Favorieten & Ontdekkingen | September en Oktober 2019

Na ‘die van Augustus’ kwam-ie niet meer online, dus vandaag een extra dikke, vette, lange editie: mijn Favorieten & Ontdekkingen van September en Oktober 2019!

Favorieten

Op-plakbaar Whiteboard

Toen ik bij de Makro zocht naar een whiteboard – zo’n ding om heel professioneel op te schrijven als je bijvoorbeeld een workshop geeft, een soort schoolbord 2.0 – zag ik iets interessanters: whiteboard-achtige vellen papier die tegen de muur zouden blijven plakken.

Nu ben ik goedgelovig, maar bij dit product dacht ik: ‘Nee, hier trap ik niet in’. Ik kocht het natuurlijk tóch, en verrek, het werkt als een trein. Ideaal, want nu kan ik gewoon op de fiets m’n whiteboard meenemen!

Misschien wel het mooiste liedje dat ik ooit hoorde

In September was ik bij vriendin I. en s’avonds had ik de eer getuige te zijn van het ‘naar-bed-breng-ritueel’ van haar zoontje. Onderdeel daarvan was het zingen van een slaapliedje, het ‘Wiegelied’ van de 3 J’s.

“Ik kan niet zingen he Anne, dat weet je!”, verontschuldigde I. van tevoren. Ze begon zachtjes en binnen een paar seconden rolden de tranen over mijn wangen. Haar stem werd misschien technisch niet optimaal gebruikt. Maar het lied zat vol liefde. Elke letter die ze zong was vol betekenis. Ik help al 12 jaar mensen met het verbeteren van hun zang, maar hier zou ik werkelijk niks, maar dan ook niks aan willen veranderen. Het was misschien wel het mooiste liedje dat ik ooit hoorde.

Sevilla

De ultieme favoriet van Oktober 2019. Of misschien wel van heel 2019. De paar dagen in Sevilla waren echt een geschenk uit de hemel. De warmte, de taal en het gezelschap (mijn moeder), als het kon ging ik morgen terug. En dan was het ook nog eens een prachtige stad!

Extra leuk, dankzij mijn Spaanse lessen bij Ana kon ik al een praatje maken met de taxi-chauffeur en sowieso de helft van mijn ‘comunicación’ in het ‘Español’ doen. ¡ Muy bien!

Leerlingen

Ik heb zoveel pret met ze. Van de jongen die naar het bakje met dropjes keek en stralend zei: “Dat zijn toch van die dingen om je gitaar mee te bespelen?” (Hij dacht dat het plectrums waren.) Tot aan de deelnemer van de beginnerscursus die een proefleerling – en vooral mij – in verlegenheid bracht door enthousiast en goedkeurend door mijn lesruimte te roepen: “Zooo Anne, is dit je date?!”

Ontdekkingen

Jeanette

Na het uitzoeken van mijn ‘gewone-kleding-kast’ en ‘speciale-kleding-kast’, herontdekte ik Jeanette. Jeanette is mijn clip-in hairextension. Ik kocht haar in een wilde bui een paar jaar geleden voor een hoop geld, met het idee dat we samen enorm zouden stralen tijdens optredens. Maar eigenlijk had ik haar een beetje verwaarloosd. Ik beloofde haar dat ik een week lang elke dag met haar door zou brengen. We hadden een moeite tijd en inmiddels is ons contact weer hersteld. Ze mag zelfs mee naar de bruiloft van mijn zusje volgende week.

Mensen zijn Beesten

Ik wilde eigenlijk zeggen ‘Mannen zijn Beesten’, maar dat is misschien niet genderneutraal genoeg. Maar eigenlijk ging het in de volgende situatie wel om mannen. Wat er gebeurde:

Wanneer ik naar huis terugrijd na een voorstelling willen mijn kleine blaas en ik een bezoek brengen aan het toilet van een tankstation. Als ik mijn auto daar langzaam tot stilstand komt schud ik verward mijn hoofd: ‘zag ik nu net echt een man die buiten plaste? Terwijl er een toilet is op 3 meter afstand?!’

Terwijl ik mijn hoofd schud zie ik, welke kant ik mijn hoofd ook schud, mannen met hun piemel uit hun broek. Er staan er minstens 6 buiten te plassen, sommigen in het gras, anderen tegen een grote bus aan. Door de vallende regen kan ik het gelukkig niet in detail zien, maar geloof me, ik zie genoeg. Ik zie te veel. Zeker voor 12.30 op een zondag.

