Soms lees ik mijn blogs terug en dan word ik een klein beetje moe van mezelf, omdat het zo vaak over gevoelens gaat. Dus vandaag even geen diepgang. Ik heb gewoon zin om 9 favorieten van de afgelopen tijd met je te delen: 9 dingen die me heel erg blij maken, op werk en privégebied.
1. Een keychord met een AirTag eraan
Ik weet nog dat ik ooit een leerling op zangles had en…ja, die had zeg maar ‘iets’ op neurotypisch gebied. Die persoon had ook altijd een keychord met een hele bos met sleutels, een OV chipkaart en nog wat pasjes en weet-ik-veel-wat-allemaal om diens nek hangen.
Ik vond het altijd heel aandoenlijk, omdat het om een volwassen persoon ging. Ik had gewoon het idee dat als het winter zou worden, dat die persoon ook diens wanten met zo’n touwtje door diens jas zou rijgen, zodat-ie ze niet kwijt zou raken. Het is echt niet dat ik daar op neerkeek, maar het was gewoon… ik weet niet, schattig?! Ontwapenend?!
En nu ben ik zelf ook zo iemand. Ik was helemaal klaar met dat gehannes als ik in de regen m’n fietssleutel uit m’n propvolle boodschappentas moest vissen, of met 1 pianokoffer op wieltjes in mijn ene hand en 10 ukeleles in m’n andere hand en een sleutelbos tussen m’n tanden geklemd naar m’n lesruimte liep.
Sinds kort ben ik dus eigenaar van een keychord. Een hele mooi, elegant, bruin, satijnen exemplaar met een gouden – nepgoud – sleutelring. En om het helemaal af te maken, heb ik er ook nog een ‘AirTag‘ aan gedaan. Zo’n tracker van Apple, die je ergens aan vast kan maken, waardoor je er altijd naartoe kan navigeren. Kan nog piepen ook, dus als mijn sleutels per ongeluk in mijn vest in de wasmand belanden, kan ik ze via mijn horloge (ik heb een Apple Watch, Apple heeft me verpest, er is geen weg meer terug) geluid laten maken en alsnog opsporen. Ik ben er echt zielsgelukkig mee.
2. Rode linzen dahl
Een paar maanden terug ontdekte ik ‘rode linzen dahl’ (moest meteen aan Roald Dahl denken, maar die heeft het er niks mee te maken.) Het is een gerecht. Met o.a. rijst, kokos en heel veel rode linzen. Het recept vind je hier en het is een dikke vette aanrader want…
- …het is een plantaardig gerecht (Fijn, want ik probeer meer vegan te eten en dat gaat niet bepaald vanzelf. En nee ik hoef geen tips, want ik heb google en een heleboel mensen die ik om hulp kan vragen. Ik hou gewoon van spareribs en gerookte kip en kibbeling. En heb over het algemeen een hekel aan groenten. Dusja. Dat maakt het niet makkelijker.)
- …het is mega-lekker, ook als je het hebt ingevroren en opwarmt in de magnetron (Ik mis dus ook echt geen vlees of vis als ik dit eet.)
- …het is ‘lepelbaar’ (Misschien ben ik de enige, maar ik hou er dus heel erg van als je dingen met een lepel kan opeten.)
- …het is betaalbaar
- …het is makkelijk en snel om te maken (Binnen 1 uur heb ik de boodschappen gehaald – ik haal dan hoeveelheden voor 4 personen – het gerecht gemaakt en dan heb ik 1 bord dahl voor mij, een voor m’n vriend én 4 bakjes voor in de vriezer.)
3. Witte body
En daarmee bedoel ik niet mijn eigen witte lichaam, grapjas.
Ik bedoel het soort van witte badpak, dat ook echt als een soort van babyrompertje in mijn kruis vastzit met drukkertjes. Klinkt misschien niet aanlokkelijk, maar het is een aanwinst. Op Vinted tikte ik voor maar €4,- een exemplaar van het merk Stradivarius op de kop en ik ben helemaal enthousiast. De stof is lekker dik, hij schijnt niet door en zorgt dat ik alle mooie lichtgekleurde blouses kan dragen, zonder gedoe met hemdjes die uit mijn broek piepen. Ook onder een jasje doet-ie het goed, want omdat-ie zo strak zit, is het alsof ik een mega-goed-gestreken top draag.
