren: ‘Steunkousen’. En dan kijk ik hem vuil aan en doe ik het lekker niet. Steunkousen zijn voor oude mensen, vind ik. En ik ben niet oud, vind ik.

Maar afgelopen weken kon ik er niet meer mee leven. Van het woord ‘steunkousen’ werd ik nog steeds een beetje misselijk, maar inmiddels wist ik dat er ook een soortgelijk product te verkrijgen was, genaamd ‘De Compressiekous’.*

Vijfentwintig euro later (ik herhaal, vijfentwintig euro, €25!) – wat ik echt een bizar bedrag vind voor sokken – rol ik mijn eerste paar compressiekousen over mijn enkels en kuiten.

Ik hoop op een wonder, maar behalve dat ik me heel sportief voel met sokken tot aan mijn knie, en daardoor mijn dagelijkse pirouette-quotum flink omhoog gooi, gebeurt er vrij weinig. Helaas.

*Ik ben extreem gevoelig voor woordkeuze. In een ver verleden had ik een infectie aan een teen. “Haha, Anne heeft een schimmelnagel!” zo lachte de rest van het gezin uitbundig. Terwijl ik agressief nog wat eten opschepte spuwden mijn ogen vuur en drukte ik mijn liefhebbende vader, moeder en zusje op het hart dat het geen schimmelnagel was, maar een infectie. Een ontsteking. Of in het aller-allerergste geval een kalknagel. Maar eigenlijk dus gewoon een infectie. Geen schimmel. Deze betreffende woordkeuzediscussie is overigens nog steeds een terugkerend thema op gezinsbijeenkomsten.

Vochtafdrijvende Thee

Welja. Nu ik toch de intieme informatie van mijn voeten met jullie deel kan ik ook nog wel even ingaan op de thee.

L, een vriendin van de basisschool die ik al 18 jaar niet heb gezien maar waar ik toch mee in contact blijf via Social Media* tipte me: “Heb je de vochtafdrijvende thee van Holland & Barrett al geprobeerd? Scheelt bij mij wel iets!”

En dus strompelde ik – met mijn dikke voeten en mijn ziel onder de arm – naar De Tuinen. (Ohnee. Holland & Barrett. Ik zal nooit wennen aan die naamsverandering. En ook niet aan de kille lampen die er nu hangen.) Een kwartier later was ik terug, met een pakje Kumis Kutjing Thee, een pakje Brandnetel Thee en weinig hoop.

Terwijl ik de thee klaarmaakte kreeg ik wat meer hoop. Het rook muf, de verpakking zag er saai uit… Deze thee zou wel moeten werken, want waarom zou-ie anders nog in de schappen liggen?

Tromgeroffel…

Het werkte! Hallelujah! Het gebonk en gedreun is inmiddels voor 90% voorbij! Ik zal nooit enkelbandjes-model worden met een sierlijke achillespees, maar ik heb niet meer het gevoel dat mijn voeten 50 kilo per stuk wegen. En dus ook geen excuus meer om niet te gaan hardlopen. Wat een ontdekking.

*Dit is misschien een onbelangrijk detail. Maar ik vind het wel heel speciaal. Social Media is soms waardeloos maar heel vaak zo ontzettend leuk!

De volgende keer in ‘Geprobeerd’…

Cliffhangertje he?! Binnenkort hoop ik eindelijk een keer Kattenyoga uit te gaan proberen en daarnaast ben ik ook heel nieuwsgierig naar ‘Floaten’. Heb jij als lezer nog suggesties, denk je ‘dit zou Anne echt moeten, proeven/doen/smeren/beleven’, laat het me weten!

Liefs,

Anne

De link naar de thee van De Tui, ik bedoel Holland & Barrett, is een Affiliate Link. Dit heeft uiteraard geen enkele invloed op mijn mening. Meer over het gebruik van Affiliate Links op mijn website lees je hier.