Ik loop vluchtig en met dichtgeknepen ogen langs nog meer mannen met piemels het tankstation binnen. Zoals altijd moet ik dit verwerken door erover te praten. “Wat is hier aan de hand? Ik heb nog niet geluncht en al een stuk of 10 piemels gezien?!” zeg ik half grappend, half in paniek en met weinig gevoel voor elegantie, terwijl ik het gezicht heb van deze emoji: 😳

Eenmaal in het Tankstation

De Tankstation Meneer probeert terug te grappen maar al snel wordt het serieus. Dit gebeurt regelmatig als er een bus met voetbalsupporters onderweg is naar een wedstrijd. De mannen gedragen zich als beesten, niet alleen buiten maar ook als ze met z’n allen binnen eten komen halen. De Tankstation Meneer is blij dat hij vandaag niet in z’n eentje staat, want ook hij vindt het beangstigend. Zo beangstigend soms, vertelt hij, dat hij dan op dit soort momenten, op klaarlichte dag, het hele tankstation op slot doet.

Waar ik er eerder nog de humor ervan inzag, is dat in een klap over. Ik schaam me diep voor deze Hollanders. Hoewel de Tankstation Meneer me heel vriendelijk een kopje koffie aanbiedt tegen de schrik, is het vandaag een beetje moeilijker om te geloven in het goede van de mens.

Wat me bij is gebleven van September 2019

✦ Ik blokkeerde een man die zich ‘Mr. Perfect noemde op Facebook nadat hij me foto’s stuurde waar ik niet op zat te wachten. ✦ Spontaan na het werk nog een drankje doen in de stad met J. ✦ Mijn theatrale zelfmedelijden toen ik een reusachtige wond op mijn hiel had na twee avonden daten op krappe sandaaltjes. ✦ Twee bruiloften en twee optredens op een dag. ✦ De enthousiaste reacties toen ik voor het eerst mijn Roemeense accent op Instagram zette. ✦ Mijn eerste duimpje omlaag en kritische reactie op YouTube. ✦ Dat mijn muziekdocent van de middelbare school vroeg om een foto van mij voor in het nieuwe muzieklokaal. Hoe cool! ✦ De laatste voorstellingen van Zeevrouwen en daarmee ook het einde aan al die logeerpartijtje met collega en vriendin M. ✦ Een date soort van afwijzen met een gedicht. ✦ Die maandag dat ik spontaan Live ging met een 9 uur-journaal waarin ik een Too Good Too Go-pakket unboxte, Kroepoek liet zitten op commando en vertelde over de eerste keer beginnerscursus geven. ✦ Ik kwam tot de conclusie dat de Crisis van 2019 eindelijk voorbij was. ✦

En… wat me bij is gebleven van Oktober 2019

✦ Dat zowel mijn moeder als vriendin I. me hielpen met de afwas en daardoor mijn levensvreugde met 200% steeg. ✦ Dat het dochtertje van vriendin een ienie-mini-tekening maakte die ik in mijn Zingende Zeemeermin-medaillon kon stoppen. ✦ Ik kocht om precies te zijn 0 Adventskalenders ✦ Maar bestelde wel – heel luxe – bloemen bij Bloomon. ✦ Dat ik een brief schreef aan Geld. Ik vertel daar later misschien nog meer over. ✦ Het vrijgezellenfeest van m’n zusje. ✦ Vision Boards maken met vriendinnen. ✦ Mijn nichtje kwam kijken bij de Zingende Zeemeerminnen! ✦ Dat een leerling me duidelijk maakte dat ik ook wel met haar zoon zou mogen daten. ✦ Ik liet een enorme lading cadeaubonnen drukken. ✦ De bizarre massage die ik had, waarbij ik schuddend van het lachen eindigde omdat de beste man ineens met klankschalen aan de slag ging. Ik geloof niet dat hij dat kon waarderen. ✦ Met L. naar de kermis. ✦ Ik schreef een lijst met dingen waar ik over pieker. ✦ Een toffe workshop bij de Rotary met heel veel mensen en heel veel geluid in een hele kleine ruimte. ✦ Het moment dat ik de man van de copyshop stralend vertelde hoe cool ik het vond dat er QR-codes op mijn flyers stonden en hij zei dat hij QR-codes stom vond. ✦

Volgende maand…

In November trouwt mijn ‘kleine’ zusje! Heel veel zin in! En verder bestaat ‘mijn bedrijf’ 10 jaar komende maand! Ik ben daarom al bezig met een aantal blogs, want ik kreeg natuurlijk een hele hoop ideeën. Zoals een terugblik, 10 dingen die ik leerde als ZZP’er, dat soort dingen.

Wat verder leuk is, is dat Sinterklaas aankomt en dat is toch eigenlijk wel mijn favoriete feest. (Ik ga geen discussie voeren over pieten, het is gewoon mijn lievelingsfeest waar ik heel veel mooie herinneringen aan heb: de familie, het heerlijke snoep, de persoonlijke gedichten en alle pakjes.)

Daarnaast start in November mijn ‘Christmas Edition’ van de beginnerscursus zang, staan er nog een auditie en een workshop op de planning én moet ik flink gaan studeren op partijen uit de opera ‘Carmen’, want eind van de maand speel ik voor het eerst in de voorstelling ‘Vrij als een Vis’, van de Zingende Zeemeerminnen.

Flinke planning he?! Ik kijk er naar uit!

Lief,

Anne