4. Het ‘floepje’ om de Iphone als webcam te gebruiken
Ik ga hier niet te veel woorden aan vuil maken, want ik heb al een complete blog geschreven om je te vertellen hoe je je iPhone als webcam kunt gebruiken door middel van dat ‘floepje’, oftewel de ‘Belkin-MagSafe-MacBook-Houder.’ Het werkt als een trein. Sinds ik ‘em heb, hebben zowel mijn online zangleerlingen als mijn YouTubekijkers eindelijk fatsoenlijk beeld om naar te kijken, en dat zónder dat ik een ‘echte’ camera heb hoeven kopen. (En uren bezig zou zijn geweest met het instellen.) Het is gewoon ‘het floepje’ klemmen op je MacBook en klaar is Kees.
5. Supersaas
Hier heb je misschien niet zoveel aan als je geen eigen bedrijf hebt, maar ik ben overgestapt op SuperSaas, een andere plannings-software voor mijn individuele zanglessen (en de individuele stemcoaching-sessies die ik af en toe geef).
Jarenlang gebruikte ik ‘Bookly’ voor WordPress, maar dit is toch wel echt even een upgrade:
- Gebruikers stellen in SuperSaas zelf hun tijdzone in, dus de kans is minimaal dat er ooit nog 2 leerlingen tegelijk voor de deur staan omdat de een vanaf z’n roadtrip in Schotland had gepland en z’n online agenda in de war was geraakt.
- Gebruikers bestellen van tevoren ‘credits’ en kunnen heel duidelijk zien hoeveel credits ze nog over hebben en tot wanneer deze geldig zijn. Zo hoef ik niet elke keer te tellen en te rekenen en kunnen mijn leerlingen de boel gewoon lekker zelf bijhouden.
De leerlingen kopen dus credits vooraf, en ik heb het natuurlijk zo ingesteld dat, hoe meer credits je koopt, des te voordeliger ze zijn. (Mocht je het je afvragen, ik doe verder niet aan gratis proeflessen of kennismakingslessen, maar het is dus ook gewoon mogelijk om 10 credits te kopen voor een eenmalige losse les.)
6. Eftelingabonnement
Ergens begin dit jaar, vond ik dat ik mijn online cursussen moest promoten. (Mensen doen altijd alsof je met zo’n online cursus slapend rijk wordt, maar zolang ik niks actief promoot, koopt ook precies niemand iets, dus het is helaas nog niet zo passief als ik hoopte, haha.) Iemand zei toen tegen me: ‘zorg dat je een heel concreet doel hebt’. En dus bedacht ik: ik ga om 18:00 uur promoten op Instagam en als ik genoeg verkoop tussen 18.00 uur ’s avonds en 00.00 uur ’s nachts, dan mag ik een Efteling-abonnement kopen.
Dat lukte, ik was door het dolle heen en dat ben ik nog steeds. Ik woon natuurlijk in Breda, dus binnen 30 minuten sta ik al met rugzak vol zelfgesmeerde bammetjes in de Wereld vol Wonderen. Ik kan gaan wanneer ik wil, hoelang ik wil en ik kan ook weer weg wanneer ik wil, zonder dat het voelt alsof dat ‘zonde’ is.
De dag dat ik het abonnement nam, ben ik zelfs in ‘Het Schip’ geweest, het schommelschip waar ik al jaren niet in was geweest omdat ik gewoon doodsbang was dat ik misselijk zou worden. Terwijl ik voelde hoe mijn lichaam achteruit gehesen werd en mijn ingewanden zich langzaam verplaatsten, wist ik meteen dat mijn angst al die tijd terecht was geweest. Al om 14.30 verliet ik het wankelend het park, met mijn vriend grinnikend aan mijn zijde. Zonder abonnement had ik daar enorm van gebaald, maar nu was het lang zo erg niet.
7. Ted Lasso
‘Ted Lasso’ is een serie over een voetbalteam, en dat is wel het laatste waar ik normaal gesproken naar zou kijken. (Ik snap nog steeds niet wat buitenspel is, en ik denk dat het mij ook geen drol kan schelen.) Op aanraden van meerdere mensen ‘die in m’n DM’en sliden toen ik vroeg om een gezellige serie’, begon ik er toch aan en het is echt geweldig!
