Soms schrik ik ervan hoeveel anekdotes ik heb waarin het gaat over ‘een van mijn exen’. Ik heb er namelijk best wel wat. Een stuk of 8. En dat zijn dan alleen nog maar de mensen met wie ik een ‘échte relatie’ had. Die ‘andere’ lijst, van dates, pre-la’s en mensen ‘met wie ik gewoon heb lopen friemelen’…. Die is nog wel een beetje langer.
Maar daar gaat het nu niet om.
Het gaat nu even om die ene avond met die ene ex, lang geleden. In de tijd dat ik nog een sixpack had en nog niet piekerde over dingen als ‘de huizenmarkt’ en ‘pensioen opbouwen’.
Terwijl mijn ex door zijn telefoon scrollde om warme hapjes te bestellen – dat deden we vaak, hij en ik, na het avondeten nog warme hapjes bestellen rond 22.30, geen wonder dat dat sixpack verdwenen is –barstte ik spontaan in tranen uit. Dramatisch zei ik: ‘Ik was eigenlijk heel erg blij met mezelf en m’n leven, maar op Facebook lijkt het alsof iedereen het beter voor elkaar heeft.’
Ik was nog niet zolang afgestudeerd van het Conservatorium en had het idee dat ik me moest bewijzen. Dat ik de wereld moest laten zien dat ik getalenteerd was. Dat ik hoofdrollen zou kunnen spelen in grote musicals. En dat ik ‘bijzonder’ was.
‘Moet je zien! Facebookvriend A. plaatste gisteren een TV-uitzending waarin hij te zien was, vriendin B. poste vanochtend foto’s van haar tournee met een band, vriend C. liet vanmiddag weten dat hij naast zangles nu ook meditaties kan geven en vriend D. deelt net dat-ie een hoofdrol heeft in een nieuwe musical. En blijkbaar ben ik ook niet de enige die haar eigen website kan maken. Facebookvriendin E. kan het ook en die van haar is mooier dan de mijne.’
Natuurlijk wilde ik gewoon dat mijn ex een arm om me heen sloeg. Dat-ie liefdevol wat geruststellende woorden in mijn oren zou fluisteren. Zoals, ik doe maar een suggestie: ‘Anne, wat andere mensen doen, dat doet er niet toe. Jij bent geweldig en de wereld heeft gewoon nog niet door hoe bijzonder je bent.’
Dat deed-ie niet.
Terwijl hij zijn ogen op z’n telefoonscherm gericht hield – hij was net de bestelling bij Domino’s pizza’s aan het afronden – zei hij geïrriteerd:
‘Ja, misschien werk je er niet hard genoeg voor. Dus dan moet je ook niet zeuren.’
De rotzak. Waar ik in andere gesprekken over gevoelens wel eens dacht dat hij ‘gewoon nog niet emotioneel volwassen was’, realiseerde ik me dat-ie dit keer misschien wel gewoon gelijk had. Want ook al was ik heus niet de hele dag aan het lamballen en deed ik echt wel mijn best, ik deed heel vaak niet de dingen die nodig waren om te krijgen wat ik wilde. (Of nouja, om te krijgen wat ik destijds dácht te willen.) Omdat ik dat spannend vond en dacht ‘dat doe ik morgen wel’. Of omdat ik gewoon meer zin had om een van mijn DVD’s van Sex & The City te kijken.
Sindsdien is jaloezie niet meer iets wat ik wegdruk, maar wat ik onderzoek. Wat moet ik doen als ik hetzelfde wil hebben of bereiken als de persoon waar ik jaloers op ben? Als ik die dingen doe, wat voor invloed heeft dan dat op de rest van mijn leven? Is dat de moeite waard? En zoja, wat is dan de eerste en kleinste stap die ik binnen 24 uur kan zetten?
Zoals iemand (ik weet niet wie) ooit zei: ‘Het gras is niet groener aan de overkant, het gras is groener daar waar je het water geeft’.
Nou moet ik wel zeggen, ik ben ook maar een mens en het lukt niet altijd. Afgelopen maand heb ik ook een keer huilend mijn moeder gebeld vanwege iets waar ik jaloers op was. Daarnaast is de spreekwoordelijke gieter met water voor dat gras is niet bij iedereen even vol gevuld. Het is me afgelopen jaren pijnlijk duidelijk geworden dat er veel dingen niet eerlijk zijn en niet iedereen dezelfde kansen krijgt. Maar ook als je het liefst met je hoofd onder de deken gaat liggen en Domino’s warme hapjes laat bezorgen omdat alles oneerlijk is, jij oneindig veel pech hebt en het voor anderen altijd makkelijker lijkt dan voor jou, kan je je nog steeds afvragen: welke eerste en kleinste stap kan ik binnen 24 uur zetten om meer te krijgen van wat ik wil?
Mocht ‘dat wat jij wil’ iets met muziek te maken hebben, dan weet je me te vinden. Er is weer wat ruimte voor nieuwe leerlingen op zangles en komende maanden staan er toffe workshops op de planning, zoals de workshop Ukelele & Zang op zaterdag 17 september, maar ook zangavonden in themas zoals kerst én een workshop Zang voor Mensen die niet kunnen of durven Zingen. Niks voor jou? Leuk als je een nadenkt welke mensen in je omgeving er misschien wel interesse in hebben en tof als je ze naar me doorverwijst!
Houdoe en veel liefs,
Anne
