Waarom ik afgelopen tijd niet heb geblogd

Mijn laatste blog publiceerde ik op 4 april en daarna was het hier ineens heel erg stil. Er was heel veel dat mijn aandacht nodig had, waardoor ik niet de ruimte in mijn hoofd en agenda kon vinden om te bloggen. Hieronder een uiteenzetting van de redenen, niet omdat ik het idee heb dat ik me moet verontschuldigen, maar gewoon omdat ik van jullie begreep dat jullie het leuk vinden met me mee te kijken.

Weg van huis

Afgelopen weken was ik de helft van de tijd op reis, onderweg of aan het logeren. Hoewel ik half maart al officieel verhuisde naar Breda, werkte ik nog minstens 3 dagen per week in Arnhem en omgeving. Om auto-ongelukken en hoge reiskosten te voorkomen logeerde ik meerdere keren per week bij vrienden.

Als klap op de vuurpijl liet ik me ook nog eens door mijn vriend meeslepen naar Fontaineblue, waar ik mijn eerste boulder-stapjes buiten heb gezet (tof!) en in een boom ben geklommen om een tijdschrift te lezen. (Wil je ons vorige avontuur lezen? Dat kan hier!)

Nog maar twee weken…

Hoe leuk het ook is om bij vrienden te slapen en op pad te zijn, het voelde regelmatig alsof ik twee levens tegelijk had. Komende week geef ik mijn laatste lessen in mijn privépraktijk in Arnhem en eerlijk gezegd vind ik dat prima. Ik ben er aan toe om met mijn volle aandacht het leven hier te beginnen.

Dat nieuwe leven moet overigens nog wel even wachten: ik ga namelijk óók nog een week met mijn studenten mee naar Londen! Ik ben heel benieuwd hoe dat zal worden… Een van de studenten kan blijkbaar goed stijldansen, en aangezien ik hem toch niet meer hoef te beoordelen hoop ik op avonden vol met Chachacha’s en Jive’jes. Ik ga er in ieder geval vanuit dat het een waardige afsluiter zal worden na vier jaar lesgeven daar.

Moe

Eerlijk is eerlijk. Afgelopen tijd was ik ook gewoon moe. Er waren een hoop dingen die onzekerheid triggerden en het koste veel energie om me daar niet door mee te laten slepen.

De mening van anderen over de manier waarop ik het aanpak qua werk rondom mijn verhuizing. Over het feit dat mijn ouders garant staan voor mijn appartement en ik dus niet op eigen benen zou staan*. De klimhal in Breda waar iedereen stond te kijken en ik ineens zelfs de makkelijkste routes eigenlijk niet meer kon. Het aanzetten en meezingen van musicalmuziek in de auto omdat ik het leuk vond, ookal is mijn vriend er niet dol op. De man die ‘Trut!’ naar me riep omdat ik na lang wachten de weg overstak terwijl het stoplicht op rood stond. Het kleine stukje latin wat ik leerde op pianoles en nog steeds niet lukt, zelfs al heb ik de handen van de pianodocent gefilmd.

Natuurlijk zijn dit geen grote dingen. Maar, voor mij groot genoeg om er last van te hebben.

*Ik betaal alles zelf, maar de verhuurder wilde graag iemand die garant stond met een vast contract. En dat is iets wat ik als ZZP’er niet heb.

Ontspannen

Schrijven, en dus ook bloggen, is mijn hobby, en op veel momenten zeker een manier om te ontspannen. Met de spanning van afgelopen tijd – zoals net omschreven – was het echter lastig de verleiding van het ‘willen presteren’ te weerstaan. En dus deed ik afgelopen tijd gewoon andere dingen om te ontspannen.

Allerlei Game of Thrones-uitleg-filmpjes kijken op YouTube bijvoorbeeld. Koekjes bakken (al waren ze niet te vreten). Films kijken. Bij de Action rondneuzen voor onzinnige paas-spulletjes. En een rondje skaten vanochtend.

Bezighouden met de toekomst

Ik ben een voorstander van ‘in het hier en nu leven’, maar uiteindelijk wil ik wel gewoon geld verdienen en werken zodat ik mijn leven op een manier kan inrichten die me gelukkig maakt. En dus hield ik me bezig met de toekomst.

Dat deed ik op wat minder actieve manieren, zoals gelukzalig fantaseren of soms piekeren. Op actieve manieren, zoals het zoeken naar ruimtes waar ik zangles en workshops kan geven en het ontwikkelen van mijn nieuwe workshop. En ik deed het ook op een – voor jullie – wat minder voor de hand liggende manier: door het volgen van een training bij Omdenken.

Ik las het boek jaren geleden en sindsdien staat op mijn ‘Lijstje met dingen die ik ooit nog wel eens wil doen’, ‘Iets doen voor/met Omdenken’! Dat ‘iets’ was vorige week in ieder geval het volgen van de training, maar ik denk dat er nog wel meer uit gaat ontstaan… Hoe en wat, dat moet ik nog even gaan uitvogelen.

Tijdens de trainingsdag kwam bij mij deze kaart tevoorschijn die ik meteen op de foto zette. Bij alle dingen die ik als een probleem ervaar (het niet hebben van een lesruimte, minder optredens dan ik zou willen, persoonlijk gedoe waarover ik jullie niet vertel) kan ik deze vraag namelijk met een volmondig ‘Ja’ beantwoorden. En, naast dat het een leerzame dag was om meerdere vlakken, was dat besef toch wel een hele lekkere dikke vette kers op de taart.

Zo…

We zijn inmiddels bijna 900 woorden verder en je bent weer enigszins op de hoogte. Het was fijn om weer eens te bloggen en ik ben van plan daar weer meer tijd en ruimte voor te gaan maken.

Heb je onderwerpen waar je graag over wil lezen? Ideeën voor blogs? Dan vind ik het heel leuk als je dat laat weten!

En gewoon, omdat het kan, hiernaast nog een foto van Kroepoek. Ze is inmiddels helemaal gewend aan haar nieuwe omgeving, flirt dagelijks met de ganzen voor het huis, en kijkt me nog regelmatig hooghartig en veroordelend aan. (Ik kan niet wachten tot het dierendag is en ik een excuus heb om een complete blog aan haar te wijden.)

Liefs en tot gauw!

Anne