Binnen een halfuur hou je gewoon al van Ted, de voetbalcoach met een hart van goud die dagelijks koekjes bakt voor zijn baas. De serie is ontwapend, ontroerend, grappig en is een heerlijk anti-gif tegen de ’toxic masculinity’ die in heel veel andere series en films aanwezig is. Je kan ‘em vinden op Apple TV.
8. Mijn extra microfoon
Ja, ik ben een luxe poes. Ik heb inmiddels vier microfoons: twee dynamische-optreed-microfoons en twee condensator-opname-microfoons. Toen ik mijn laatste bestelde, de Rode-USB-condensator, zei mijn vader-die-bij-de-radio-werkt-als-geluidstechnicus-en-mij-dus-vaak-adviseert-in-dit-soort-dingen: ‘An, is dat dan wel nodig? Je hebt toch al een goede?!’ Maar inmiddels snapt ook ‘ons pap’, dat het toch wel echt de moeite waard was.
Want deze microfoon is er een met ‘USB’ in plaats van ‘XLR’; ik kan hem dus heel makkelijk overal mee naartoe nemen. Elk weekend reist-ie mee naar huis, zodat ik makkelijk – zoals nu – podcasts op kan nemen. Ik heb hem zelfs gebruikt om twee voice-overs op te nemen hier in de slaapkamer, in een soort anti-galmende hut van badjassen en lakens enzo.
Weet je wat, ik laat je even wat fragmenten horen die ik eerder opnam als voice-over. Want je hoort me er vaker over, maar volgens mij heb je nog nooit iets gehoord. Klik hieronder om wat fragmenten af te spelen!
9. De ‘Magische Poten’ Pluizenverwijderaar
Ik neem ’s avonds mijn telefoon eigenlijk niet mee naar bed. En dat is omdat ik ’s avonds een beetje ontoerekeningsvatbaar word. (Dat wordt iedereen trouwens. Je brein is na een hele dag keuzes maken gewoon niet meer goed in staat de juiste keuzes te blijven maken. Daarom is Flink, de bezorgservice die me om 23.30 nog bugels met kaas uit een tube kan brengen, ook zo’n vloek. En een zegen. Maargoed.) Toen ik tóch een keer lag te scrollen, werd ik verleid door een advertentie van het bedrijf ‘Magische Poten’ en bestelde hun pluizenverwijderaar.
Waar ik bij mijn spray-tan en een ongemakkelijke massage bij een of andere oude man thuis – mijn eerdere impulsieve nachtelijke aankopen – minder enthousiast was, ben ik over de pluizenverwijderaar wél enthousiast. Dit ding verwijdert makkelijk de pluizige haren van mijn poes Kroepoek, van de bank, van haar krabpalen, van dekentjes en kussentjes. (En volgens de website ook van satijnen kleding, maar ik weet niet of ik dat aandurf.)
Het allerchillste? Je kan ‘em – tenzij-ie gaat roesten – tot in de eeuwigheid gebruiken, in tegenstelling tot die plakband-achtige-rollers. Het haar trek je er gewoon vanaf – ik hield een soort extra kitten over toen ik het voor het eerst deed – en gooit het gewoon weg. Kind kan de was doen.
En verder…
…wil ik regelmatig nog even iets ‘van mezelf’ promoten aan het eind van m’n verhaal, maar ik heb het idee dat ik alles al verteld heb de laatste tijd! Het enige wat ik wel toe kan voegen is: ken jij toevallig iemand die nog op zoek is naar een voice-over? Ik heb nog wat ruimte voor meer klussen en ben er echt mega mee geholpen als je andere mensen en bedrijven op mijn bestaan wijst!
Op mijn voice-over-pagina vind je nog heel veel meer demo’s, zoals een hysterische nasynchronisatie-demo (je weet wel, voor tekenfilms) en zoete commercial voor een babymerk. Te gek als je wat wil doorsturen en laat het me vooral ook even weten zodat ik je persoonlijk kan bedanken!
Houdoe en veel liefs,
Anne
